ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΑΠΑΝΤΑΧΟΥ ΒΛΑΣΑΙΩΝ
«ΤΟ ΒΛΑΣΗ»
Η ΔΕΥΤΕΡΗ ΕΝΕΤΟΚΡΑΤΙΑ
Το 1683 οι δυνάμεις των Τούρκων, κάτω από τις διαταγές του Καρά Μουσταφά, παθαίνουν μεγάλη καταστροφή έξω από τη Βιέννη από τους Αυστριακούς και το βασιλιά της Πολωνίας Σοβέσκυ. Αυτή την ευκαιρία περίμεναν οι Ενετοί και το 1684 κηρύσσουν τον πόλεμο στους Τούρκους, στέλνοντας στην Πυλία το Φραντσέσκο Μοροζίνι με δύναμη 76 πλοίων και 9.500 ανδρών (1).
Τον Αύγουστο του 1685 ο στρατός του Μοροζίνι γίνεται κύριος της Κορώνης, αφού ο Γάλλος μηχανικός Βιζιμόν μπόρεσε και ανατίναξε ένα μέρος του κάστρου. Η σφαγή που ακολούθησε δεν είχε προηγούμενο.
Το 1686 οι δυνάμεις των Ενετών, κάτω από τις διαταγές του Γερμανού στρατηγού Καίνιξμαρκ, καταλαμβάνουν την Πύλο και το ακρωτήριο του Κορυφασίου και τον επόμενο χρόνο τη Μεθώνη. Έτσι, μαζί με τα φρούρια αυτά και η περιοχή της Βουφράδας ξαναπέφτει στα χέρια των Ενετών και θα παραμείνει σε αυτά για 27 χρόνια. Πρωτεύουσα της Πελοποννήσου οι Ενετοί έκαναν το Ναύπλιο. Εκεί είχε την έδρα του ο γενικός προβλεπτής του Βασιλείου του Μωρέως. Η Πελοπόννησος χωρίστηκε σε επτά διαμερίσματα: α) της Αχαϊας, β) της Ηλείας, γ) της Μεθώνης, δ) της Κορώνης, ε) της Κελεφάς, στ) της Μονεμβασιάς και ζ) της Ρωμανίας. Καθένα από τα επτά αυτά διαμερίσματα χωρίστηκε σε μικρότερα. Κάτι ανάλογο με τις σημερινές επαρχίες. Η Βουφράδα ανήκε στο διαμέρισμα (νομό) της Μεθώνης.
Οι κάτοικοι της Βουφράδας, έχοντας ξεχάσει τις αδικίες της πρώτης Ενετοκρατίας, περίμεναν ένα πιο δίκαιο και πιο ελεύθερο σύστημα διοίκησης. Ο Κ. Λ. Ρεφενέλ (2) μας λέει ότι δεν άργησαν να απογοητευθούν: "Εν τοις νέοις κυρίοις αυτών ευρήκαν ειμή απλήστους και υπερόπτας δορυκτητάς, οίτινες, εις τας επιδείξεις της κοινής αγαλλιάσεως αντέτασσον σκωπτικόν γέλωτα και ανταπεκρίνοντο διά σημείων καταφρονήσεως εις τας αφιλοκερδείς προσφοράς των νέων παλληκαριών, φλεγομένων να πολεμώσιν υπό την σημαίαν του σταυρού. Αυτοί ήσαν οι παρά των Πελοποννησίων εορτασθέντες προστάται, νυν δε τύραννοι, ους έπρεπε να καταρώνται ελπίσαντες δε ανακούφισιν των δεινών έλαβον δεσμά".
ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΚΕΣ ΠΑΡΑΠΟΜΠΕΣ ΚΑΙ ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ
Κ. Λ. Ρεφενέλ: Ιστορία των Νεωτέρων Ελλήνων από της αλώσεως της Κωνσταντινουπόλεως υπό του Μωάμεθ Β' μέχρι του 1825, μετάφραση Κοσμά Κοκίδου, σελίδα 143.