ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ ΦΡΑΓΚΟΣ: Ο ΠΡΩΤΟΣ ΔΗΜΑΡΧΟΣ

Πρώτος δήμαρχος ορίστηκε ο Αθανάσιος Φράγκος που η καταγωγή του, μάλλον, ήταν από το χωριό Βλαχόπουλο. Ο Φράγκος διορίστηκε δήμαρχος με απόφαση που δημοσιεύτηκε στο ΦΕΚ 4 της 14ης Φεβρουαρίου 1836, σε ένα δήμο που υπήρχε μόνο στα χαρτιά. Το φορτίο ήταν βαρύ, η διαμάχη για την έδρα του δήμου μεγάλη και τα οικονομικά ανύπαρκτα. Ο δήμος μικρός σε έκταση και σε ανθρώπινο δυναμικό, αλλά ο δήμαρχος ζυμωμένος στο καμίνι του αγώνα, αφού υπηρέτησε δημοπρόκριτος σε όλη τη διάρκεια της Επανάστασης, ήταν αποφασισμένος να φέρει σε πέρας την αποστολή του. Εξάλλου τον ακολουθούσε η φήμη του ικανού, που ήταν το αποτέλεσμα της προσφοράς του στο μετερίζι του στρατιωτικού.

Ο Φράγκος γνώριζε πολύ καλά τα προβλήματα των χωριών της Βουφράδας αφού στις 21 Σεπτεμβρίου του 1830, όταν μεσουρανούσαν στο Βλαχόπουλο και στο Χατζή τα ονόματα του Θεόδωρου Γιάνναρη και του Αλεβίζου Ρένεση, εξελέγη δικαστικός σύμβουλος, σύμφωνα με την υπ' αριθμ. 2070 διαταγή του διοικητή των μεσσηνιακών φρουρίων Κωνσταντίνου Ράμφου, μαζί με τους Σταμάτη Σικαλιά, Δημήτρη Ψώνη, Παναγιώτη και Γιαννάκη Ρένεση, γεγονός που φανερώνει ότι ο δήμαρχος ασχολούνταν από τότε με τα κοινά, έχαιρε εκτίμησης από τον κόσμο και ήταν γνώστης των προβλημάτων της περιοχής.

Την εποχή που υπηρετούσε δήμαρχος ο Αθανάσιος Φράγκος, διορίστηκε εισπράκτορας, με το ΦΕΚ 80/28-12-1836, ο Βάλλιας, τον οποίο αντικατέστησε ένα χρόνο αργότερα ο Ζέρβας. Ο Ζέρβας διορίστηκε στις 12 Σεπτεμβρίου 1837 και ο διορισμός του δημοσιεύτηκε στο ΦΕΚ 33/2-10-1937.

Ο ίδιος δήμαρχος υπηρετούσε όταν ξέσπασαν το 1838, τα γεγονότα με το Βασίλη Μανιάτη, που εξελίχτηκαν σε αντιβαβαρική κινητοποίηση. Η στάση του δημάρχου στα γεγονότα παραμένει μέχρι σήμερα άγνωστη. Το πιο πιθανό είναι να έμεινε μακριά ο ίδιος από τα επεισόδια αφού το 1840, τότε που πραγματοποιείται η μεγάλη συγχώνευση των δήμων, τον συναντάμε να είναι και πάλι δήμαρχος Βουφράσου.