ΒΛΑΣΗ
Δίμηνη έκδοση του Συλλόγου των Απανταχού Βλασαίων «ΤΟ ΒΛΑΣΗ»
Συντάσσεται με ευθύνη του Διοικητικού Συμβουλίου
Ιδιοκτήτης: Σύλλογος Απανταχού Βλασαίων «ΤΟ ΒΛΑΣΗ»
Δ/νση: Βλάση Μεσσηνίας Τ.Κ. 24014
Εκδότης-Διευθυντής: Παναγιώτης Αποστολόπουλος. Δ/νση: Πίνδου 25 Πετρούπολη, Αθήνα, τηλ. 2105053197
Σύνταξη-Επιμέλεια Ύλης: Τάσος Αποστολόπουλος. Δ/νση: Δημητρακοπούλου 20, Τρίπολη, τηλ. 6977278756
Στις 16 Ιουλίου 2005 ο σύλλογός μας πραγματοποίησε με επιτυχία ημερήσια εκδρομή στο μοναστήρι του Αγίου Αυγουστίνου, το γνωστό στο πανελλήνιο μοναστήρι των παπαροκάδων με τις 62 καμπάνες. Ένα μοναστήρι με πλούσιο φιλανθρωπικό έργο και με κατασκηνώσεις όπου φιλοξενούνται 400 παιδιά. Επίσης πραγματοποιήθηκε επίσκεψη και στο μοναστήρι του Αγίου Νεκταρίου που διαθέτει κατακόμβες. Οι συμμετέχοντες Βλασαίοι επισκέφτηκαν και θαύμασαν τη σύγχρονη γέφυρα που ενώνει το Ρίο με το Αντίριο, ένα από τα μεγαλύτερα έργα που έχουν κατασκευαστεί στην Ευρώπη. Παρακολούθησαν και σχετικό βίντεο με την ιστορία της κατασκευής του έργου και τα τεχνικά χαρακτηριστικά του. Τέλος επισκέφτηκαν και προσκύνησαν την κάρα του Αγίου Ανδρέα στην Πάτρα. Κατά κοινή ομολογία όλοι οι συμμετέχοντες έμειναν ευχαριστημένοι και έδωσαν ραντεβού για το επόμενο καλοκαίρι με μια νέα εκδρομή.
Τον αποκαλούσαν δίκαιο Αριστείδη
Υπάρχουν κάποιοι άνθρωποι που όσα χρόνια και αν περάσουν από το θάνατό τους μένει με ανεξίτηλα γράμματα στη μνήμη μας η ζωή τους, η δράση τους, το έργο τους. Απλοί άνθρωποι με ηθικές αξίες βαθιά μέσα τους. Στάση ζωής, παράδειγμα μίμησης. Μπορεί η ζωή να ήταν δύσκολη και ήταν. Μπορεί ο επιούσιος να έβγαινε δύσκολα και έβγαινε. Ήταν γι΄ αυτούς αδιανόητο να κάνουν εκπτώσεις στις αρχές τους. Φτωχοί αλλά τίμιοι. Φτωχοί αλλά δίκαιοι. Ένας τέτοιος άνθρωπος που οι Βλασαίοι τον αποκαλούσαν δίκαιο Αριστείδη, που σ΄ αυτόν έτρεχαν να τους διευθετήσει με δίκιο τρόπο τις διαφορές τους ήταν και ο Ανδρέας Μάστορας που γεννήθηκε το 1903 και πέθανε το 1981. Τρία παραδείγματα από τη ζωή του είναι ικανά να δείξουν και να αποδείξουν αυτό που εμείς περιγράφουμε. Το πρώτο: Ήταν μετά την κατοχή και η ανθρωπιστική βοήθεια, η γνωστή σε όλους «ούλντρα» με το σχέδιο Μάρσαλ ουδέποτε έφτανε στα σπίτια των άπορων συγχωριανών μας γιατί κάποιος παράγοντας του χωριού τη μοίραζε όπως αυτός ήθελε και κρατούσε βέβαια τη μερίδα του λέοντος για την οικογένειά του. Τότε αποφασίστηκε από την πολιτεία να μοιράζει την ανθρωπιστική βοήθεια ο Ανδρέας ο Μάστορας. Η βοήθεια ήταν εκείνη την περίοδο μαρμελάδα. Χώριζε τα κουτιά στο σπίτι του και καλούσε μια-μια τις οικογένειες για να πάρουν την αναλογία τους. Κάποια στιγμή ο γιος του ο Τάσος Μάστορας πήρε ένα κουτάλι για να φάει μια κουταλιά μαρμελάδα. Άστραψε και βρόντηξε ο πατέρας. Μάλωσε με σκληρές εκφράσεις το γιο του. Ήταν γι΄ αυτόν αδιανόητο να λείψει από μερίδιο έστω και μια κουταλιά. Αυτό θα πει δικαιοσύνη. Το δεύτερο: Στα χρόνια της κατοχής ισχυρός παράγοντας του χωριού μας, που για ευνόητους λόγους δεν αναφέρουμε το όνομά του, έχοντας τις πλάτες του παρακρατικού Βαγγέλη Μαγγανά έχει πιάσει τον Νικολή τον Κακούρη και έχοντας βάλει στην πλάτη του την αραβίδα τον οδηγεί στην πλατεία για εκτέλεση. Το χωριό έχει παγώσει. Κανείς δεν τολμά να επέμβει για να αποτρέψει το κακό. Κι όμως ανάμεσα στο άφωνο πλήθος προβάλλει ο Ανδρέας ο Μάστορας με σταθερό και αποφασιστικό βήμα, φτάνει δίπλα στον «ισχυρό παράγοντα», του αρπάζει την αραβίδα, τη σηκώνει ψηλά και ο πυροβολισμός που ακολουθεί δε βρίσκει το στόχο της και έτσι αποφεύγεται το κακό. Το τρίτο: Η φήμη του δίκαιου Ανδρέα Μάστορα έχει φτάσει και στους κρατικούς παράγοντες που στο τελευταίο στάδιο του εμφυλίου προσπαθούν να απαλλαγούν από τους παρακρατικούς αφού πλέον δεν τους χρειάζονταν. Στην περιοχή μας προσπαθούν να απαλλαγούν από το Βαγγέλη το Μαγγανά και τους συνοδοιπόρους του που είχε σε κάθε χωριό. Έτσι αποφασίστηκε και ορίστηκε από το κράτος πρόεδρος στο Βλάση ο Ανδρέας Μάστορας. Μόλις το έμαθε ο Μαγγανάς του έστειλε επιστολή με την οποία του δήλωνε κατηγορηματικά ότι αν αποδεχτεί την προεδρία τότε θα πάθει κακό και αυτός και η οικογένειά του. Η προεδρία έπρεπε να πάει οπωσδήποτε στο φίλο του «ισχυρό παράγοντα του χωριού». Το παρακράτος βλέπετε λειτουργούσε και ήταν ακόμη ισχυρό. Ο Ανδρέας ο Μάστορας βρέθηκε μπροστά σε ένα τεράστιο πρόβλημα. Από τη μια το καθήκον απέναντι στο επίσημο κράτος και από την άλλη ο κίνδυνος για τον ίδιο και την οικογένειά του. Δε διστάζει, πηγαίνει στο Χατζή, βρίσκει τον ειρηνοδίκη που τον είχε διορίσει, του δείχνει το χαρτί του Μαγγανά και ο ειρηνοδίκης αντί να τον στηρίξει, σήκωσε ψηλά τα χέρια. Σε καμιά περίπτωση δεν ήθελε μπλεξίματα με το Μαγγανά και τους ομοϊδεάτες του. Ο Ανδρέας ο Μάστορας μπροστά στο κοινό συμφέρον δεν έβαζε το προσωπικό κόστος. Έτσι την απόφαση την πήρε μόνος του αγνοώντας απειλές….
Δυο ξαδέρφια από το Βλάση, ο Κυριάκος Κοτσόβολος που κατοικεί στη Μελβούρνη της Αυστραλίας και που φέτος το καλοκαίρι έκανε διακοπές στο Βλάση και η Νίτσα Γιαννοπούλου-Κοτσοβόλου απολαμβάνουν την παραλία μετά από το μπάνιο τους.
Βλασαίοι γεννηθέντες το 1883 και το 1884
Σύμφωνα με τα αρχεία του χωριού μας το 1883 στο Βλάση γεννήθηκαν οι: Ζάκης Χαρίλαος του Δημητρίου, Κοτσόβολος Αναστάσιος του Κυριάκου, Λαμπρόπουλος Παναγιώτης του Γεωργίου, Μυλωνάς Αθανάσιος του Αναστασίου και Νέστορας Ιωάννης του Πέτρου. Το 1884 στο χωριό μας γεννήθηκαν οι: Μαρινόπουλος Περικλής του Αριστείδη και Κακούρη Βασιλική του Ηλία.
Πολυλίμνιο, ένα έργο, ουσίας για το δήμο Βουφράδας δημοπρατήθηκε στις 11 Ιουλίου 2005. Για το έργο προϋπολογισμού 157.000 ευρώ που χρηματοδοτείται από το πρόγραμμα ΟΠΑΑΧ, κατατέθηκαν πέντε προσφορές. Προσωρινός μειοδότης αναδείχτηκε ο Αθανάσιος Τσερπές με έκπτωση 8,8%. Οι άλλες προσφορές κυμάνθηκαν από 4% μέχρι 8%.
Ελικόπτερο της αστυνομίας έψαχνε και θα συνεχίσει να ψάχνει για χασισοφυτείες και στους δήμους Βουφράδας και Παπαφλέσσα. Το συγκεκριμένο ελικόπτερο είναι πλήρως εξοπλισμένο τεχνολογικά. Έχει τη δυνατότητα πτήσης έως και στα 3000 πόδια. Ανιχνεύει άτομα και οχήματα (μπορεί να διακρίνει ακόμη και τους αριθμούς κυκλοφορίας) σε δύσβατες περιοχές μέσω θερμικής κάμερας.
Τα πολύ παλιά χρόνια στο Βλάση και στα άλλα Βουφραδοχώρια οι κάτοικοι φορούσαν γουρουνοτσάρουχα. Έβγαζαν το δέρμα από το χοιρινό, το έπλεκαν με λουριά, με τη μύτη μπροστά και το φορούσαν. Αλίμονό σου όμως αν τα «έβλεπε» πολύ ο ήλιος. Ξεραίνονταν τόσο, που ήταν αδύνατο να φορεθούν. Έπρεπε να βρεις νερό, να τα απαλύνεις και μετά να τα βάλεις στα πόδια σου.
Στη συνέχεια βρήκαν τη ρόδα από τα αμάξια. Έκοβαν ένα κομμάτι, του κάρφωναν ένα πετσί από τη μέση και μπρος, ενώ πίσω του έβαζαν ένα λουρί από το ίδιο το λάστιχο – το έλεγαν πισωλούρι – και τα παπούτσια ήταν έτοιμα. Πολλές φορές όμως έσκαγαν από κάτω τα πόδια τους και δεν μπορούσαν να περπατήσουν. Το μόνο φάρμακο ήταν η κεραλοιφή.
Έλιωναν κερί με λάδι, το έβραζαν και το έβαζαν όπου είχε σκάσει το πόδι τους.
Τα παπούτσια αυτά τα είχαν και για κάθε μέρα αλλά και γιορτινά. Καμιά φορά που κοβόταν το πίσω λουρί στο δρόμο, το έπαιρναν στο χέρι και περπατούσαν ξυπόλητοι, εκτός και αν είχαν μαζί τους κανένα κομμάτι σύρμα και το επιδιόρθωναν.
Κάποια στιγμή παρουσιάστηκαν και τα τσαρούχια, τα αρβανίτικα. Αυτά τα έφτιαχναν ειδικοί τσαγκάρηδες. Μπροστά τους έβαζαν και φούντα.
Τελευταία εμφανίστηκε η βακέτα και οι άνθρωποι αγόραζαν ένα ζευγάρι παπούτσια για την εκκλησία ή το πανηγύρι ή όταν πήγαιναν συμπέθεροι. Τα είχαν για τα καλά τους. Το αδιάβροχο και σεβρό δεν το ήξεραν. Με τη βακέτα ή τα τσαρούχια τα αρβανίτικα και τη φουστανέλα θα γινόταν γαμπρός.
Άλλες εποχές, άλλες έγνοιες, άλλες σκοτούρες.
Αυτό κι αν ήταν χωρίς προηγούμενο. Σπείρα έκλεβε τα νεκροταφεία του δήμου μας. Δεν είχαν ούτε ιερό, ούτε όσιο. Δεν άφηναν στο πέρασμά τους νεκροταφείο και εξωκλήσι. Χτύπησαν στο Μηλιώτη, στο Χατζή, στην Καζάρμα, στη Χαραυγή… Βέβαια δεν περιορίστηκαν στο δήμο Βουφράδας. Έδρασαν στο Βλαχόπουλο, στο Νερόμυλο, στο Ριζόμυλο, στη Μεταμόρφωση, στον Αριστομένη, στα Διόδια, στο Στρέφι, στα Κρεμμύδια και σε πάρα πολλά ακόμη χωριά. Στόχος τους το λάδι που προοριζόταν για τα καντήλια, μικροφωνικές εγκαταστάσεις εκκλησιών, μικροποσά και γενικά ό,τι έπεφτε μπροστά τους. Πλιατσικολόγοι με όλη τη σημασία της λέξης. Τελικά η αστυνομία στις 11 Ιουλίου 2005 στις 3 τη νύχτα τους εντόπισε, τους καταδίωξε και τους συνέλαβε κοντά στο Χανδρινού. Τη σπείρα αποτελούσαν οι: Π.Ε. του Ι. από τη Μεσσήνη, ο Βούλγαρος S.S. του P. που έμενε στην Καλαμάτα και οι Βουλγάρες: D.I. του Α. που έμενε στην Καλαμάτα και η K.V. του Ι. που έμενε στη Μεσσήνη. Μια ώρα νωρίτερα οι δράστες είχαν διαρρήξει το παγκάρι στην εκκλησία του Αγίου Δημητρίου στη Χαραυγή και είχαν κλέψει 76 ευρώ, ενώ από τα μνήματα είχαν αρπάξει 86 πλαστικά μπουκάλια με λάδι. Στην προανάκριση που έγινε με επικεφαλής το διοικητή του αστυνομικού τμήματος Πύλου Χαρ. Αλεβίζο, διαπιστώθηκε ότι οι δράστες είχαν συγκροτήσει ομάδα τους τελευταίους πέντε μήνες και έκαναν επιδρομές στους χώρους που προαναφέρθηκαν. Μόνο τον τελευταίο μήνα είχαν καταγγελθεί 11 κλοπές που είχε διαπράξει η ομάδα. Οι δράστες οδηγήθηκαν στον εισαγγελέα.
Και τι δε βρίσκει κανείς όταν διαβάζει παλιές εφημερίδες. Για παράδειγμα εμείς ανοίξαμε μια τοπική εφημερίδα το «Θάρρος» και να τι βρήκαμε: Ήταν το 1911 και η εφημερίδα γράφει: «Ο Σταθμάρχης Αριστομένους ανέφερεν εις την Νομαρχίαν ότι μετέβη εις τα όρια των χωρίων Ξηροκάσι και Καλογερέσι και εξετάσας δεν εύρε ζήτημα τάξεως αλλ΄ απλήν πολιτικήν διαφοράν την φιλονικίαν ολίγων ποιμένων με αγροφύλακας. Ο Σταθμάρχης είπεν εις τους χωροφύλακας να αποφεύγουν τας αυθαιρέτους ενεργείας, το αυτό έπραξε και ο Σταθμάρχης Τριπύλης».
Επιτέλους έκλεισαν οι τρύπες του δρόμου Δροσιά - Κουρτάκι που είχαν καταστρέψει τα αυτοκίνητά μας. Κατ΄ επανάληψη η εφημερίδα μας είχε ζητήσει την παρέμβαση του δήμου. Το ίδιο είχαν κάνει και διάφορες άλλες τοπικές εφημερίδες. Είχαμε γίνει ρεζίλι. Τελικά ο δήμος έριξε άσφαλτο στις τρύπες ως το Κουρτάκι. Το ερώτημα βέβαια που μπαίνει και μάλιστα εύλογα είναι τι θα γίνει με τις τρύπες του δρόμου Κουρτάκι-Βλάση-Άγιοι Απόστολοι. Γιατί δεν έκλεισαν κι αυτές; Ποιος θα μας δώσει μια απάντηση; Οι αναγνώστες μας περιμένουν. Οι αρμόδιοι πρέπει να απαντήσουν…
Τους αγροτικούς δρόμους του δήμου Παπαφλέσσα αποφάσισε να βελτιώσει η δημοτική αρχή γι΄ αυτό και η αγροτική οδοποιία προτάθηκε και τελικά εντάχτηκε οριστικά στο πρόγραμμα «Θησέας» με προϋπολογισμό 100.000 ευρώ. Προβλέπονται τσιμεντοστρώσεις και διάφορα τεχνικά έργα σ΄ όλα τα επικίνδυνα σημεία του αγροτικού δικτύου της περιοχής. Είναι ένα σημαντικό έργο που θα δώσει διέξοδο στα πολλά προβλήματα πρόσβασης στα κτήματά τους που αντιμετωπίζουν οι κάτοικοι του συγκεκριμένου δήμου.
Η νέα γενιά μαθαίνει κολύμπι….
Φέτος το καλοκαίρι οι Βλασαίοι και οι Βουφραδιώτες γενικότερα ξεχύθηκαν στις Μεσσηνιακές παραλίες και απόλαυσαν τα μπάνια τους. Στη φωτογραφία βλέπουμε δυο πιτσιρικάδες που προσπαθούν να μάθουν κολύμπι με «μπρατσάκια» στα χέρια και με σωσίβιο. Πρόκειται για τη Νικολέττα Αποστολοπούλου κόρη του Παναγιώτη Αποστολόπουλου και τον Αργύρη Σαμπαζιώτη που η γιαγιά του Αντωνία Αποστολοπούλου-Σαμπαζιώτη είναι από τοΒλάση.
Μια παρέα γυναικών από το Βλάση !!!
Ο φωτογραφικός φακός της εφημερίδας μας τις συνέλαβε να τρώνε και να πίνουν στο σπίτι του Σταύρου του Γιαννόπουλου στο Βλαχόπουλο τη μέρα που πανηγύριζε το συγκεκριμένο χωριό. Απ΄ αριστερά: Αποστολοπούλου Παναγιώτα, Γιαννοπούλου Νίτσα, Αποστολοπούλου Στέλλα και Γαλάζιου Βίκυ.
Η κτηνοτροφία ήταν βασική απασχόληση των κατοίκων του χωριού μας όπως εξάλλου και η γεωργία. Δεν υπήρχε σπίτι που να μην είχε γιδοπρόβατα. Τα πιο πολλά χρόνια το Βλάση συγκέντρωνε μέχρι 10.000 γιδοπρόβατα. Η ζωή των τσοπάνηδων ήταν σκληρή και κουραστική. Δεν γνώριζαν σπίτι. Ψωμί ζεστό δεν έτρωγαν ποτέ. Κρεβάτι δεν ήξεραν. Με το κάπα φορεμένη και τη γκλίτσα στο χέρι, νύχτα μέρα στο πόδι, έβοσκαν τα γιδοπρόβατα. Ήταν υποχρεωμένοι να σηκωθούν και τη νύχτα να βοσκήσουν το κοπάδι. Τα πρόβατα τη νύχτα δεν διαλέγουν το χορτάρι. Τρώνε ό,τι βρουν μπροστά τους.
Κάποτε, μου έλεγε εκείνα τα χρόνια που ήμουνα παιδί ένας γέροντας από το Βλάση, ήταν ένας τσοπάνος και του έλεγε το αφεντικό τα πρόβατα να τα βοσκάει και τη νύχτα. Ο τσοπάνος του απαντούσε, πως δεν βλέπουν να βοσκήσουν. Το αφεντικό επέμενε και του έλεγε ότι τα πρόβατα τη νύχτα ό,τι βρουν μπροστά τους θα το φάνε. Αυτός όμως τίποτα. Την άλλη μέρα το αφεντικό βάζει την κυρά του να ζυμώσει ένα ψωμί. Με το ψαλίδι πήρε τρίχες από γίδια και τα έκοψε μέσα στο ζυμάρι. Το βράδυ πήγε το ψωμί στον τσοπάνο. Σκοτάδι τώρα και ο τσοπάνος μη βλέποντας τι είχε μέσα το ψωμί, αλλά και από τη μεγάλη του πείνα, το έφαγε μαζί με τις τρίχες. Του έμεινε μόνο ένα κομμάτι. Το πρωί το είδε και το είπε του αφεντικού. Τότε του λέει το αφεντικό: «Γιατί βρε το έτρωγες;» Του απαντάει: «Δεν το έβλεπα».
«Ε, του λέει, το ίδιο και τα πρόβατα. Τη νύχτα ό,τι βρουν το τρώνε».
Από τότε ο τσοπάνος άρχισε να βγάζει τα πρόβατα και τη νύχτα για βοσκή. Πολλοί τσοπάνηδες στην καλύβα τους είχαν και τον γκρα. Όπλο για ώρα ανάγκης. Έβλεπες τον τσοπάνο με τον γκρα στο σελάχι, με τα τσαρούχια τα αρβανίτικα και τη φούντα, με τη φουστανέλα και τον ζήλευες.
Τότε που υπηρετούσαμε την Πατρίδα….
Η φωτογραφία είναι κάμποσων χρόνων. Την ανασύραμε από κάποιο παλιό σεντούκι. Έχει, όμως, μέγιστη συναισθηματική αξία. Δυο αδέρφια από το Βλάση υπηρετούν την Πατρίδα την περίοδο 1961-1962 και αποτυπώνουν στο φωτογραφικό χαρτί μια όμορφη στιγμή της περιόδου εκείνης. Πρόκειται για τα αδέρφια Σταύρο και Γιάννη Θεοδωρακόπουλο.
Κουβέντιαζαν για το χωριό τους….
Δυο Βλασαίοι, εκ των οποίων ο ένας κατοικεί σήμερα στο Βλαχόπουλο, συναντήθηκαν και θυμήθηκαν τα παλιά. Ήταν τα σπίτια τους στο Βλάση κοντά και είχαν πολλά να θυμηθούν. Εκεί τους «συνέλαβε» και ο φωτογραφικός φακός της εφημερίδας μας. Πρόκειται για το Νέστορα Γεώργιο (αριστερά στη φωτογραφία) και το Μιχάλη Αποστολόπουλο.
Η ενδυμασία της τότε εποχής στα χωριά μας δεν έχει καμία σχέση με το σήμερα. Δεν υπήρχαν κουστούμια ή πουκάμισα αγοραστά. Ό,τι φορούσαν, ήταν φτιαγμένο από το μαλλί των προβάτων τους. Οι άντρες φορούσαν τη φουστανέλα, το γιλέκο το τσόχινο με τα γαϊτάνια του, το πουκάμισο που ταίριαζε με τη φουστανέλα, το σελάχι, τις κάλτσες με τις γονατάρες, το ζουνάρι, πλεχτό από μαλλί, στη μέση και στο κεφάλι για τραγιάσκα φόραγαν το φέσι το κόκκινο. Οι γεροντότεροι, εκτός από τη φουστανέλα, φορούσαν και το μπιντούρι. Αυτό ήταν από προβατίσιο μαλλί, υφασμένο στον αργαλειό. Μόνο η κάπα ήταν από μαλλί γίδας, η «κοζιά». Η κάπα ήταν απαραίτητη για τους τσοπάνηδες, όταν έβρεχε και όταν κοιμόντουσαν με τα γιδοπρόβατα στην εξοχή. Το γιλέκο και τη φανέλα τα έπλεκαν οι γυναίκες με το βελόνι. Ήταν η καθημερινή στολή του άντρα. Το σακάκι δεν το ήξεραν. Ακόμα και γαμπρός δεν το φόραγε, από το φόβο της κοροϊδίας. Οι γυναίκες ύφαιναν στον αργαλειό το πανί και έφτιαχναν φουστάνια, μισοφούστανα για ζακέτες, περισκελίδες, πουκάμισα. Φορούσαν τη γνωστή σε όλους γιούρτα. Στον αργαλειό ύφαιναν και την ποδιά. Την έκαναν συνήθως κόκκινη και την κεντούσαν από τη μέση και κάτω με χρωματιστές κλωστές. Κάποιες γυναίκες του χωριού έπλεκαν και τις λεγόμενες μπελερίνες. Στο κεφάλι φορούσαν το μπαρέζι. Τα κορίτσια είχαν άσπρη τσεμπέρια ή μαντήλι κλαρωτό, συνήθως κιτρινωπό. Πολλές φορές οι γυναίκες έπλεκαν και σκουφάκι για τους άντρες τους. Απαγορευόταν η γυναίκα να κόψει τα μαλλιά της, τα δε φουστάνια κάλυπταν όλο το πόδι. Δεν ήθελε πολύ, για να τους βγει τ’ όνομα.
Μια αγωνίστρια της ζωής…
Η Μαρία Μαρινοπούλου – Λυμπεροπούλου γεννήθηκε το 1896 και πέθανε το 1987. Ήταν κόρη του Χρήστου και της Βασιλικής Λυμπεροπούλου. Παντρεύτηκε τον Μαρινόπουλο Κωνσταντίνο του Σωτηρίου που είχε γεννηθεί το 1879 και απέκτησαν τρία παιδιά. Τον Κωνσταντίνο, το Γεώργιο και τον Αθανάσιο. Ήταν μια αγωνίστρια ζωής με την κυριολεξία του όρου. Πέρασε μύρια εμπόδια αλλά στάθηκε όρθια στη ζωή δίπλα στα παιδιά της στο σκληρό αγώνα της επιβίωσης.
Ο Αποστολόπουλος Διονύσιος του Πέτρου που είχε γεννηθεί το 1895 στο Βλάση έζησε σε δύσκολες εποχές, τότε που η ζωή στην ύπαιθρο ήταν μια σχέτη κόλαση. Μηχανήματα δεν υπήρχαν, οι επικοινωνίες και οι συγκοινωνίες ανύπαρκτες και ο επιούσιος για να εξασφαλιστεί χρειαζόταν ολημερίς κοπιαστική δουλειά. Μέσα σ΄ αυτές τις δυσκολίες ο Διονύσης Αποστολόπουλος ένας άνθρωπος πάντα ευδιάθετος που διέθετε πηγαίο χιούμορ αγωνίστηκε σκληρά και δημιούργησε πολυμελή και πετυχημένη οικογένεια. Με την πρώτη του γυναίκα την Παναγιωτοπούλου Γεωργία του Θεοδώρου που είχε γεννηθεί το 1900 στο Μαργέλι απόκτησαν δυο κόρες τη Λέλα και τη Νίτσα. Με τη δεύτερη γυναίκα του την Αναστασοπούλου Παναγιώτα του Δημητρίου που είχε γεννηθεί το 1904 στην Πλατανόβρυση απόκτησαν πέντε παιδιά, τη Γεωργία, το Νίκο, τη Μαρία, την Αθανασία και το Δημήτρη. Η Λέλα παντρεύτηκε τον Κώστα τον Βαρσαμούλη από το Στρέφι απόκτησαν δυο παιδιά το Γιώργο και τη Νούλα. Η Νίτσα παντρεύτηκε τον Ανδρέα Διονυσόπουλο στο Πεταλίδι χωρίς να αφήσουν διαδόχους. Η Γεωργία παντρεύτηκε τον Τάκη Παναγιωτόπουλο, μετανάστευσε στην Αυστραλία και απόκτησαν τρία παιδιά, τον Παύλο, τον Διονύση και την Ευγενία. Ο Νίκος μετανάστευσε στην Αυστραλία, παντρεύτηκε την Αγγελική Ξυνού από τα Κρεμμύδια και απόκτησαν τα παιδιά Διονύση και Χρήστο. Η Μαρία έμεινε ανύπαντρη. Η Αθανασία μετανάστευσε στην Αυστραλία, παντρεύτηκε το Βασίλη Λεμπέση από το Τρίκορφο και απόκτησαν τα παιδιά Παναγιώτη, Παναγιώτα και Γεωργία. Τέλος, ο Δημήτρης εγκαταστάθηκε στη Λάρυμνα, την Καλύμπαση Ιωάννα και απέκτησαν τα παιδιά Μαρία και Διονύση. Στη φωτογραφία βλέπουμε το Διονύση Αποστολόπουλο με τη δεύτερη σύζυγό του Παναγιώτα Αναστασοπούλου-Αποστολοπούλου.
Μεγάλη πυρκαγιά ξέσπασε ξημερώνοντας 20 Ιουλίου 2005 στην περιοχή του Μανιακίου. Η φωτιά ξεκίνησε από την περιοχή της Μεταξάδας του Δήμου Χώρας, με κατεύθυνση το Μανιάκι και τα Ταμπούρια. Δεν απείλησε κατοικημένες περιοχές αφού η επέμβαση της Πυροσβεστικής Υπηρεσίας ήταν άμεση, με ισχυρές δυνάμεις, ενώ υπήρξε σημαντική ενίσχυση από αεροσκάφη και ελικόπτερα. Υπολογίζεται ότι αποτεφρώθηκαν πάνω από 350 στρέμματα δασικής έκτασης. Αξίζει να αναφέρουμε ότι πριν από 4 χρόνια είχε σημειωθεί και πάλι μεγάλη πυρκαγιά, στην ίδια περιοχή, προξενώντας καταστροφές και σε σπίτια στο Μανιάκι.
Αυτοί οι επίσημοι δεν έχουν το θεό τους. Έφτασαν στο παραδοσιακό αλώνισμα στο Ματαράγκα, έβγαλαν ωραίους λόγους για την πρωτοβουλία, κουβέντα, όμως, δεν είπαν για τον «κατσικόδρομο» που οδηγεί εκεί. Πολλοί τα είχαν με το Νομάρχη. Μάλιστα ο Θάνος ο Φουρτούνης μας ζήτησε επίμονα να αναφερθούμε, μέσω της εφημερίδας μας, στο δρόμο και στην αδιαφορία της Νομαρχίας και των άλλων φορέων που έχουν την ευθύνη. Δεν ήταν ο μόνος. Όλοι είχαν έντονα δυσανασχετήσει. Ελπίζουμε Νομαρχία και Δήμος να φροντίσουν ώστε του χρόνου ο δρόμος να είναι έτοιμος.
Στρατιωτικός
Ο Γεώργιος Μάστορας ήταν γιος του γιατρού Μάστορα Αντωνίου και της δασκάλας Μάστορα – Μαντάγαρη Μαρίας. Γεννήθηκε στο Βλάση το 1929 και διέγραψε μια πετυχημένη πορεία στον ελληνικό στρατό. Το 1949 αποφοίτησε από τη Σχολή Ευελπίδων και το 1954 έλαβε το βαθμό του Λοχαγού. Υπηρέτησε σε διάφορες στρατιωτικές μονάδες του πυροβολικού και το ισοζύγιο του έργου του ήταν θετικό. Αποστρατεύτηκε με το βαθμό του Συνταγματάρχη. Απόκτησε τρία παιδιά. Τον Αντώνη που είναι δάσκαλος, το Βασίλη που είναι αντισυνταγματάρχης και το Σταμάτη που είναι κτηματίας. Αξίζει να σημειωθεί ότι ασχολήθηκε και με την τοπική ιστορία. Έγραψε το βιβλίο: «Το Βλάση και η συμμετοχή του εις τους εθνικούς αγώνες». Πέθανε τον Ιανουάριο του 2002.
Στις 26 Ιουλίου 2005, πλήθος κόσμου από το Βλάση και τα γύρω χωριά παραβρέθηκε στην εκκλησία της Αγίας Παρασκευής στο Βλάση που βρίσκεται στη βρύση του χωριού. Έτσι γίνεται κάθε χρόνο που γιορτάζει το εκκλησάκι αυτό. Πραγματοποιήθηκε και περιφορά της εικόνας γύρω από το ναό. Αξίζει να σημειωθεί ότι για εκατοντάδες χρόνια το Βλάση είχε ενορία την Αγία Παρασκευή και όχι τον κεντρικό ναό της Κοίμησης της Θεοτόκου.
Μια παρέα Βλασαίων …στην πλατεία
Μια παρέα Βλασαίων πίνει τον καφέ της σε καφενείο της πλατείας και κουβεντιάζει πιθανόν για το παρόν και το μέλλον του χωριού. Την παρέα αποτελούν οι: Κακούρης Δημήτρης, Κακούρης Ασημάκης, Τσάκαλης Φώτης και Νέστορας Στυλιανός.
Η Βουφράδα έχει το δικό της Mini-Market
Στην πλατεία της πρωτεύουσας του δήμου μας, το Χατζή, εδώ και καιρό έχει στηθεί με επιτυχία ένα Mini-Market ιδιοκτησίας Σταυροπούλου Ιωάννας συζύγου Παναγιώτη. Εκεί βρίσκει κανείς τα πάντα. Εκεί καλύπτονται οι ανάγκες όλης της περιοχής του δήμου.
Ο συμπατριώτης μας Θεόδωρος Μάστορας με την ευκαιρία δημοσιεύματος στην εφημερίδα «ΝΕΑ» μιλά για τον ποταμό της Καρυάς που οι πηγές του είναι στο Κεφαλόβρυσο στα όρια του χωριού μας. Θυμάται και προτείνει. Περιγράφει το χθες και το σήμερα του ποταμού και δίνει λύση με την πρότασή του.
«Στο νότιο τμήμα του χωριού Βλάση Μεσσηνίας βρίσκεται η πηγή «Κεφαλόβρυσο». Λίγα μέτρα από την πηγή, το νερό αυτής, χύνεται στην παρακείμενη κοίτη, που έχει δημιουργηθεί από την μικροπηγή «Μεγάλη Βρύση» στα όρια Μανιακίου- Παπαφλέσσα. Ενιαίο ποτάμι πλέον, εκβάλει στο Μεσσηνιακό Κόλπο. Κατάφυτο εκατέρωθεν μέχρι τις εκβολές του από πλατάνια, ιτιές, καλαμιώνες κ.ά. είδη δένδρων. Οι όχθες του γεμάτες από χλωρίδα σπάνιων φυτών. Ακόμη πλουσιότερο ήταν σε υδρόβια πανίδα, ψάρια, καβούρια, βατράχια, νεροχελώνες και καταφύγιο υδρόβιων πουλιών. Το μεγαλείο του, τα σμήνη μπλε πεταλούδας. Στη διαδρομή του λειτουργούσαν εκατέρωθεν αρκετοί νερόμυλοι. Επίσης εκατέρωθεν του ποταμιού υπήρχαν περιβόλια 10 χωριών. Αυτό το θείο θαύμα λειτουργούσε αρμονικά μέχρι το 1950, όπως εγώ το θυμάμαι. Σήμερα από την πηγή υδρεύονται πολλά δημοτικά διαμερίσματα. Όλα τα ελαιουργεία της περιοχής χύνουν τα λύματά τους (κατσίγαρο), στο ποτάμι, που έχουν μεταβάλει την κοίτη του σε νεκρή ζώνη, με αποτέλεσμα η υδρόβια πανίδα να έχει καταστραφεί. Αιτίες: α) η 10πλάσια παραγωγή ελαιολάδου έχει αυξήσει τα λιόζουμα, και β) η ύδρευση πολλών δημοτικών διαμερισμάτων της περιοχής, έχει μειώσει σημαντικά το νερό της κοίτης. Πληροφορούμαι ότι αυτό το φυσικό μεγαλείο χρηματοδοτήθηκε από την Περιφέρεια Πελοποννήσου με 400.000 ευρώ για ανάπλαση της περιοχής με ό,τι εργασίες απαιτούνται, προκειμένου να γίνει φιλικό και να τεθεί στην ανθρώπινη δραστηριότητα. Παρακαλούνται οι όμοροι δήμοι (Παπαφλέσσα – Βουφράδων και Πεταλιδίου) μαζί με τα κατά μήκος του ποταμού διαμερίσματά τους (άλλοτε κοινότητες) να ενεργοποιηθούν το συντομότερο δυνατόν για την αξιοποίηση αυτού του φυσικού πλούτου.
Άποψη μου.
Δύσκολη η επαναφορά της κοίτης στην αρχική της μορφή για να επανέλθει και η επιβίωση της πλουσιότατης πανίδας που υπήρχε, εκτός αν αλλάξει η μορφή λειτουργίας των ελαιοτριβείων η δι’ άλλου τρόπου περιορισθεί ο κατσίγαρος (λιόζουμα). Από τους νερόμυλους που υπήρχαν, να προσεχθεί ιδιαίτερα ο μύλος του άλλοτε Σταυρόπουλου (Λιακούνια) όριο Χατζή. Νομίζω ότι και τώρα είναι δυνατή η υδροκίνησή του για παραγωγή ηλεκτρικής ενέργειας. Η εκατέρωθεν διάνοιξη όχι ασφαλτόδρομων αλλά αγροτικών δρόμων είναι δυνατή από την πηγή μέχρι την εκβολή του στο Μεσσηνιακό Κόλπο(Καρυές). Έτσι θα εξασφαλιστεί στον επισκέπτη πεζοπορία, θέα και διαδρομή ονειρεμένη, από την πηγή μέχρι την εκβολή. Η δραστηριότητα, η φροντίδα και το ενδιαφέρον ανήκουν πλέον στους αρμόδιους δημάρχους που προανέφερα, αλλά και η συμμετοχή των κατοίκων αυτής της περιοχής που έχουν ζήσει αυτό το μεγαλείο της φύσης του τόπου τους».
Με εκτίμηση
Θεόδωρος Μάστορας
Ο Σύλλογός μας εκτός από την εκδρομή στους παπαροκάδες διοργάνωσε το καλοκαίρι και διήμερο πολιτιστικών εκδηλώσεων στην πλατεία στο Βλάση. Συγκεκριμένα στις 6 Αυγούστου προβλήθηκε η κινηματογραφική ταινία «Ο Παπατρέχας» με το Βέγγο. Ήταν μια αξέχαστη βραδιά που έφερε στην μνήμη μας τον παλιό καλό ελληνικό κινηματογράφο. Σε όλους τους συμμετέχοντες, που ήταν η συντριπτική πλειοψηφία των συμπατριωτών μας, μοιράστηκε πασατέμπος και αναψυκτικά. Στις 7 Αυγούστου το χορευτικό τμήμα του Μορφωτικού Συλλόγου Μεσσηνίας στην πλατεία του χωριού μας παρουσίασε παραδοσιακούς χορούς από διάφορα μέρη της πατρίδας μας. Στη συνέχεια ξεκίνησε τρικούβερτο γλέντι που κράτησε μέχρι τις πρωινές ώρες. Από το σύλλογο προσφέρθηκε και γουρνοπούλα. Κατά κοινή ομολογία όλοι έμειναν ευχαριστημένοι και ζήτησαν από τον πρόεδρο του συλλόγου και τα άλλα μέλη του διοικητικού συμβουλίου να διοργανωθεί και στο μέλλον παρόμοια βραδιά.
Βλασαίοι όλων των ηλικιών παρακολουθούν κινηματογραφική ταινία στην πλατεία του χωριού.
Ο φωτογραφικός φακός τους «συνέλαβε» ψηλά στο Ματαράγκα να παρακολουθούν το παραδοσιακό αλώνισμα πίνοντας το κρασάκι τους. Πρόκειται για τους: Η. Βαμβακά, Θ. Μάστορα και Γ. Βαμβακά.
Πώς έζησα την τραγωδία του Καΐρου …
Ο συμπατριώτης μας Γεώργιος Λαμπρόπουλος έζησε το 1966 την επίθεση που εξαπέλυσαν οι φανατικοί εξστρεμιστές μουσουλμάνοι στο Κάιρο. Να πώς ο ίδιος περιγράφει τα γεγονότα εκείνα που συγκλόνισαν τότε τον κόσμο: «1996 – εορτές του Πάσχα εις το Κάϊρον με το πρακτορείον Μυστακίδης «TOURS». Ώρα 8 π.μ. μετά το πρωινό μας εις το Ξενοδοχείον «ΕΥΛΩΡΑ» κατευθυνόμενοι προς το μέρος, όπου ήταν τα λεωφορεία που θα μας μετέφεραν εις Αλεξάνδρειαν, εδέχθημεν επίθεσιν με οπλοπολυβόλα, από φανατικούς εξεστρεμιστάς Μουσουλμάνους, με τον τραγικόν απολογισμόν 16 θυμάτων και 18 τραυματιών. Το ιστορικόν της επιθέσεως έχει ως εξής: Εγώ ως αρχηγός της αποστολής και παρουσιαστής των ιερών προσκυνημάτων επί τριακονταετίαν, κ. Γ . Λαμπρόπουλος, με άλλους προσκυνητάς, κατευθυνθήκαμε προς το τέλος της πλατείας, όπου ήτο σταθμευμένον ένα πούλμαν. Εκεί εδέχθημεν την επίθεσιν, με τον τραγικόν απολογισμόν ως ανωτέρω γράφω. Μετά το τέλος της επιθέσεως, τρέχοντας εμπήκα στο ξενοδοχείο. Το θέαμα που αντίκρισα δεν δύναμαι να το περιγράψω. Νεκροί και τραυματίες, ιαχές γοηρές, με την αίθουσα της ρεσεψιόν πλήρη αίματος. Στη συνέχεια μας επεσκέφθη μια οργάνωσις των Αιγυπτίων «Η Συμπαράστασις» όπου ο αρχηγός αυτής μου είπε : «κ. Λαμπρόπουλε, τι πιστεύετε, ότι η επίθεσις έγινε από Αιγυπτίους;». Απάντησις: «Όχι, διότι αι σχέσεις Ελλήνων και Αιγυπτίων είναι φιλικές από την εποχή των Πτολεμαίων. Έπειτα μας προσέφεραν ως δώρον, ένα βάζο με τριαντάφυλλα. Ώρα 8μ.μ. με συνοδεία περιπολικού αναχωρήσαμε δια το αεροδρόμιον. Τελειώνοντας την θλιβερήν αυτήν ιστορίαν, να ευχαριστήσωμεν θερμά, όλο το «Γκρουπ» , τον αρχηγό της Αιγύπτου κ. Μομπάρακ ο οποίος διέθεσε δωρεάν αεροπλάνον δια την επιστροφή μας εις Αθήνας».
Γ.Σ.Λαμπρόπουλος
Στο τυπογραφείο ήταν η εφημερίδα μας όταν πραγματοποιήθηκε ο γάμος της συμπατριώτισσάς μας Ανδριάνας κόρης του Γιώργου Τριανταφυλλόπουλου και της Ελένης Μητροπούλου-Οικονομοπούλου με το Γρηγόρη Κατρανά στην Νέα Πεντέλη στις 10 Σεπτέμβρη 2005. Περισσότερα στο επόμενο φύλλο της εφημερίδας.
Το Σάββατο 3 Σεπτεμβρίου 2005, στον Ιερό Ναό της Υπαπαντής του Χριστού στην Καλαμάτα, πραγματοποιήθηκε ο γάμος του Γιάννη Θάνου από το Μηλιώτη με την εκλεκτή της καρδιάς του Ρόης Βρεττέα. Μετά το μυστήριο πραγματοποιήθηκε αξέχαστο γλέντι που πρόσφεραν οι νεόνυμφοι στους καλεσμένους τους στο κέντρο «Τέσσερου» στη Θουρία. Η εφημερίδα μας εύχεται να έχουν ζωή ανθόσπαρτη.
Ανάμεσα στα 20 έργα των 12 δήμων που η περιφερειάρχης Πελοποννήσου κ. Αγγέλα Αβούρη ένταξε με απόφασή της στο πρόγραμμα «Θησέας» είναι και η αξιοποίηση και ο εξοπλισμός της γεώτρησης στο Βλάση. Να αναφέρουμε και πάλι ότι η γεώτρηση αυτή θα γίνει στην Παλιόβρυση στο κομμάτι του κτήματος που έχει παραχωρήσει γι΄ αυτό το λόγο ο αείμνηστος Φουρτούνης Σπύρος. Για το θέμα του νερού είχαμε αναφερθεί με πρωτοσέλιδο άρθρο στο προηγούμενο φύλλο της εφημερίδας μας. Τα νεότερα λοιπόν λένε ότι το έργο «ανόρυξη και εξοπλισμός γεώτρησης Χατζή-εξοπλισμός γεώτρησης στο δημοτικό διαμέρισμα Βλάση συνολικού προϋπολογισμού 50.000 ευρώ» εντάχτηκε στο πρόγραμμα «Θησέας».
Βλασαίοι φωτογραφίζονται στην είσοδο του μοναστηριού του Αγίου Αυγουστίνου, το γνωστό στο πανελλήνιο μοναστήρι των παπαροκάδων με τις 62 καμπάνες στο χωριό Τρίκορφο Λοκρίδας. Η εκδρομή πραγματοποιήθηκε στις 16 Ιουλίου 2005 και διοργανώθηκε από το σύλλογό μας.
Στο παραδοσιακό αλώνισμα που έγινε φέτος στο Ματαράγκα στις 24 Ιουλίου στο κοινό προσφέρθηκε και γίδα βραστή. Στη φωτογραφία βλέπουμε το μάγειρα Γκότση Θεόδωρο να γεμίζει με γίδα τη λεκάνη που κρατά ο Γιάννης Λεντούδης.
Κάθε χρόνο στις 31 Ιουλίου 2005, αν βρίσκεσαι στα Βουφραδοχώρια, αξίζει να επισκέπτεσαι τον Αϊ-Νικόλα Κουρτακίου, ένα ιστορικό αλλά και γραφικό ξωκλήσι που βρίσκεται στο ποτάμι της Καρυάς κοντά στο Κουρτάκι. Όπως κάθε χρόνο έτσι και φέτος μετά τη θεία λειτουργία πραγματοποιήθηκε στην όχθη του ποταμού πλούσιο φαγοπότι. Σε όλους τους διοργανωτές αξίζουν συγχαρητήρια.
Δυο Βλασαίοι με έντονη παρουσία στο χωριό εκφράζοντας δυο διαφορετικές ηλικίες κουβεντιάζουν για τη ζωή στο χωριό του χθες και του σήμερα. Δυο διαφορετικοί κόσμοι σε μια ιστορική πραγματικότητα της ελληνικής κοινωνικής, οικονομικής και πολιτιστικής ζωής.
Ο φωτογραφικός φακός αποτύπωσε ένα οικογενειακό γεύμα Βλασαίων στη Ναύπακτο όπου βρέθηκαν εκδρομείς. Απ΄ αριστερά Κωνσταντίνος Μάστορας, Παναγιώτα Λαμπροπούλου-Μάστορα, Ασημάκης Κακούρης και Σίτσα Κακούρη-Μάστορα.
Στις 22 Ιουλίου 2005 ο αείμνηστος συμπατριώτης μας Σπύρος Φουρτούνης έκλεισε έξι μήνες στα ουράνια. Η γυναίκα του και τα παιδιά του τέλεσαν στη μνήμη του μνημόσυνο για ανάπαυση της ψυχής του. Ο Σπύρος Φουρτούνης ήταν το πρώτο παιδί του Παναγιώτη και της Παναγιώτας Φουρτούνη και είχε γεννηθεί στις 19 Οκτωβρίου 1938. Παντρεύτηκε τη Στυλιανή Μιχαλοπούλου-Φουρτούνη από το Χανδρινού και απέκτησαν τρία παιδιά. Την Παναγιώτα το 1982, τον Παναγιώτη το 1984 και τον Κώστα το 1987.
Στις 14 Ιουλίου 2005 έφυγε για την αιωνιότητα πλήρης ημερών (ήταν 96 χρονών) ο Γιαννόπουλος Δημήτριος από το Μηλιώτη. Ο κοιμηθής Δημήτριος ήταν ένας υπέροχος άνθρωπος με μεγάλη καρδιά και στάθηκε πάντα όρθιος καραβοκύρης σε όλες τις δοκιμασίες και μεγάλες μπόρες της ζωής. Ήταν προικισμένος με όλες τις χριστιανικές αρετές: ταπεινός, εργατικός, δημιουργικός, καλόκαρδος, φιλόξενος, ευγενικός, πράος, πάντα γελαστός, γεμάτος ελπίδα και αισιοδοξία. Ήταν αγαπητός σ΄ όλο τον κόσμο. Σύνδεσε τη ζωή του με τη σύζυγό του Αμαλία που πέθανε στις 8 Νοεμβρίου 1997 σε ηλικία 92 χρονών. Ευτύχησαν να δημιουργήσουν υπέροχη οικογένεια και να δούνε εγγόνια και δισέγγονα.
Στις 11 Ιουλίου 2005 άφησε αυτό το μάταιο κόσμο και πέρασε στην αθανασία ο Αγησίλαος Διονυσόπουλος του Γεωργίου σε ηλικία 89 ετών. Η κηδεία του έγινε στο Πετρίτσι στον Ιερό Ναό Αγίου Νικολάου στις 10 π.μ. την επόμενη μέρα. Το νεκρό κατευόδωσαν η αδερφή του Φωτεινή χα Γεωργίου Αποστολόπουλου, τα εγγόνια του, τα ανήψια του, οι λοιποί συγγενείς και πλήθος κόσμου από το Πετρίτσι και τα διπλανά χωριά.
Στις 5 Αυγούστου 2005 έφυγε για την οδό της αιωνιότητας η συμπατριώτισσά μας Τζάνου-Θεοδωρακοπούλου Αθανασία που είχε γεννηθεί στο Βλάση το 1925 και ήταν κόρη του Θεοδωρακόπουλου Αλέξανδρου. Παντρεύτηκε το Τζάνο Μιχαήλ από τον Αριστομένη και εγκαταστάθηκαν μόνιμα στο Βλάση. Απόκτησαν τρία παιδιά. Το Δημήτρη το 1954, την Τασία το 1956 και τη Γεωργία το 1957. Με σκληρούς αγώνες σπούδασαν και αποκατάστησαν τα παιδιά τους και σ΄ αυτή την πορεία εγκαταστάθηκαν μόνιμα στην Αθήνα. Η αείμνηστη Αθανασία Τζάνου ήταν μια αγωνίστρια της ζωής. Εργατική, δημιουργική, καλοσυνάτη. Πάλεψε σκληρά με το Χάροντα τα τελευταία χρόνια της ζωής της που έπεσε στο κρεβάτι του πόνου. Καρτερικά με ιόβια υπομονή αντιμετώπισε και αυτή τη σκληρή δοκιμασία της ζωής, όπως άλλωστε έπραττε και σ΄ όλη της τη ζωή. Η νεκρώσιμος ακολουθία πραγματοποιήθηκε στο Βλάση στην εκκλησία της Κοίμησης της Θεοτόκου όπου μεταφέρθηκε η σορός της με την παρουσία συγγενών, φίλων και συγχωριανών. Το διοικητικό συμβούλιο του συλλόγου μας και η εφημερίδα μας εκφράζουν τα συλλυπητήρια στους οικείους της.
Στις 23 Ιουλίου 2005 έφυγε απ΄ αυτό το μάταιο κόσμο και πορεύτηκε την οδό της αιωνιότητας ο Τριανταφυλλόπουλος Θεόδωρος από το χωριό Αριστομένη που είχε παντρευτεί τη συμπατριώτισσά μας Μαρία Κοτσοβόλου του Παναγιώτη. Ο αείμνηστος Θεόδωρος Τριανταφυλλόπουλος ήταν άνθρωπος καλοσυνάτος, δραστήριος και δημιουργικός. Ο θάνατός του προήλθε από καρδιακό επεισόδιο. Το νεκρό συνόδευσαν ως την τελευταία του κατοικία η σύζυγός του Μαρία, οι κόρες του Χριστίνα, Παναγιώτα, Φωτούλα και Γεωργία, οι γαμπροί του, οι λοιποί συγγενείς και πλήθος κόσμου από τον Αριστομένη και τα διπλανά χωριά. Αρκετοί ήταν και οι Βλασαίοι που παραβρέθηκαν στην εξόδιο ακολουθία.
Έφυγε ένας διαπρεπής καθηγητής από τα χωριά μας
Ο Θοδωρής Βλαχοδημήτρης που γεννήθηκε στο χωριό Σωληνάρι το 1925 και πέθανε στις 29 Ιουλίου 2005 σε ηλικία 79 χρονών τίμησε τη χώρα μας στο εξωτερικό.Καταγόταν από πάμφτωχη οικογένεια αφού οι γονείς του δουλεύοντας σε αγροτικές δουλειές με δυσκολία τα έφερναν βόλτα κάτι που εξανάγκασε το Θοδωρή να μπει από μικρός στο μεροκάματο για να βοηθήσει τον οικογενειακό κουρμπανά. Αφού τελείωσε στη γενέτειρά του το Δημοτικό Σχολείο με μεγάλες δυσκολίες τελείωσε και το Γυμνάσιο Πύλου και με ακόμη μεγαλύτερες πήρε πτυχία από τη Φιλοσοφική Σχολή Αθηνών και από το Πάντειο Πανεπιστήμιο. Στη συνέχεια έκανε μεταπτυχιακά στο πανεπιστήμιο του Αμβούργου. Η μεγάλη φτώχια τον έκανε να αισθανθεί τις κοινωνικές αδικίες όσο κανένας άλλος. Έλαβε μέρος στην Εθνική Αντίσταση. Για τη συμμετοχή του εξορίστηκε στα στρατόπεδα Μούδρου Λήμνου και Μακρόνησο. Αρχικά εργάστηκε στην Ελλάδα και δίδαξε γλώσσα και λογοτεχνία. Λόγω της δικτατορίας του 1967 αναγκάστηκε να καταφύγει στο εξωτερικό. Από το 1969 έως το 1980 εργάστηκε ως ερευνητής και επιστημονικός συνεργάτης της Deutsche Forschungsgemeinchaft και από το 1980 στην Ακαδημία των Επιστημών της Γοτίγγης. Από το 1974 και μετά τον συναντάμε σε διάφορα πόστα στο πανεπιστήμιο του Αμβούργου να διδάσκει Ελληνικά, Ιστορία του Πολιτισμού, Τέχνη και Φιλοσοφία. Εκείνο όμως που τον τράβηξε ιδιαίτερα και που αφιερώθηκε σ’ αυτό είναι η ποίηση. Το 1947 πρωτοφανερώνεται από το περιοδικό «Πελοποννησιακά Φύλλα». Στη συνέχεια συνεργάζεται με ποιήματα στα περιοδικά «Καινούργια εποχή», «Ο Λογοτέχνης» κ.α. και με διάφορες εφημερίδες. Το 1954 κυκλοφορεί το ποιητικό του βιβλίο «Νέα από την πόλη του Νέστορα» και το 1956 «Τα κύμβαλα του Μπενάρες». Έχει γράψει ακόμη το έργο: «Κωστής Παλαμάς – μία νέα κριτική αντιμετώπιση». Ο Θοδωρής Βλαχοδημήτρης είναι απλός ποιητής και οι στίχοι του είναι γεμάτοι ειλικρίνεια, τρυφερότητα, ανθρωπιά και μιλούν στην ψυχή του σημερινού ανθρώπου.
Στις 12 Ιουλίου 2005 απεβίωσε ο Παναγιώτης Γιαννακόπουλος του Γεωργίου σε ηλικία 79 ετών και ενταφιάστηκε στο Κοντογόνι την Τετάρτη 13 Ιουλίου στις 11.30 π.μ. Η νεκρώσιμος ακολουθία έγινε στον Ιερό Ναό κοιμήσεως της Θεοτόκου. Τον αποθανόντα συνόδευσαν ως την τελευταία του κατοικία τα αδέρφια του Νίκος και Αργυρώ Γιαννακοπούλου, Γιαννούλα Καννά, Αλέκος Γιαννακόπουλος, Ελένη Γιαννακοπούλου, Γεωργία Γιαννακοπούλου, οι λοιποί συγγενείς και πλήθος κόσμου.
 |
Για άλλη μια χρονιά αναβίωσε με ξεχωριστό τρόπο στις 24 Ιουλίου 2005 το αλώνισμα με άλογα στο Ματαράγκα του Δήμου Βουφράδας. Πρόκειται για μια παραδοσιακή εργασία που χαρακτήρισε για χιλιετίες τον τρόπο ζωής των κατοίκων της ευρύτερης περιοχής. ΄Ετσι μέσα από αυτή την προσπάθεια αναπαράστασης του αλωνίσματος με τα άλογα, οι παλιοί που παραβρέθηκαν εκεί, ξαναθυμήθηκαν και οι νέοι γνώρισαν για πρώτη φορά αυτή την παραγωγική διαδικασία. Οι κάτοικοι των γύρω χωριών, οι επισκέπτες καθώς και οι επώνυμοι της πολιτικής και κοινωνικής ζωής εκτός από το αλώνισμα της βρώμης απόλαυσαν τη βραστή γίδα, το άφθονο κρασί και τα παραδοσιακά φαγητά και γλυκίσματα που ετοίμασαν οι γυναίκες του Συλλόγου Γυναικών του Δήμου Βουφράδας. Το παραδοσιακό αλώνισμα στο Ματαράγκα ξεκίνησε πριν από λίγα χρόνια με πρωτοβουλία του Δημήτρη Αλεξόπουλου που και φέτος ήταν η ψυχή αυτής της εκδήλωσης. Φέτος το αλώνισμα εντάχτηκε κάτω από τη σκέπη του δήμου Βουφράδας. |
| Ο Τάκης Ρένεσης και ο Βασίλης Καμπούρης ήταν αυτοί που καθοδηγούσαν τα άλογα στο αλώνισμα. |
 |
Από το συμπατριώτη μας Γεώργιο Κοτσόβολο του Λάμπρου πήραμε ένα ποίημα που περιγράφει τα πάθη της τρίτης ηλικίας. Δεν διευκρινίζει αν το έγραψε ο ίδιο ή αν το σταχυολόγησε από κάπου αλλού. Εμείς το δημοσιεύουμε με κάθε επιφύλαξη ως προς την προέλευσή του. |
| Ο Γ. Κοτσόβολος σε εφηβική ηλικία |
«Μια ιστορία θα σας πω
που γνώρισα ένα γέρο,
εδάκρυσαν τα μάτια μου
χωρίς να τον εξέρω.
Μια συμβουλή στον άνθρωπο
γράφω προτού γεράσει
να τη διαβάζει πάντοτε
και να μην τήνε ξεχάσει.
Άμα γεράσει ο άνθρωπος
δεν τόνε συμπαθούνε,
το θάνατο παρακαλούν
να τον ξεφορτωθούνε.
Γι’ αυτό κράτα καημένε γέροντα
τα περιουσιακά σου,
γιατί μια μέρα θα βρεθείς
στο δρόμο από τα παιδιά σου.
Ο μεγαλύτερος εχθρός στον άνθρωπο
γίνεται το παιδί του,
κι ο καλύτερος ο φίλος του
είναι η σύνταξή του.
Άμα γεράσει ο άνθρωπος
και δεν αυτοσυντηρείται,
καλύτερα ο θάνατος
παρά να τυραννείται.
Σε μια γωνιά τον βάζουνε
το φουκαρά το γέρο,
και για να τον κοιτάζουνε
χρειάζεται συμφέρον..
Άμα γεράσει ο άνθρωπος
και φύγουν τα παιδιά του,
είναι απαραίτητο
να’ χει τη συντροφιά του.
Άμα φύγει ο ένας απ’ τους δυο
ο άλλος γίνεται κουρέλι,
ο ένας τον σπρώχνει από τη μια
κι άλλος δεν τον θέλει…
Τη συμβουλή μου ανάλυσα
και να μην την ξεχάσεις,
να τη διαβάζεις πάντοτε
αλλά προτού γεράσεις!..».
Έβαλε σκοπό να δημιουργήσει πρόβλημα στο καφενείο του Γεωργίου Σταυρόπουλου, κάποιος κύριος, και κάθε λίγο και λιγάκι στέλνει τις αρχές για ελέγχους. Ό,τι μπορείς να φανταστείς ελέγχουν. Μια για το ένα και μια για το άλλο. Έβαλαν σκοπό να δημιουργήσουν πρόβλημα και το δημιουργούν μόνο και μόνο με τη συνεχή παρουσία των ελεγκτικών μηχανισμών. Καμιά κατηγορία δεν έχει όμως μέχρι στιγμής επιβεβαιωθεί. Δεν είμαστε κατά των ελέγχων, είμαστε όμως κατά των επιλεκτικών ελέγχων που υποκρύπτουν σκοπιμότητες. Και με την ευκαιρία καλούμε αυτόν που σκαρώνει αυτή την ιστορία να σταματήσει να κρύβεται πίσω από τις ανώνυμες καταγγελίες.
Το γυμνάσιο Χατζή όσο πάει και συρρικνώνεται. Ο αριθμός των μαθητών που φοιτούν εκεί συνέχεια μειώνεται. Είναι θέμα χρόνου για να βάλει λουκέτο. Μια πρόταση που ακούσαμε από φίλο της περιοχής που είναι δεμένος με τον τόπο και αγαπάει υπερβολικά την εκπαίδευση ήταν να δημιουργηθεί τεχνικό λύκειο στο Χατζή. Η πρόταση είναι ενδιαφέρουσα αφού δεκάδες μαθητές από μια σειρά δήμους της περιοχής θα φοιτούσαν εκεί και δε θα εξαναγκάζονταν να μεταβαίνουν για σπουδές αυτού του είδους στην Καλαμάτα. Έτσι το γυμνάσιο-λύκειο Χατζή που στο παρελθόν είχε γνωρίσει στιγμές δόξας θα ξαναζωντάνευε με ό,τι αυτό σημαίνει για το δήμο μας και για την ευρύτερη περιοχή.
 |
 |
 |
 |
|---|---|---|---|
| Γεώργιος Ζήζος | Παναγιώτα Ζήζου-Αποστολοπούλου | Αικατερίνη-Ειρήνη Ζήζου | Σμαράγδα Ζήζου |
Η εφημερίδα μας συνεχίζοντας την παρουσίαση των οικογενειών που ο άνδρας ή η γυναίκα κατάγονται από το Βλάση στο φύλλο αυτό παρουσιάζει την οικογένεια του Γεωργίου Ζήζου. Η οικογένεια του Γεωργίου Ζήζου έχει τις ρίζες της στο όμορφο Γαλαξίδι. Συνδέθηκε και συνδέεται στενά με το Βλάση αφού η γυναίκα του Γεωργίου Ζήζου, η Παναγιώτα Ζήζου-Αποστολοπούλου έχει τις ρίζες της στο Βλάση και η οικογένεια συχνά έρχεται στο χωριό και περνά τον ελεύθερο χρόνο της. Ο Γεώργιος Ζήζος γεννήθηκε το 1968 και πέρασε τα παιδικά του χρόνια στον Πειραιά. Είναι γιος του Ζήσιμου και της Αικατερίνης Ζήζου. Κατάγεται από πετυχημένη ναυτική οικογένεια. Ο πατέρας του συνεχίζει και σήμερα να ταξιδεύει ως καπετάνιος πλοίων. Παντρεύτηκε τη συμπατριώτισσά μας Παναγιώτα Αποστολοπούλου της οποίας ο πατέρας της Γεώργιος είναι σήμερα συνταξιούχος εφοριακός και η μητέρα της συνταξιούχος εκπαιδευτικός. Η Παναγιώτα Ζήζου-Αποστολοπούλου σπούδασε σε ανώτερη σχολή ηλεκτρονικών υπολογιστών και αποφοίτησε με άριστα. Ο Γεώργιος Ζήζος διαθέτει σήμερα μια εύρωστη επιχείρηση αντιπροσωπεύοντας σε πολλούς νομούς της χώρας μια σειρά προϊόντα ελληνικών και ξένων επιχειρήσεων. Είναι ένας ικανός, δραστήριος και δημιουργικός αντιπρόσωπος. Ο Γεώργιος και η Παναγιώτα Ζήζου απέκτησαν δυο κόρες. Το 1998 την Αικατερίνη-Ειρήνη και το 2001 τη Σμαράγδα. Της οικογένειας Ζήζου της αρέσει το Βλάση γι΄ αυτό και όταν βρίσκει ευκαιρία το επισκέπτεται και περνά ευχάριστες στιγμές.
Με μεγάλη ευχαρίστηση προβάλλουμε μέσα από την εφημερίδα μας δραστηριότητες Βλασαίων και Βουφραδιωτών γενικότερα. Στο φύλλο αυτό παρουσιάζουμε δυο από τα μαγαζιά της συμπατριώτισσάς μας Ευγενίας Μαυρουδή-Μάστορα που βρίσκονται στην Αθήνα. Η Ευγενία Μαυρουδή-Μάστορα είναι η μεγαλύτερη από τις τρεις κόρες του Στυλιανού Μάστορα και της Κανέλλας Μάστορα-Κανελλοπούλου. Παντρεύτηκε το Μιχάλη Μαυρουδή και μαζί δημιούργησαν δυο επιχειρήσεις. Η μία είναι επιχείρηση υποδημάτων και η άλλη επιχείρηση ενδυμάτων. Αυτή των υποδημάτων φέρει την επωνυμία Corte και βρίσκεται στα Σεπόλια και η άλλη φέρει την επωνυμία Montaz και βρίσκεται στους Αγίους Αναργύρους. Η εφημερίδα μας τους εύχεται να πηγαίνουν πάντα καλά οι δουλειές τους.
 |
 |
|---|---|
| Το κατάστημα υποδημάτων Corte βρίσκεται στην οδό Βορείου Ηπείρου 143 στα Σεπόλια | Το κατάστημα ενδυμάτων Montaz βρίσκεται στην οδό Καφαντάρη 2 στους Αγίους Αναργύρους |
Ο Πολιτιστικός Σύλλογος Χαραυγής στις αρχές Ιουλίου διοργάνωσε θρησκευτική εκδήλωση στο πανέμορφο εξωκλήσι του Αϊ-Γιάννη που βρίσκεται πάνω από τις χαράδρες του Πολυλίμνιου και χτίστηκε με συνδρομές των Χαραυγιωτών. Μετά τη θεία λειτουργία ακολούθησε πλούσιο φαγοπότι με εκλεκτούς μεζέδες που ετοίμασαν γυναίκες του χωριού.
Μετά το ποτάμι της Καρυάς σειρά είχε το ποτάμι της Βελίκας για πεζοπορία από το Σύλλογο των Περιπατητών του ποταμού Καρυάς. Η Βελίκα πηγάζει από τη Βούταινα και το Αληκοντούζι και αφού διανύσει μια απόσταση πάνω από τριάντα χιλιόμετρα χύνεται στο Μεσσηνιακό κόλπο. Διαχρίζει περιοχές των χωριών Αριστομένη, Πελεκανάδας, Στρέφι, Νιοχωρίου, και Βελίκας. Η πεζοπορία πραγματοποιήθηκε στις 23 Ιουλίου 2005 και κράτησε δυόμιση ώρες. Ήταν μια όμορφη διαδρομή ιδιαίτερα στις περιοχές Ρίπη και Κόκορα που το ποτάμι σχηματίζει φαράγγια με όμορφες μικρές λίμνες.
Μια δασκάλα που έγραψε ιστορία στο Βλάση
Αν και έχουν περάσει τόσα και τόσα χρόνια στη μνήμη των Βλασαίων έχει χαρακτεί με ανεξίτηλα γράμματα το θετικότατο έργο της δασκάλας Μαντάγαρη-Μάστορα Μαρίας. Είχε γεννηθεί στην Καρδαμύλη το 1903. Παντρεύτηκε τον αείμνηστο συμπατριώτη μας γιατρό Αντώνη Μάστορα. και απόκτησαν τα παιδιά Γιώργο το 1929 ο οποίος έγινε ανώτερος αξιωματικός του στρατού, Σταυρούλα το 1931 η οποία σπούδασε καθηγήτρια φιλόλογος, Παναγιώτα το 1937 η οποία σπούδασε δασκάλα, Αθανασία το 1942 η οποία σπούδασε δασκάλα, Κωνσταντίνο το 1946 ο οποίος είναι τελωνειακός υπάλληλος. Η Μαρία Μαντάγαρη μετά το γάμο της εγκαταστάθηκε στο Βλάση, αντικατάστησε τη δασκάλα Μπουρίκα, αναλαμβάνοντας τη μόρφωση των παιδιών του χωριού μας. Θρανία στο σχολείο δεν υπήρχαν, οι μαθητές κάθονταν σε σκαμνάκια και το κτίριο ήταν σε άθλια κατάσταση. Μέσα σε λίγα χρόνια τα πάντα είχαν αλλάξει. Με την αγάπη και τη φροντίδα της δασκάλας το σχολείο απέκτησε θρανία, βιβλιοθήκη και πίνακα, το κτίριο επισκευάστηκε και κατασκευάστηκε και δεύτερο κτίριο στο οποίο έμενε ο εκάστοτε δάσκαλος. Τα χρήματα δεν έφταναν και η ίδια η δασκάλα χρηματοδότησε από τις προσωπικές της οικονομίες με 7.000 δρχ την αποπεράτωση των εργασιών. Τόσο αγαπούσε τη δουλειά που έκανε. Τόσο αγαπούσε το Βλάση και τη σπουδάζουσα νεολαία του χωριού μας. Ακόμα με δικές της ενέργειες το σχολείο έλυσε το ιδιοκτησιακό του καθεστώς, πέρασε στο δημόσιο και εξασφαλίστηκαν οι αναγκαίες χρηματοδοτήσεις. Στον τομέα του παιδαγωγικού έργου δεν υπάρχουν λέξεις αξίες να περιγράψουν την προσφορά της δασκάλας Μαντάγαρη Μαρίας. Μιλήσαμε με αρκετούς μαθητές της, μεγάλοι πλέον σήμερα στην ηλικία, και διαπιστώσαμε ότι όλοι μα όλοι τη θυμούνται έχοντας θετικές αναμνήσεις και αναγνωρίζοντας το μεγάλο της παιδαγωγικό και διδακτικό έργο. Στη φωτογραφία τη βλέπουμε να κάθεται σε θρανίο της παιδαγωγικής ακαδημίας Τρίπολης τότε που ήταν σπουδάστρια.
Το φαινόμενο της καλλιέργειας της ινδικής κάνναβης στην περιοχή μας έχει πάρει ανησυχητικές διαστάσεις. Στις 10 Αυγούστου οι αστυνομικές αρχές ανακάλυψαν μια ακόμη φυτεία, αυτή τη φορά, στην Πελεκανάδα. Τα καλλιεργούσε ο Σ.Β. 61 ετών σε ειδικά διαμορφωμένο χώρο σε αγροτική περιοχή του χωριού του. Ο δράστης συνελήφθη από τους αστυνομικούς του τμήματος διώξεως ναρκωτικών Καλαμάτας όταν εισήλθε στη φυτεία η οποία ήταν ανάμεσα σε θάμνους που έκρυβαν τα φυτά του χασίς τα οποία είχαν ύψος από 2 έως 3 μέτρα. Στη συνέχεια οι αστυνομικοί έκαναν έρευνα στο σπίτι του δράστη και κατάσχεσαν ποσότητα αποξηραμένης κάνναβης βάρους 10,8 γραμμαρίων.
Ένας από τους γενάρχες των Μαστοραίων
Το δίμηνο που πέρασε πρόσφεραν ή πλήρωσαν την ετήσια συνδρομή τους στο σύλλογό μας οι παρακάτω συμπατριώτες μας τους οποίους ευχαριστούμε και ελπίζουμε και οι υπόλοιποι να πληρώσουν τη συνδρομή τους γιατί τα χρήματα αυτά είναι ο μοναδικός πόρος του συλλόγου μας:
Κωστούρος Σωτήριος 20 Ευρώ, Τσάκαλης Φώτης 30 Ευρώ, Σαμπαζιώτη-Αποστολοπούλου Αντωνία σύζυγος Αργύρη 20 Ευρώ, Κωνσταντίνος Μάστορας του Θεοδώρου 20 ευρώ, Μάστορα Δήμητρα του Νικολάου 50 Ευρώ, Μάστορας Νικόλαος του Θεοδώρου 50 Ευρώ, Κυριαζής Αποστολόπουλος του Παναγιώτη, 30 Ευρώ, Κακούρης Δημήτρης του Χρήστου 20 Ευρώ, Κακούρης Δημήτρης του Κωνσταντίνου 20 Ευρώ, Θεοδωρακόπουλος Αντώνιος του Παναγή 10 Ευρώ, Αποστολόπουλος Νικόλαος του Παναγιώτη 30 Ευρώ, Κανέλλα Μάστορα 30 Ευρώ, Ευγενία Μάστορα 30 Ευρώ, Ελευθερία Μάστορα 20 Ευρώ, Παναγιώτα Μάστορα 20 Ευρώ, Θεοδωρακόπουλος Γεώργιος 10 Ευρώ, Αποστολόπουλος Κωνσταντίνος του Παναγιώτη 20 Ευρώ, Σταυρόπουλος Κώστας 50 Ευρώ, Μάστορας Θεόδωρος του Βασιλείου 10 ευρώ, Μάστορα Βούλα σύζυγος Θεοδώρου 10 Ευρώ, Ζάκης Θεόδωρος του Ιωάννη 10 Ευρώ, Ζάκη Βασιλίκη 10 Ευρώ, Ζάκη Κωνσταντίνα 10 Ευρώ, Ζάκης Ιωάννης 10 Ευρώ, Κωτσόβολος Σταύρος του Παναγιώτη 10 Ευρώ, Κωτσόβολος Αθανάσιος του Παναγιώτη 10 Ευρώ, Κωστόβολος Παναγιώτης του Αθανασίου 10 Ευρώ, Μυλωνάς Θεόδωρος 10 Ευρώ, Μαρινόπουλος Παναγιώτης 10 Ευρώ, Μαρινόπουλος Σπύρος του Παναγιώτη 10 Ευρώ, Μαρινόπουλος Κώστας του Παναγιώτη 10 Ευρώ.