Η ΖΩΗ ΤΩΝ ΚΑΤΟΙΚΩΝ ΤΗΣ ΒΟΥΦΡΑΔΑΣ ΤΗ ΒΥΖΑΝΤΙΝΗ ΠΕΡΙΟΔΟ

Ένα σημείο το οποίο θα πρέπει να σταθούμε και να το μελετήσουμε είναι και οι ασχολίες των κατοίκων τη βυζαντινή περίοδο. Σύμφωνα με τα στοιχεία που συγκεντρώσαμε από διάφορες πηγές οι κάτοικοι της Βουφράδας ασχολούνταν  με την κτηνοτροφία, καθώς και με την καλλιέργεια ελιών και αμπελιών.

Μεγάλες πριγκηπικές οικογένειες με τεράστια σε έκταση και καλλιέργειες τσιφλίκια σε όλη τη Μεσσηνία, όπως οι Μαυροζούμιδες(1), οι Μελισσηνοί και οι Καντακουζηνοί, εκμεταλλεύονταν με τον πιο απάνθρωπο τρόπο τους κατοίκους οι οποίοι ζούσαν οικτρή ζωή, όπως χαρακτηριστικά αναφέρει ο Μεσσήνιος Θεόδωρος Τσέρπες(2): «Ζωή που δε θα πρέπει να ήταν διαφορέτική από  τη ζωή που κάνουν τα φυλακισμένα ζώα». Πλήρωναν δυσβάστακτους φόρους, είχαν στερηθεί τα περισσότερα και βασικότερα δικαιώματά τους και πουλιόνταν μαζί με το τσιφλίκι σαν εξαρτήματά του. Πείνα, φτώχια, εκμετάλλευση, πόνος, και δυστυχία κυριαρχούσε στις περισσότερες μεσσηνιακές οικογένειες. Παντοδύναμο το βυζαντινό δημόσιο, τα μοναστήρια και οι μεγαλοτσιφλικάδες σε εξουσία και σε μέσα παραγωγής και διάθεσης, δεν άφηναν περιθώρια ανθρώπινης διαβίωσης στους ακτήμονες της υπαίθρου».

Κάτω απ’ αυτές τις τραγικές συνθήκες διαβίωσης ζούσαν και οι κάτοικοι της Βουφράδας χωρίς καμιά μέριμνα για μόρφωση των ίδιων και των παιδιών τους. Το προνόμιο της εκπαίδευσης το κατείχαν μόνο οι μεγάλες οικογένειες των τσιφλικάδων που είχαν τα μέσα παραγωγής. Αυτοί έστελναν τα παιδιά τους στο σχολείο μεταξύ των έξι και των οχτώ χρονών τους. Ο λαός αυτή την περίοδο στην Πυλία έμεινε στην αμάθεια και στο σκοτάδι(3). Βέβαια, την ίδια εποχή που οι κάτοικοι της Βουφράδας ζούσαν μέσα σ’ αυτό το σκοτάδι, η κατάσταση στην Ευρώπη δεν ήταν καλύτερη. Κι εκεί επικρατούσε αμάθεια, αθλιότητα, εκμετάλλευση και θρησκοληψία.

Από δω και πέρα θα αρχίσει μια περίοδος που η Βουφράδα, όπως και όλη η Μεσσηνία, θα περνά από τα χέρια του ενός κατακτητή στα χέρια του άλλου.        

ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΚΕΣ ΠΑΡΑΠΟΜΠΕΣ ΚΑΙ ΠΑΡΑΤΗΡΗΣΕΙΣ

  1. Από το όνομα αυτών πήρε την ονομασία του και ο ποταμός Μαυροζούμης της περιοχής Μελιγαλά.
  2. ΘΕΟΔΩΡΟΣ ΤΣΕΡΠΕΣ: Ιστορία της Μεσσηνίας από της εποχής των Σταυροφοριών μέχρι του 1830, Αθήναι, 1952, σελίδα 12 και 13.
  3. ΤΑΣΟΣ ΑΠΟΣΤΟΛΟΠΟΥΛΟΣ: Πυλία -πνευματικό επίπεδο και παιδεία από την αρχαιότητα μέχρι την Καποδιστριακή περίοδο, Καλαμάτα, 1988, σελίδα 32.