1. Έτοιμο το προαύλιο της εκκλησίας
2.
Πλακοστρώθηκε η πλατεία
3.
Ατρόμητος Βουφράδας
4.
Πράσινο φως για το Πολυλίμνιο
5. Θα μείνουμε χωρίς λεωφορείο
6. Τέρμα ο αμίαντος !!!
7. Μεγάλη επένδυση στην Μπολένα
8. Μια άλλη επένδυση
9. Προσφορά
10. Κερατά Δημητσανίτη !!!
11. Προλήψεις για τα φίδια στη Βουφράδα
12. Ένας αξέχαστος περίπατος
13. Οι ζωοκλοπές στη Βουφράδα
14. Ας είναι ελαφρύ το χώμα …
15. Διατελέσαντες ιερείς στο Χατζή
16. Προλήψεις και δεισιδαιμονίες για το γάμο
17. Αντιδικίες για τη χρηματοδότηση των συλλόγων
18. Δύο βιβλία για το Βλάση
19. Κάτι κινείται για το δρόμο…
20. ….με την απειλή καραμπίνας
21. Εχθρικοί προς τα χελιδόνια
22. Μετέστη στα ουράνια
23. Οικογένεια Σταύρου Γιαννόπουλου
24. Βλασαίοι γεννηθέντες 1879 & 1880
25. Ένας Βλασαίος …στο Βλάση
26. Η μάχη στο Μανιάκι και τα ρεζίλια του σύγχρονου Έλληνα
27. Τέρμα ο αμίαντος για τη Βουφράδα
28. Μήλο της έριδας ο δρόμος Πελεκανάδας – Στρέφι
29. Λίγα λόγια για την οικογένεια των Βουδουραίων
30. Όταν ξυπνάς (ποίημα)
31. Ρήσεις συμπατριωτών μας: «Έβαλε το λύκο να φυλάξει τα πρόβατα»
32. Τα γεννητούρια στη Βουφράδα
33. Από τη στρατιωτική ζωή
34. Όταν πηγαίναμε μαζί σχολείο
35. Ο δρόμος για την Αγία Παρασκευή
36. Αλλαγή σκυτάλης
37. Αξίζουν συγχαρητήρια
38. Λάθη-Παραλείψεις
39. Ένας Βλασαίος στη δίκη της «17 Νοέμβρη»
40. Δεντροφύτευση στο Μανιάκι
41. Η παράδοση συνεχίστηκε…
42. Η νύχτα έγινε μέρα!!!
43. Δεύτε λάβετε φως!!!
44. Ανάσταση στο προαύλιο της εκκλησίας
45. Τότε που ήμασταν παιδιά…
46. Προσφορές – Συνδρομές
47. Ναρκωτικά στο Χανδρινού
48. Επιτέλους άσφαλτος!!!
49. Επίσκεψη στα Βουφραδοχώρια
50. Τον έπιασε τη ώρα που έκλεβε…
51. Μπήκε ο εργολάβος
52. Διαμαρτυρία Δημοτικού Συμβουλίου
53. Έργα στο Μανιάκι
54. Πέρασε τον Αχέροντα
55. Ας είναι ελαφρύ το χώμα…
56. Έφυγε ένας άρχοντας της ζωής
57. Πορεύτηκε την οδό της αιωνιότητας
58. Το σπίτι του Σπύρου Μαρινόπουλου
59. Ένα απαραίτητο έργο
60. Έκανε Πάσχα στην Πελεκανάδα
61. Το σπίτι του Κυριαζή Αποστολόπουλου
62. Αχ! Αυτή η συμπεριφορά μας
63. Η τελευταία επιθυμία
64. Μια ευτυχισμένη στιγμή
65. Οοοο Γανωματηηηηηηηής!…
66. Εδώ μαθαίναμε γράμματα
67. Επιχορηγήσεις
68. Δρόμος Χατζή - Κρεμμύδια
69. Συνάντηση Ψώνη με Αβούρη
70. Έφυγε για τα Ουράνια…
71.
Επιτέλους, κάνετε κάτι…
ΒΛΑΣΗ
Δίμηνη έκδοση του Συλλόγου των Απανταχού Βλασαίων «ΤΟ ΒΛΑΣΗ»
Συντάσσεται με ευθύνη του Διοικητικού Συμβουλίου
Ιδιοκτήτης: Σύλλογος Απανταχού Βλασαίων «ΤΟ ΒΛΑΣΗ»
Δ/νση: Βλάση Μεσσηνίας Τ.Κ. 24014
Εκδότης-Διευθυντής: Παναγιώτης Αποστολόπουλος. Δ/νση: Πίνδου 25 Πετρούπολη, Αθήνα, τηλ. 2105053197
Σύνταξη-Επιμέλεια Ύλης: Τάσος Αποστολόπουλος. Δ/νση: Δημητρακοπούλου 20, Τρίπολη, τηλ. 6977278756
Έτοιμο το προαύλιο της εκκλησίας
Ολοκληρώθηκε η ανάπλαση του προαυλίου χώρου της εκκλησίας του Ιερού Ναού της Κοίμησης της Θεοτόκου στο Βλάση. Ένα έργο που άλλαξε την όψη ολόκληρης της περιοχής αφού εκτός από την πλακόστρωση της εκκλησίας πλακοστρώθηκε και ο προαύλιο χώρος του ελαιοτριβείου που είναι συνέχεια της εκκλησίας και ιδιοκτησιακά ανήκει σε αυτήν. Το έργο έγινε από το δήμο ο οποίος χρηματοδοτήθηκε για το σκοπό αυτό από το Υπουργείο Εσωτερικών Δημόσιας Διοίκησης και Αποκέντρωσης στο οποίο υπουργός είναι ο συμπατριώτης μας από την Πελεκανάδα κ. Προκόπης Παυλόπουλος. Το έργο έγινε μετά από έτοιμα στο υπουργείο του εκκλησιαστικού συμβουλίου. Αξίζει να σημειωθεί ότι στον προαύλιο χώρο του ναού κατασκευάστηκε και τουαλέτα.
Η πλατεία του χωριού μας επιτέλους ολοκληρώθηκε αφού η ανάπλασή της δεν είχε ολοκληρωθεί την περίοδο της δημαρχίας Κοντοθανάση. Τότε ήταν δημοτική σύμβουλος η συμπατριώτισσά μας Παναγιώτα Μαρινοπούλου και έγινε η πρώτη προσπάθεια ανάπλασης που προχώρησε σε σημαντικό βαθμό. Δεν είχε όμως πλακοστρωθεί η πάνω πλατεία. Τώρα επί δημαρχίας Κυριακόπουλου, με δημοτική σύμβουλο την επίσης συμπατριώτισσά μας Λεντούδη Βασιλική η άνω πλατεία πλακοστρώθηκε και το έργο ολοκληρώθηκε. Έτσι το χωριό μας κατέχει μια όμορφη πράγματι πλατεία. Αξίζουν σε όλους συγχαρητήρια. Το έργο χρηματοδοτήθηκε από την Περιφέρεια Πελοποννήσου.
Η ποδοσφαιρική ομάδα Χατζή μάλλον ανήκει στο παρελθόν αφού τα τεράστια προβλήματα που αντιμετώπιζε την οδήγησαν ουσιαστικά στη διάλυσή της. Όμως μια νέα ομάδα γεννιέται αυτή την περίοδο στη Βουφράδα. Πρόκειται για τον αθλητικό όμιλο Ατρόμητος Βουφράδας που θα εκφράζει όχι μόνο την έδρα του δήμου αλλά και όλα τα χωριά. Είναι μια αξιέπαινη ελπιδοφόρα προσπάθεια που αξίζει την στήριξη όλων μας. Μια προσπάθεια που σφυρηλατεί την ενότητα του δήμου και του δίνει ουσία και προοπτική. Πρόσφατα στην αίθουσα του δημαρχείου με πρωτοβουλία του Γεωργίου Σταυρόπουλου και άλλων παραγόντων συγκεντρώθηκαν πάνω από 25 άτομα που εξέλεξαν συντονιστική επιτροπή για να ρυθμίσει τις νομικές και καταστατικές διαδικασίες. Ευχόμαστε κάθε επιτυχία στην προσπάθεια αυτή και δηλώνουμε ότι η εφημερίδα μας θα στηρίξει και θα προβάλλει τον «Ατρόμητο Βουφράδας».
Το πράσινο φως δόθηκε από την περιφερειάρχη Πελοποννήσου κ. Αβούρη για την προστασία και ανάδειξη του Πολυλίμνιου ποταμού που βρίσκεται στο δήμο μας και συγκεκριμένα στο χωριό Χαραυγή. Το έργο εντάχτηκε στο ΠΕΠ Πελοποννήσου στο 3ο ΚΠΣ με συνολικό προϋπολογισμό 156.046,49 ευρώ. Το Πολυλίμνιο είναι από τις ωραιότερες περιοχές της Πελοποννήσου και το κράτος έχει υποχρέωση να το προστατεύσει και να το αναδείξει.
Πόσες και πόσες φορές δεν έχουμε γράψει για την ακαταλληλότητα του δρόμου Δροσιά-Κουρτάκι-Βλάση και Πελεκανάδα-Μηλιώτη. Οι λακκούβες δεν έχουν αρχή και δεν έχουν τέλος. Το ΚΤΕΛ με έγγραφό του στο δήμο Βουφράδας και με ημερεομηνία 21 Μαρτρίου 2005 (αρ. πρωτ. 137) στέλνει μήνυμα που λέει ότι θα διακόψει τη συγκοινωνία στα χωριά αυτά και ζητά τη συντήρησή του. Το έγγραφο υπογράφει ο πρόεδρος Διαμαντής Καντζάς. Όλο τα έγγραφο έχει ως εξής: «Σας στέλνουμε συνημμένως την από 18-3-2005 αναφορά του οδηγού Μπούρα Πέτρου, σχετικά με την ακαταλληλότητα του δρόμου από ΠΕΛΕΚΑΝΑΔΑ – ΜΗΛΙΩΤΗ – ΒΛΑΣΗ – ΚΟΥΡΤΑΚΙ - ΔΡΟΣΙΑ, και παρακαλούμε για την συντήρηση τούτου, για να μην αναγκασθούμε να διακόψουμε την συγκοινωνία». Εμείς προσθέτουμε και τη δικιά μας φωνή και απαιτούμε από όλους τους αρμόδιους που κατέχουν δημόσιους θώκους να σκύψουν πάνω στο πρόβλημα και να δώσουν άμεσα λύση.
Στις 3 Απριλίου 2005 η Γενική Γραμματέας Περιφέρειας Πελοποννήσου κ. Αβούρη προχώρησε στην προέγκριση δημοπράτησης του δικτύου ύδρευσης των χωριών Βλάση, Κουρτάκι, Πετρίτσι, Χαραυγής και Καζάρμας. Έτσι το δίκτυο ύδρευσης που είναι από καρκινογόνο αμίαντο θα αντικατασταθεί σε λίγο διάστημα. Οι μελέτες ετοιμάστηκαν από τη δημοτική αρχή της Βουφράδας και κατατέθηκαν εδώ και μεγάλο χρονικό διάστημα στην Περιφέρεια Πελοποννήσου. Η ύδρευση των δημοτικών διαμερισμάτων του δήμου Βουφράδας είναι συνολικού προϋπολογισμού 882.000 ευρώ.
 |
|---|
| Ο επιχειρηματίας Κώστας Ανδρινόπουλος που επιθυμεί να αλλάξει τη μοίρα των χωριών μας. |
Βρε πως αλλάζουν οι καιροί. Αυτό κι αν ήταν είδηση που έπεσε σαν κεραυνός στα χωριά μας. Ένας επιχειρηματίας ο Κωνσταντίνος Ανδρινόπουλος από το χωριό Μπολένα (Πλατανόβρυση) του δήμου Αριστομένη ανακοίνωσε ότι προχωρά σε μια τεράστια επένδυση στο χωριό του που θα αλλάξει ριζικά τη μοίρα και όλων των χωριών μας. Η πρότασή του είδη βρίσκεται στο γραφείο του Πρωθυπουργού κ. Καραμανλή. Συγκεκριμένα, ανακοινώθηκε ότι η επένδυση θα υλοποιηθεί σε οικόπεδο έκτασης 2.000 στρεμμάτων, θα περιλαμβάνει κτίριο 220.000 τετραγωνικών μέτρων και ο προϋπολογισμός της θα αγγίξει τα 500.000.000 ευρώ (170 δις. Δραχμές). Το έργο θα περιλαμβάνει 2 ξενοδοχεία 1.500 δωματίων, συνεδριακό κέντρο 30.000 τετραγωνικών μέτρων χωρητικότητας 10.000 θέσεων, αμφιθέατρο 20.000 τετραγωνικών μέτρων χωρητικότητας 10.000 θέσεων, εμπορικά κέντρα επιφάνειας 35.000 τετραγωνικών μέτρων, καζίνο επιφανείας 5.000 τετραγωνικών μέτρων, κέντρο αναψυχής για παιδιά 30.000 τετραγωνικών μέτρων που θα περιλαμβάνει 3 κινηματογραφικές αίθουσες, μπόουλινγκ 8 διαδρόμων και θέατρο 600 θέσεων, υδατικό πάρκο που θα εκτείνεται σε 100 στρέμματα, τεχνητό ποτάμι 300 μέτρων για ράφτινγκ, αθλητικά κέντρα επιφανείας 10.000 τετραγωνικών μέτρων (θα περιλαμβάνει γυμναστήριο, 4 γήπεδα αντισφαίρισης, 5 γήπεδα σκουός, 5 γήπεδα μίνι ποδοσφαίρου, 2 γήπεδα καλαθοσφαίρισης και 1 γήπεδο ιππασίας για παιδιά), ένα γήπεδο επαγγελματικού γκολφ 18 οπών και ένα ερασιτεχνικό 9 οπών, ένα πάρκο ερπετών εκτάσεως 10.000 τετραγωνικών μέτρων, 1 τεχνητή λίμνη η οποία θα καταλήγει σε ελεγχόμενη υδατόπτωση με φράγμα 40 μέτρων που θα παράγει ηλεκτρικό ρεύμα 8 MWt και ιατρικό κέντρο. Στην διάθεση των επισκεπτών θα υπάρχει σε 24ωρη διάθεση ελικόπτερο, ενώ σε παραλία που θα απέχει 20 λεπτά από την Πλατανόβρυση (δεν έχει προσδιοριστεί ο χώρος ακόμα) θα οργανωθεί πλαζ 60 στρεμμάτων.
Σύμφωνα με τους επενδυτές θα δημιουργηθούν 2.800 θέσεις εργασίας. Καθημερινά θα επισκέπτονται την περιοχή πάνω από 12.000 τουρίστες. Ο νομάρχης Μεσσηνίας χαρακτήρισε την επένδυση « εθνικό έργο».
Μια άλλη επένδυση που είδη ξεκίνησε και που θα αλλάξει πιθανόν τη μοίρα και της Βουφράδας είναι αυτή του επιχειρηματία Κωνσταντακόπουλου. Η επένδυση αυτή θα γίνει στο Ρωμανού και στο Ριζόμυλο. Στην περιοχή Ρωμανού ήδη ξεκίνησε. Η τεχνική λίμνη έχει ολοκληρωθεί και δέχεται μέρος του ποταμού Ξεριά. Επίσης, στην περιοχή «Άγιος Βασίλειος» πραγματοποιείται εκρίζωση ελαιοδέντρων για τις ανάγκες της επένδυσης.
Αγαπητέ συμπατριώτη, το φύλλο της εφημερίδας που κρατάς στα χέρια σου είναι προσφορά του τέως δημάρχου Βουφράδας Σπύρου Κοντοθανάση που γεννήθηκε και μεγάλωσε στο Κουρτάκι. Ο Σπύρος Κοντοθανάσης πλήρωσε για λογαριασμό του συλλόγου μας για την έκδοση της εφημερίδας το ποσό των 150 Ευρώ. Το διοικητικό συμβούλιο του συλλόγου μας τον ευχαριστεί θερμά. Ο Σπύρος Κοντοθανάσης γεννήθηκε το 1950. Είναι ένα από τα πέντε παιδιά του Σταύρου Κοντοθανάση και της Αναστασίας Κοντοθανάση – Ρένεση. Μετά τη λήψη του πτυχίου του από την Ανωτέρα Σχολή Υπομηχανικών Αθηνών, εργάστηκε επί διετία στον ιδιωτικό τομέα και κατόπιν εισήλθε στο δημόσιο. Έκτοτε υπηρετεί στη Διεύθυνση Τεχνικών Υπηρεσιών της Νομαρχίας. Την περίοδο 1994-1998 διατέλεσε πρόεδρος της κοινότητας Κουρτακίου. Την περίοδο 1995-1998 πρόεδρος του συνδέσμου οδοποιίας ο «Παπαφλέσσας», ο οποίος απαρτιζόταν από 9 κοινότητες. Εξελέγη πρώτος δήμαρχος του επανασυσταθέντος δήμου Βουφράδας το 1998. Την περίοδο της δημαρχίας του συμμετείχε στη διοίκηση της ΤΕΔΚ Μεσσηνίας. Σήμερα είναι επικεφαλής της αξιωματικής αντιπολίτευσης στο δήμο Βουφράδας. Όλα τα χρόνια που ασχολήθηκε με την τοπική αυτοδιοίκηση κατέγραψε σημαντικό έργο στο ενεργητικό του. Ο Σπύρος Κοντοθανάσης είναι παντρεμένος και έχει δυο παιδιά.
Ένας Λαγκαδινός χτίστης δούλευε εκείνα τα χρόνια με τα δυο του παιδιά σε κάποιο χωριό της Βουφράδας. Κάποτε όμως αρρώστησε βαριά και σε λίγο καιρό πέθανε. Τα παιδιά τον έθαψαν σε κάποια ραχούλα και συνέχισαν τη δουλεία τους. Όταν γύρισαν στα Λαγκάδια, η μάνα τους έχυσε μαύρα δάκρυα κι ήταν απαρηγόρητη. Ύστερα από τρία χρόνια τα παιδιά ξεκίνησαν πάλι για το μέρος όπου είχαν δουλέψει με τον πατέρα τους. Η μάνα τους πριν φύγουν τους έδωσε ρητή παραγγελία να φέρουν, κατά το γυρισμό τους, τα κόκαλα του πατέρα τους. Εκείνα το υποσχέθηκαν. Δούλεψαν κάμποσο καιρό κι ύστερα πήραν το δρόμο του γυρισμού. Είχαν φτάσει στη Δημητσάνα, όταν θυμήθηκαν την παραγγελία της μάνας τους και την υπόσχεση που της είχαν δώσει. Τι να κάνουν; Πηδάει ο ένας από τους δυο σ’ ένα νεκροταφείο της Δημητσάνας και γεμίζει ένα σάκο με τα κόκαλα ενός αγνώστου μακαρίτη. Ήσυχα, που δεν παρέλειψαν να εκτελέσουν την εντολή της μάνας, τα έφεραν στα Λαγκάδια. Στο αντίκρισμα των οστών του μακαρίτη, η μάνα και οι συγγενείς ξέσπασαν σε λυγμούς και μοιρολόγια. Τα παιδιά, κάπως απόμερα, ψιθυρίζουν: Κερατά Δημητσανίτη τύχη που τη είχες να σε κλάψουν δυο φόρες!
Προλήψεις για τα φίδια στη Βουφράδα
Δεν είναι λίγες οι προλήψεις των κατοίκων στα Βουφραδοχώρια για τα φίδια. Λόγω των κλιματολογικών συνθηκών που υπάρχουν στα χωριά μας στην περιοχή υπάρχουν και πολλά φίδια. Έτσι γύρω από τα φίδια αναπτύχθηκαν και προλήψεις όπως γίνεται συνήθως σε τέτοιες περιπτώσεις. Έτσι στο Βλάση και στα άλλα Βουφραδοχώρια λένε:
Τώρα την άνοιξη μια βόλτα στον ποταμό Καρυά, που ξεκινά το φιδίσιο του ταξίδι από τις πηγές στο Κεφαλόβρυσο του χωριού μας, είναι ανεπανάληπτη. Μπορεί κανείς να επισκεφθεί τις πηγές, τη μικρή Μαύρη Λίμνα καθώς και τη μεγάλη Μαύρη Λίμνα. Αυτό το ποτάμι έχει μια μαγεία που σε καθηλώνει κοντά του. Κάθε γωνιά του και μια πρωτόγνωρη δημιουργία της φύσης. Ένα ποτάμι που τα παλαιότερα χρόνια έδινε ζωή στους κατοίκους των χωριών που είχαν κτήματα αριστερά και
Η ζωοκλοπή σήμερα στη Βουφράδα αποτελεί απλή ανάμνηση. Παλαιότερα, όμως, στα Βουφραδοχώρια όπως και σε όλα τα μέρη της Ελλάδας υπήρχε η πληγή της ζωοκλοπής. Τότε κυριαρχούσε το σύνθημα «άρπαξε να φας και κλέψε να έχεις». Έκλεβαν σχεδόν όλοι, όσοι βέβαια μπορούσαν, λαϊκοί και …ιερωμένοι. Κι έκλεβαν, χωρίς διάκριση, απ΄ όλα κι απ΄ όλους. Από άλογα, βόδια, γίδια, πρόβατα, γουρούνια ως κότες, απίδια, καρύδια, σύκα, σταφίδα, ελιές, ελαιόπανα κι ό,τι άλλο τους χτύπαγε στο μάτικαι στην όρεξη. Κι έκλεβαν από συγγενείς, φίλους, σμίχτες, χωριανούς, κοντοχωριανούς, όπου έφτανε η ακτίνα δράσης καθενός. Οι ισχυροί ζωοκλέφτες δεν λογάριαζαν τους αδύνατους και φτωχούς και τους έκλεβαν τα πάντα. Γι’ αυτό, όταν ήθελαν να παντρέψουν τα κορίτσια τους, προσπαθούσαν να κάνουν γαμπρό από μεγάλες οικογένειες κλεφτών, για ν’ αποκτήσουν πλάτες.
Ήταν μεγάλη πληγή η ζωοκλοπή. Έπαιρναν ολόκληρα κοπάδια γιδοπρόβατα και τα πήγαιναν σ’ άλλο χωριό, όπου είχαν φίλους κλεπταποδόχους, τους γιατάκηδες, οι οποίοι τα έδιναν σ' άλλους για να χαθούν τα ίχνη τους. Όταν έπεφταν σε κανένα δυνατό, που τον φοβόντουσαν, μεσολαβούσαν φίλοι και κουμπάροι και τα επέστρεφαν πίσω. Σύνθημα τους ήταν το στρίψιμο του μουστακιού προς τ’ αριστερά, που σήμαινε: αν πάνε δώθε (αριστερά), θα τα βρούμε. Αν το έστριβε προς τα δεξιά, σήμαινε για τον παθόντα: θα τα μάθουμε, κι όταν έπιανε τα γένια του προς τα κάτω, σήμαινε: δεν κάνουμε τίποτα, εννοώντας ότι τα έχουν φάει!… Όσο πιο πολλά έκλεβε κανένας, τόσο περισσότερη επιβολή είχε στην κοινωνία. Καμιά φορά λογαριαζότανε και για τρανός κομματάρχης με κύρος και μεγάλη πολιτική δύναμη. Οι κλέφτες είχαν καθιερώσει δικό τους κώδικα ηθικής συμπεριφοράς. Σ΄ αυτούς επικρατούσε ο άγραφος νόμος να μη μαρτυράνε συνήθως ο ένας τον άλλο, αν αυτός δεν πείραζε το δικό τους βιος ή αν δεν είχαν προηγούμενα μεταξύ τους. Γι αυτό συχνά άλλοι έκλεβαν κι άλλοι πλήρωνα «τη νύφη». Τα δικαστήρια τις πιο πολλές φορές τα αποφεύγανε. Ίσως γιατί είχαν δικό τους τρόπο να τιμωρούν εκείνους που τους έκλεβαν, την αντεκδίκηση. Μ΄ έκλεψες, έλεγαν, θα σε κλέψω. Θα σου φαρμακώσω τα πράματα. Θα σου κάψω το καλύβι. Θα σου κάμω όποια ζημιά περάσει από το χέρι μου. Ζημιά που να σε τσούξει, όχι παίξε-γέλασε.
Την Τετάρτη 13 Απριλίου 2005 πραγματοποιήθηκε η εξόδιος ακολουθία από τον ιερό ναό του τοπικού διαμερίσματος Δροσιά του αποθανόντα Παναγιώτη Κωνσταντίνου Γιαννόπουλου, ετών 68. Τον κατευόδωσαν τα τέκνα Κωνσταντίνος και Εύη, Δημήτριος και Νίκη, Αικατερίνη Γιαννοπούλου, οι ανιψιοί, οι λοιποί συγγενείς και πλήθος κόσμου από τη Δροσιά και τα διπλανά χωριά. Η εφημερίδα μας εκφράζει τα θερμά συλλυπητήρια στους οικείους του.
Διατελέσαντες ιερείς στο Χατζή
 |
Στον ιερό ναό του Αγίου Ιωάννη Θεολόγου στο Χατζή την περίοδο 1821-1978 διακόνευσαν οι παρακάτω ιερείς: |
|---|---|
|
Προλήψεις και δεισιδαιμονίες για το γάμο
Ο λαός μας στο διάβα του χρόνου μη μπορώντας να αντιμετωπίσει προβλήματα με επιστημονικά μέσα έδινε άλλες διαστάσεις στα προβλήματα και περνούσε στη σφαίρα των προλήψεων και των δεισιδαιμονιών. Έτσι στο Βλάση και στα χωριά της περιοχής εκείνα τα χρόνια για το γάμο πίστευαν ότι:
Αντιδικίες για τη χρηματοδότηση των συλλόγων
Σε θέμα με προεκτάσεις και συγκρουσιακές καταστάσεις εξελίχθηκε η απόφαση του δημοτικού συμβουλίου να χρηματοδοτήσει συλλόγους που έχουν έδρα χωριά του δήμου. Η εφημερίδα μας και ο σύλλογός μας παραπονέθηκαν και δικαιολογημένα αφού η εισηγήτρια του θέματος αντιδήμαρχος Βουφράδας κ. Κυριακοπούλου εξαιρούσε το σύλλογο μας προτείνοντας να χρηματοδοτηθούν δυο μόνο σύλλογοι που τύχαινε να έχουν έδρα ο Χατζή. Χωρίς να είμαστε αρνητικοί στη χρηματοδότηση των συλλόγων αυτών θεωρήσαμε υποχρέωσή μας να παρουσιάσουμε τους δημοτικούς συμβούλους που ψήφισαν αρνητικά για το σύλλογό μας τη στιγμή μάλιστα που ο πρόεδρος του δημοτικού συμβουλίου κ. Γιάννης Κατσούλας είχε θέσει ονομαστική ψηφοφορία κάτι που σπανίζει στα χρονικά του δήμου. Ευτυχώς η εισήγηση της κ. Κυριακοπούλου δεν έγινε δεχτή γι΄ αυτό και επαινέσαμε τους δημοτικούς συμβούλους που αντιστάθηκαν σε χωρισμό των συλλόγων σε καλούς και σε κακούς. Το θέμα είχε λήξη εκεί όταν η αντιδήμαρχος κ. Κυριακοπούλου μας έστειλε δυο επιστολές. Η πρώτη με επιστολόγραφο του δήμου και μια δεύτερη που ανακαλούσε την πρώτη ως προς τη χρήση του επιστολόγραφου. Εμείς όπως έχουμε χρέος απαντήσαμε στη επιστολή και σήμερα δημοσιεύουμε και την επιστολή και τις απαντήσεις.
1. Η επιστολή της αντιδημάρχου
Προς: τον Κον Αποστολόπουλο Παναγιώτη
Αγαπητέ κύριε Αποστολόπουλε εύχομαι σε εσάς και τους συνεργάτες σας να είσθε όλοι καλά. Διαβάζοντας την εφημερίδα σας διαπίστωσα κάποιες ανακρίβειες, παρουσιάζετε με τα γραφόμενά σας ένα μέρος των συμβούλων για καλά παιδιά και το υπόλοιπο μέρος για κακά παιδιά, σας διαβεβαιώνω πως δεν είναι έτσι τα πράγματα όλοι μας ενδιαφερόμαστε για όλα τα διαμερίσματα με τον ίδιο ζήλο και προσπαθούμε παρ΄ όλες τις οικονομικές δυσκολίες του Δήμου μας να κάνουμε το καλλίτερο. Ιδιαίτερα το Βλάση έχει τύχει της βοήθειας του Δήμου και συγκεκριμένα για το έργο που γίνεται αυτή τη στιγμή με τις εργασίες του Παπακωνσταντίνου Γεωργίου. Πρέπει κάποτε να ακούγονται και τα θετικά, να μην είμαστε πάντα κακοί κριτές. Σας γνωρίζω ότι προγενέστερο λίγων ημερών έγγραφό μου που απεστάλη στην εφημερίδα σας με το ίδιο κείμενο, δεν θα ήθελα να το λάβετε υπόψιν σας διότι εκ παραδρομής εστάλη αναγράφοντας το λογότυπο του Δήμου μας κάτι το οποίο είναι λάθος διότι η διαμαρτυρία αυτή είναι καθαρά προσωπική διαμαρτυρία. Παρακαλώ όπως δημοσιευτεί στο επόμενο φύλλο της εφημερίδας σας.
Με εκτίμηση
Η ΑΝΤΙΔΗΜΑΡΧΟΣ
ΚΥΡΙΑΚΟΠΟΥΛΟΥ ΑΛΕΞΑΝΔΡΑ
2. H απάντηση του Προέδρου μας
Αθήνα 15 Απριλίου 2005
Κυρία Κυριακοπούλου
Έλαβα την επιστολή σας που αναφερόταν σε δημοσίευμα της εφημερίδας του Συλλόγου «ΒΛΑΣΗ» με τίτλο «Χρηματοδότηση Συλλόγου» και είμαι αναγκασμένος για την αποκατάσταση της αλήθειας να σας αναφέρω τα εξής:
Ξεκινάτε γράφοντας πως η εφημερίδα μας έχει αποτυπώσει ανακρίβειες για το θέμα της χρηματοδότησης του συλλόγου μας, αφήνοντας να εννοηθεί ότι τα πράγματα εξελίχθηκαν διαφορετικά στη συνεδρίαση του δημοτικού συμβουλίου της 11ης Μαρτίου 2005. Σας θυμίζω ότι η εφημερίδα μας κατέγραψε με ακρίβεια τις ψήφους των δημοτικών συμβούλων ονομαστικά. Επιτρέψτε μου, λοιπόν, ως πρόεδρος του συλλόγου τόσο εγώ όσο και τα υπόλοιπα μέλη του διοικητικού συμβουλίου να μην απεμπολούμε το δημοκρατικό μας δικαίωμα να σχολιάζουμε τις αποφάσεις του δήμου μας. Βρίσκουμε τουλάχιστον εγωιστική την εισήγηση σας για χρηματοδότηση μόνο δυο συλλόγων που τυγχάνει να έχουν έδρα την πρωτεύουσα του δήμου το Χατζή, αδιαφορώντας για την ύπαρξη και τη δράση άλλων συλλόγων που έχουν έδρα δημοτικά διαμερίσματα του δήμου όπως είναι και ο δικός μας σύλλογος. Η δική σας εισήγηση και η ψήφος αποδεικνύει ακριβώς το αντίθετο απ’ αυτό που προσπαθείτε να μας πείσετε με την επιστολή σας.
Στη συνέχεια αναφέρετε πως «ιδιαίτερα το Βλάση έχει τύχει της βοήθειας του δήμου και συγκεκριμένα για το έργο που γίνεται αυτή τη στιγμή με τις εργασίες του Παπακωνσταντίνου Γεωργίου». Διαβάζοντας κάποιος τρίτος τη φράση αυτή θα πιστέψει ότι όντως το χωριό μας έχει ευνοηθεί κατά κόρο σε σύγκριση με άλλους συλλόγους ή άλλα τοπικά διαμερίσματα του δήμου πράγμα που δεν είναι αληθές. Στην επιστολή σας δεν αναφέρεστε συγκεκριμένα στο έργο της αναπαλαίωσης του ελαιοτριβείου και υπάρχουν ερωτηματικά αν το γνωρίζετε. Το λέω αυτό γιατί θα περίμενα από εσάς τουλάχιστον, ως αντιδήμαρχος, να ξεκινούσατε την επιστολή σας με αναφορά στο έργο του συλλόγου μας και τη σοβαρή προσπάθεια που κατά κοινή ομολογία καταβάλουμε. Παρ’ όλα αυτά σας θυμίζω ότι μέσω της εφημερίδας μας έχουμε ευχαριστήσει, όπως οφείλαμε άλλωστε, το δήμο και το τοπικό συμβούλιο Βλάση για περιορισμένες αλλά ουσιαστικές τεχνικές εργασίες στο ελαιοτριβείο του χωριού.
Κυρία Αντιδήμαρχε
Σας διαβεβαιώνουμε ότι δε βλέπουμε κάποιους σαν καλά παιδιά και κάποιους σαν κακά παιδιά όπως γράφετε. Θα μας επιτρέψετε, όμως, να καταγράφουμε τις ψήφους, θετικές ή αρνητικές, που αφορούν το χωριό μας και το δήμο μας και να τις σχολιάζουμε. Είμαι σίγουρος ότι γνωρίζετε ότι η αντιδήμαρχος είναι δημόσιο πρόσωπο και ως εκ τούτου οι εισηγήσεις της, οι θέσεις της και η ψήφος της υπόκεινται ως πρέπει στη δημόσια κριτική από τους ενεργούς δημότες, τους συλλόγους και τους άλλους φορείς που ενδιαφέρονται και αγωνιούν για τα χωριά μας και το δήμο μας. Να είστε σίγουρη πως θα συνεχίσουμε μέσω της εφημερίδας μας και όχι μόνο να αποτυπώνουμε και να σχολιάζουμε τις δραστηριότητες του δήμου. Να είστε ακόμη πιο σίγουρη ότι θα συνεχίσουμε να προβάλλουμε πρώτοι το όποιο θετικό έργο του δήμου στην περιοχή μας. Όμως καμιά επιστολή σας δε θα φιμώσει ή δε θα αποπροσανατολίσει το σύλλογό μας. Πιστεύουμε ότι οι εποχές που κάποιοι αποφάσιζαν για τις τύχες μας, χωρίς να επιδέχονται κριτική, έχουν περάσει ανεπιστρεπτί από τον τόπο μας. Με την ευκαιρία της επιστολής αυτής θέλω να ευχαριστήσω θερμά τους δημοτικούς συμβούλους που ψήφισαν την ίση μεταχείριση των σωματείων που έχουν έδρα χωριά του δήμου με 1000€ (άρα και του δικού μας συλλόγου), λυπάμαι που δεν μπορώ να κάνω το ίδιο με εσάς και αυτούς που έδωσαν αρνητική ψήφο και χώρισαν τους συλλόγους σε καλούς και κακούς. Κλείνοντας δεν μπορώ να μην χαρακτηρίσω την επιστολή άκομψη για το σύλλογό μας και το έργο του.
Κυρία Κυριακοπούλου
Στο Βλάση κατοικούν άνθρωποι, θέλουμε να πιστεύουμε ισότιμα μέλη με τους άλλους κατοίκους του δήμου. Ελπίζουμε την επόμενη φορά που θα χρειαστεί να εισηγηθείτε και να ψηφίσετε για την τύχη των κατοίκων του χωριού μας να μην το κάνετε με τον ίδιο απαράδεκτο τρόπο που κάνατε με τη χρηματοδότηση των συλλόγων. Καλό θα είναι επίσης πριν από τη λήξη της θητείας σας να επισκεφθείτε το χωριό μας για να σας δείξουμε τα μεγάλα προβλήματα που αντιμετωπίζει.
Εξυπακούεται ότι οι επιστολές μας θα δοθούν στη δημοσιότητα γιατί το θέμα τους δεν αφορά προσωπική μας διαφορά αλλά αποφάσεις θεσμών όπως είναι ο δήμος και ο σύλλογος. Βέβαια μαζί με τις επιστολές μας θα δημοσιευθεί και απάντηση της σύνταξης της εφημερίδας μας αφού σχολιάζετε σχετικό κείμενό της.
Καλό Πάσχα
Παναγιώτης Μχαήλ Αποστολόπουλος
Πρόεδρος Συλλόγου Απανταχού Βλασαίων «ΤΟ ΒΛΑΣΗ»
3. Η απάντηση της σύνταξης
Δεν ήταν και δεν είναι στην πρόθεσή μας η αντιπαράθεση με κανέναν δημοτικό σύμβουλο αλλά και με κανέναν πολίτη. Πιστεύουμε ότι για να πάνε τα χωριά μας μπροστά έχουμε χρέος να βοηθήσουμε όλοι μαζί και να συστρατευθούμε στον κοινό σκοπό. Για μια Βουφράδα ισχυρή, για ένα τόπο με ίσες ευκαιρίες για τα χωριά. Σ’ αυτή την κατεύθυνση κινήθηκε και κινείται συνειδητά η εφημερίδα μας από το πρώτο κιόλας φύλλο της έκδοσής της. Όταν όμως προκαλούμαστε άμεσα ή έμμεσα έχουμε χρέος απέναντι στους αναγνώστες μας και απέναντι στη ιστορία των χωριών μας να δίνουμε απαντήσεις ή εξηγήσεις. Κάποιοι δημοτικοί σύμβουλοι φαίνεται ότι δεν έχουν καταλάβει ότι είναι δημόσια πρόσωπα, ότι η δράση τους, η παρουσία τους, οι επιλογές τους, η ψήφος τους δεν είναι κρυφά πράγματα. Η όποια δημοσίευση των επιλογών τους είναι χρέος μας να την παρουσιάζουμε αφού καλώς ή κακώς από τις επιλογές αυτές εξαρτάται η πορεία ανάπτυξης των χωριών μας. Πολύ περισσότερο όταν ο πρόεδρος του δημοτικού συμβουλίου κ. Κατσούλας απαιτεί ονομαστική ψηφοφορία.
Η αντιδήμαρχος και όποιοι άλλοι δημοτικοί σύμβουλοι αντέδρασαν με το δημοσίευμά μας δεν μιλάνε καθόλου για την ταμπακέρα. Δεν μας λένε γιατί εισηγήθηκαν και ψήφισαν να μη χρηματοδοτηθεί ο σύλλογος των απανταχού Βλασαίων ενώ την ίδια στιγμή έδιναν θετική ψήφο, και καλά έκαναν, για δυο σωματεία που έχουν έδρα το Χατζή. Μήπως, λέμε μήπως, δεν κατάλαβαν ότι είναι δημοτικοί σύμβουλοι όλου του δήμου. Είναι δημόσια πρόσωπα και οφείλουν να μας βλέπουν και να μας αντιμετωπίζουν εξίσου με τους άλλους συλλόγους. Η εφημερίδα μας έχει πολλές φορές αναφερθεί με θετικά σχόλια για το δήμο αλλά και πολλές φορές έχει θέσει ερωτήματα για διάφορα θέματα που απασχολούν τους κατοίκους χωρίς να πάρει έγγραφη απάντηση ποτέ από το δήμο. Δυστυχώς λογικές σαν τη δική τους που δεν βάζουν σε ίδια μοίρα τα χωριά και τις κοινωνικές εκφράσεις τους όπως είναι ο σύλλογος μας προκαλούν φυγόκεντρες δυνάμεις και δημιουργού προβλήματα στο δήμο. Προκαλούν ζημιά απέναντι στην ιστορική πορεία του δήμου Βουφράδας. Απέναντι σ’ αυτό τον παραλογισμό εμείς απαντάμε ότι θέλουμε τα χωριά και την έδρα του δήμου έναν τόπο με ίσες ευκαιρίες. Η εφημερίδα είναι ανοιχτή στον αντίλογο για κάθε πολίτη. Όμως ποτέ δεν θα απεμπολήσει το δικαίωμά της να ξεσκεπάζει πράξεις και ενέργειες που στρέφονται κατά τη γνώμη της ενάντια στα συμφέροντα των χωριών μας. Με καθαρό και κρυστάλλινο λόγο είπαμε από την πρώτη στιγμή ότι οι δημοτικοί σύμβουλοι που χρησιμοποιούν την ψήφο τους κατά το δικό τους συμφέρον (άντλησης πιθανόν ψήφων) και δεν αντιμετωπίζουν ισότιμα τους δημότες και τα δημοτικά διαμερίσματα διαπράττουν τη χειρότερη υπηρεσία στο δήμο. Όλοι οι σύλλογοι του δήμου πρέπει να αντιμετωπίζονται ενιαία. Να το πάμε και λίγο παραπέρα μήπως γίνουμε πιο κατανοητοί. Ακόμη και οι σύλλογοι που δεν έχουν έδρα τα χωριά του δήμου αλλά στοχεύουν στην αναβάθμιση των χωριών του δήμου μας πρέπει να στηρίζονται από το δήμο. Γιατί δεν προσφέρει έργο ο σύλλογος Μηλιωταίων στο Μηλιώτη, ή ο σύλλογος Κουρτακαίων στο Κουρτάκι ή ο σύλλογος Χατζαίων στο Χατζή; Αφήστε τη γραφειοκρατία και το γράμμα του νόμου και δείτε επιτέλους την ουσία. Δήμος και σύλλογοι πρέπει να πάνε από κοινού αλληλοστηριζόμενοι σε κοινή πορεία. Μη χωρίζετε τους συλλόγους σε καλούς και κακούς. Δεν έχετε το δικαίωμα. Κάνετε ζημιά στον τόπο.
 |
 |
|---|
Δυο βιβλία έχουν γραφεί για το χωριό Βλάση. Το ένα είναι γραμμένο από τον αείμνηστο αξιωματικό Γεώργιο Μάστορα του Αντωνίου και το άλλο από το δάσκαλο Τάσο Αποστολόπουλο. Αναφέρονται στην ιστορία και τη λαογραφία του χωριού μας και βοηθούν τις νεότερες γενιές να κρίνουν και το χθες και το σήμερα αφού η ιστορική μνήμη είναι το ασφαλέστερο εργαλείο για μια τέτοια κρίση.
Το βιβλίο του Γεωργίου Μάστορα έχει τίτλο: «Το Βλάσση και η συμμετοχή του εις τους εθνικούς αγώνες. Αναμνήσεις». Εκδόθηκε το 1989 στο Ρέθυμνο της Κρήτης και αποτελείται από 127 σελίδες. Περιέχει τοπογραφικά στοιχεία, ασχολίες των κατοίκων, απογραφικά στοιχεία, αναφορά στις οικογένειες του χωριού, οικονομική κίνηση, αναφορά στη μετανάστευση, αναφορά στους ναούς και ναΐσκους, αναφορά στο δημοτικό σχολείο και εκτενή αναφορά στη συμβολή του χωριού στους εθνικοαπελευθερωτικούς αγώνες. Τέλος το βιβλίο περιέχει ένα πλούσιο παράρτημα με πιστοποιητικά, φύλλα μητρώων, αποσπάσματα ατομικών δελτίων και άλλα πολύτιμα στοιχεία για Βλασαίους που έλαβαν μέρος στους αγώνες της πατρίδας. Το βιβλίο του Τάσου Αποστολόπουλου έχει τίτλο: «Οι ρίζες μας» και υπότιτλο «Η ιστορία της κοινότητας Βλάση». Εκδόθηκε το 1987 και το προλογίζει ο τότε πρόεδρος της κοινότητας Γιάννης Λεντούδης. Περιέχει εκτενή αναφορά στην πορεία του χωριού ξεκινώντας με τα στοιχεία της απογραφής των Ενετών του 1689 που πρωτοεμφανίζεται σε επίσημο έγγραφο το χωριό. Παρουσιάζει την προσφορά των κατοίκων του χωριού σε όλα τα εθνικά προσκλητήρια. Καταγράφει την προέλευση των κατοίκων και της κάθε οικογένειας ξεχωριστά. Δίνει πληροφορίες για την πολιτική, πολιτιστική, οικονομική και κοινωνική ζωή του χωριού. Πραγματοποιεί ιδιαίτερη αναφορά για την εκκλησία του χωριού, τα εξωκλήσια, το δημοτικό σχολείο, τη μετανάστευση, την ύδρευση, το φωτισμό, τους δρόμους και την πλατεία. Το βιβλίο κλείνει με την αναλυτική παρουσίαση των μητρώων αρρένων από το 1844 μέχρι το 1976, τον κατάλογο δημοτολογίου κοριτσιών από το 1870 μέχρι το 1958 και τις οικογενειακές μερίδες μέχρι το 1961.
Εκεί που είχε ξεχαστεί, βγήκε ξαφνικά από το συρτάρι της Νομαρχίας Μεσσηνίας ο δρόμος Τουλούπα Χάνι – Αριστομένης – Θουρία. Σε σύσκεψη που πραγματοποιήθηκε στη Νομαρχία στις 18 Απριλίου 2005 στην οποία συμμετείχαν η Νομαρχιακή Αυτοδιοίκηση Μεσσηνίας, η ΤΕΔΚ και δέκα δήμοι της περιοχής αποφάσισαν να συνεργαστούν ώστε να γίνουν σταδιακά οι μελέτες καθώς απαιτούνται πολλά χρήματα για τη σύνταξή τους ώστε το έργο να είναι μελετητικά ώριμο και να ενταχθεί στο 4ο ΚΠΣ. Μάλιστα αποφασίστηκε και η υπογραφή προγραμματικής σύμβασης μεταξύ όλων των εμπλεκόμενων φορέων. Στην προγραμματική σύμβαση συμμετέχουν και οι δήμοι Βουφράδας και Παπαφλέσσα.
Πρωτόγνωρα και τραγικά γεγονότα διαδραματίστηκαν στο χωριό Μάνεση του δήμου Αριστομένη όταν άγνωστο άτομο φορώντας καλτσόν στο πρόσωπο και κρατώντας κοντόκαννη καραμπίνα ανάγκασε 19χρονο Βούλγαρο να τον μεταφέρει με το αυτοκίνητό του, ενώ προηγουμένως είχε πυροβολήσει στον αέρα τραυματίζοντάς τον ελαφρά στο κεφάλι. Το αυτοκίνητο μετά από μικρή απόσταση χάλασε και ο άγνωστος τράπηκε σε φυγή. Προανάκριση διενεργεί το αστυνομικό τμήμα Μεσσήνης. H εγκληματικότητα αρχίζει να παίρνει ανησυχητικές διαστάσεις σε όλη την περιοχή. Δυστυχώς τα χωριά μας κοντεύουν να γίνουν Σικάγο.
 |
|---|
| Ο Γεώργιος Χρ. Κακούρης γεννήθηκε στο Βλάση το 1935, πραγματοποίησε σημαντικές πανεπιστημιακές σπουδές και διέγραψε λαμπρή καριέρα στα τελωνεία της χώρας. |
Ο συμπατριώτης μας Κακούρης Γεώργιος του Χρήστου που τόσο έχει βοηθήσει ηθικά και οικονομικά το σύλλογο μας έστειλε μια επιστολή που δημοσιεύθηκε στην τοπική εφημερίδα «Ελευθερία» στις 31 Ιουλίου 2004 και αναφέρεται στα χελιδόνια. Όπως μας γράφει και όπως πραγματικά είναι κάθε άνοιξη έφταναν στο Βλάση κατά εκατοντάδες τα χελιδόνια και όλοι τότε τα περίμεναν με ιδιαίτερη χαρά και ευχαρίστηση. Μάλιστα πολλοί θεωρούσαν γούρι να κτίσουν τη φωλιά στο σπιτικό τους, αφού τα έκριναν ως προάγγελους της άνοιξης και κυνηγούς των κουνουπιών. Σήμερα φαίνεται αντιλαμβάνονται με το ένστικτό τους, ότι δεν τυγχάνουν της ανάλογης υποδοχής και έχουν μειωθεί δραματικά παντού. Η ευαισθησία του συμπατριώτη μας Γεωργίου Χρ. Κακούρη, για το ζωικό βασίλειο, τον οδηγεί συχνά να παρεμβαίνει με τη βοήθεια του τύπου και να επισημαίνει τα κακώς κείμενα προς όλες τις κατευθύνσεις. Μια τέτοια επιστολή του δημοσίευσε και η εφημερίδα «Ελευθερία» την οποία εμείς στη συνέχεια αναδημοσιεύουμε:
«Κύριε διευθυντά,
Είναι γνωστό ότι στο βάθος του χρόνου τα περιστέρια ήσαν το σύμβολο της ειρήνης, ενώ τα χελιδόνια ο προάγγελος της άνοιξης. Τώρα πλέον όλα αυτά έχουν μείνει λόγια και φυσικά έχουν χάσει το νόημα τους. Εδώ και πολλά χρόνια τα χελιδόνια ήσαν καλοδεχούμενοι κάτοικοι των πόλεων και των χωριών μας και ανέξοδοι τιτιβιστές, σήμερα όμως διώκονται με απίστευτη αγριότητα από τον άνθρωπο.
Η αλλαγή του τρόπου ζωής και γενικότερα ο νεοπλουτισμός κατάφεραν μέσα σε λίγα χρόνια να μετατρέψουν τα φιλικά αισθήματα των ανθρώπων προς τα χελιδόνια σε εχθρικά, με αποτέλεσμα να μένουν άστεγοι οι αγνοί φίλοι μας και να κινδυνεύουν στο εγγύς μέλλον με εξαφάνιση.
Είναι περίεργο το γεγονός ότι οι σύγχρονοι ποιητές, λογοτέχνες και λοιποί άξιοι σύγχρονοι υπηρέτες του λόγου, σε όλη την επικράτεια, έχουν αναθέσει την υπεράσπιση αυτών των υπό εξαφάνιση πτερωτών φίλων μας, στους αδύναμους ώμους των φιλοζωικών οργανώσεων.
Έχω όμως ελπίδα ότι αρκετοί ακόμα συμπατριώτες μας ανθίστανται, καταγγέλλουν και καταδικάζουν την πιο πάνω σκληρή συμπεριφορά των συνανθρώπων μας. Εξάλλου πιστεύω μέσα στον κανόνα εξακολουθούν να υπάρχουν και φωτεινές εξαιρέσεις, που επιβάλλεται με την πρώτη ευκαιρία να τις προβάλουμε, διότι αξίζουν την επιβράβευση. Ο υπογράφων παίρνει την ευκαιρία να συγχαρεί από τα βάθη της καρδιάς του όλους τους εργαζόμενους στην αντιπροσωπεία ΤΟΥΟΤΑ στην Καλαμάτα για την εξόχως φιλική συμπεριφορά τους, που δείχνουν προς τα χελιδόνια.
Επισκέπτομαι τακτικά την πόλη της Καλαμάτας και εντυπωσιάστηκα μια μέρα του Ιουνίου 2204, όταν πέρασα με το αυτοκίνητό μου για σέρβις από την πιο πάνω αντιπροσωπεία. Παρατήρησα κάτι το απίστευτο, είδα στο στεγασμένο χώρο της εταιρείας και μέτρησα 39 φωλιές, που είχαν κτίσει οι φτερωτοί προάγγελοι.
Το θέμα ήτο υπέροχο. Μακάρι, το παράδειγμα αυτό της φιλικής συμπεριφοράς των εργαζομένων να βρει και άλλους μιμητές στην όμορφη Καλαμάτα και όχι μόνον.
Σας ευχαριστώ για τη φιλοξενία,
Μετά τιμή
Γ. Κακούρης»
Στις 2 Απριλίου 2005 κηδεύτηκε στο κοιμητήριο του τοπικού διαμερίσματος Χατζή ο Βασίλειος Ρένεσης του Νικολάου. Η νεκρόσημος ακολουθία πραγματοποιήθηκε στον ιερό ναό αγίου Ιωάννη του Θεολόγου. Ο αείμνηστος Βασίλειος Ρένεσης άφησε αγαθή μνήμη και τούτο επιβεβαιώθηκε από τη συρροή συγγενών και φίλων κατά την εξόδιο ακολουθία. Σύνδεσε τη ζωή του με την εξαίρετη σύζυγο Ιλεάννα Ρένεση – Αγγελέα. Ακολούθησε επαγγελματική καριέρα στην ελληνική αστυνομία. Είχε αποστρατευθεί με το βαθμό του ανθυπασπιστή. Απόκτησε δυο παιδιά. Τον αρχιμανδρίτη Θεόκλητο Ρένεση και τη Δήμητρα που είναι παντρεμένη με το Δημήτριο Βεργή. Ο Βασίλειος Ρένεσης πέθανε σε ηλικία 72 χρονών. Η εφημερίδα μας εκφράζει το συλλυπητήρια στους δικούς του.
Οικογένεια Σταύρου Γιαννόπουλου
Η εφημερίδα μας συνεχίζοντας την παρουσίαση των οικογενειών στο φύλλο αυτό παρουσιάζει την οικογένεια του Σταύρου Γιαννόπουλου. Η οικογένεια του Σταύρου Γιαννόπουλου (Μαλλιαρού) έχει τις ρίζες της στο χωριό Βλαχόπουλου. Συνδέθηκε και συνδέεται στενά με το Βλάση αφού η γυναίκα του Σταύρου Γιαννόπουλου, η Νίτσα Κοτσοβόλου – Γιαννοπούλου γεννήθηκε στο Βλάση και ολόκληρη η οικογένεια Γιαννόπουλου για πολλά χρόνια έκανε διακοπές στο Βλάση. Εξάλλου μία από τις κόρες του Σταύρου και της Νίτσας Γιαννοπούλου, η Νούλα Γιαννοπούλου – Αποστολοπούλου είναι παντρεμένη με το Βλασαίο Παναγιώτη Αποστολόπουλο.
 |
|---|
| Από το γάμο του Σταύρου Γιαννόπουλου και της Νίτσας Κοτσοβόλου το 1964 στη Μελβούρνη της Αυστραλίας. |
Ο Σταύρος Γιαννόπουλος του Δημητρίου και της Παναγιώτας γεννήθηκε το 1939 στο Βλαχόπουλο και είναι ένα από τα εννιά παιδιά της οικογένειας. Γνώρισε τη βιοπάλη από τα παιδικά του χρόνια. Η αγροτική ζωή σκληρή και το μεροκάματο για κάλυψη των αναγκών των δικών του αλλά και της οικογενείας του με δυσκολία έβγαινε. Η εξασφάλιση του επιούσιου την εποχή εκείνη ήταν μια δύσκολη υπόθεση. Μέσα σ’ αυτές τις δυσκολίες ανήσυχο και δημιουργικό άτομο καθώς ήταν ο Σταύρος Γιαννόπουλος αναζήτησε καλύτερες συνθήκες διαβίωσης και το1964 μετανάστευσε στη μακρινή Αυστραλία. Εκεί παντρεύτηκε το ίδιο έτος τη Βλασαία Νίτσα Κοτσοβόλου. Απέκτησαν δυο κόρες τη Γιώτα το 1965 και τη Νούλα το 1972. Στην ξενιτιά η οικογένεια Γιαννόπουλου δούλεψε σκληρά μέσα σε αντίξοες συνθήκες. Δουλειές, δύσκολες και βαριές. Ο στόχος να επιστρέψουν στην πατρίδα για μια καλύτερη ζωή τους έδινε τη δύναμη και το κουράγιο για τον αγώνα στην ξενιτιά. Ήταν η περίοδο που δούλευε ο Σταύρος Γιαννόπουλος και δυο δουλειές ταυτόχρονα. Έκανε οικονομίες και το 1976 η οικογένεια πραγματοποιεί το όνειρό της και επιστρέφει στην Ελλάδα. Αγοράζει οικόπεδο στην Πετρούπολη Αττικής και χτίζει ένα σύγχρονο τριώροφο σπίτι. Συνεχίζει να εργάζεται ο Σταύρος Γιαννόπουλος στη Χαλυβουργική και λίγο αργότερα στην Αθηναϊκή Χαρτοποιία. Συνταξιοδοτήθηκε το 1997. Η κόρη τους Γιώτα παντρεύτηκε το Χρήστο Κοσκορέλο από το Αίγιο και απέκτησαν δυο κόρες την Κατερίνα και τη Βίλλυ. Η άλλη η κόρη τους η Νούλα παντρεύτηκε όπως αναφέραμε τον Παναγιώτη Αποστολόπουλο από το Βλάση και απόκτησαν δυο παιδιά, τον Μιχάλη και τη Νικολέτα.
Η οικογένεια Γιαννόπουλου για πάρα πολλά χρόνια ερχόταν για διακοπές στο Βλάση. Είχαν νοικιάσει το κτίριο που κάποτε ήταν σχολείο και έμεναν εκεί. Το όνειρο, όμως, του Σταύρου Γιαννόπουλου ήταν να κατασκευάσει ένα σπίτι στο Βλαχόπουλο εκεί όπου γεννήθηκε και μεγάλωσε, εκεί όπου έζησαν οι γονείς του. Το όνειρο του έγινε πραγματικότητα πριν λίγα χρόνια. Στο οικόπεδο που κάποτε ήταν το πατρικό του σπίτι έχτισε ένα σύγχρονο σπίτι στο οποίο κατοικεί τον περισσότερο χρόνο του έτους.
Βλασαίοι γεννηθέντες 1879 & 1880
Σύμφωνα με τα αρχεία του χωριού μας το 1879 στο χωριό μας γεννήθηκαν οι: Ζάκης Πέτρος του Σταύρου, Μαρινόπουλος Κωνσταντίνος του Σωτηρίου και Νέστορα Παναγούλα του Πέτρου. Το 1880 στο Βλάση γεννήθηκαν οι: Κακούρης Κωνσταντίνος του Γεωργίου, Μυλωνάς Παναγιώτης του Δημητρίου και Μητροπούλου Διονυσία του Αργυρίου.
Είχε ακούσει τόσα και τόσα για το Βλάση από τον πατέρα του, όμως οι συνθήκες της ζωής δεν του επέτρεψαν να το επισκεφθεί και να γνωρίσει από κοντά τον τόπο που γεννήθηκε ο πατέρας του και ο παππούς του. Πετυχημένο στέλεχος στο ΙΠΕΜ Δ.Ο.Ε. πάντα μέσα του επιθυμούσε σφόδρα την επίσκεψη στο Βλάση. Συναντηθήκαμε σε καφετέρια στην πλατεία Συντάγματος και καθώς κουβεντιάζαμε για την κοινωνική και πολιτική κατάσταση στη Μεσσηνία πήραμε την απόφαση να περάσουμε μια μόνο μέρα στο Βλάση. Ο χρόνος, βλέπεις, είναι ανατρεπτικός για μεγαλύτερες επισκέψεις. Η επίσκεψη πραγματοποιήθηκε και ήταν συγκινητική στιγμή. Ο λόγος για το Φουρτούνη Βασίλη του Νικολάου και της Ελευθερίας ο οποίος είναι εγγονός του Αντρίκου Φουρτούνη. Ο πατέρας του Νικόλαος, όπως βέβαια και ο παππούς του Αντρίκος, γεννήθηκαν στο Βλάση. Στη συνέχεια η οικογένεια εγκαταστάθηκε στο Κορυφάσιο. Το ζεύγος Νικόλαος και Ελευθερία Φουρτούνη απόκτησαν δυο γιούς, το Βασίλη το 1958 που σπούδασε παιδαγωγικά στο Μαράσλειο Διδασκαλείο και το Φώτη το 1964 που σπούδασε νομικά και δικηγορεί στην Καλαμάτα. Ο Βασίλης Φουρτούνης παντρεύτηκε τη Γιάννα Μούρκου ενώ ο Φώτης παντρεύτηκε τη Μαρία Ξυδιά με την οποία απέκτησαν δυο κόρες την Ελευθερία και τη Γεωργία.
Η μάχη στο Μανιάκι και τα ρεζίλια του σύγχρονου Έλληνα
Στις 20 Μαΐου όλοι οι Βουφραδιώτες θα ανηφορίσουν για τον τόπο θυσίες του Παπαφλέσσα. Στην περιοχή αυτή κάθε χρόνο γίνονται δύο ξεχωριστές γιορτές για να τιμήσουν την μνήμη των αγωνιστών, που έχοντας μπροστάρη και εμψυχωτή τον Παπαφλέσσα, έδωσαν την τελευταία τους πνοή για την λευτεριά του έθνους.
 |
|---|
| Ταμπούρια Παπαφλέσσα. Τόπος ιερός, τόπος θυσίας ηρώων. Σ΄ αυτό το δέντρο ο Ιμπραήμ πασάς «έστησε» νεκρό τον Παπαφλέσσα και εξέφρασε το θαυμασμό του. |
Χρόνια τώρα οι δημότες των χωριών της Τριφυλίας αποτίνουν φόρο τιμής στους πεσόντες αγωνιστές στο Μανιάκι στο χώρο θυσίας, εκεί που βρίσκεται το μεγάλο μνημείο. Το ίδιο κάνουν και οι κάτοικοι της Πυλίας και της υπόλοιπης Μεσσηνίας στον προαύλιο χώρο του δημοτικού σχολείου στο Μανιάκι.
Στις δύο ξεχωριστές δοξολογίες που γίνονται την ίδια μέρα και την ίδια ώρα χοροστατούν δύο ξεχωριστές θρησκευτικές μητροπόλεις, από την μία η Μητρόπολη Τριφυλίας και Ολυμπίας και από την άλλη η Μητρόπολη Καλαμάτας.
Εκφωνούνται πανηγυρικοί της ημέρας, παραβρίσκονται παιδιά από διαφορετικά σχολεία στις δύο εκδηλώσεις, παρατίθενται γεύματα και συνεστιάσεις από διαφορετικούς δήμους σε διαφορετικούς χώρους, χορεύονται οι ίδιοι χοροί σε διαφορετικές θέσεις που απέχουν μεταξύ τους μόλις δύο χιλιόμετρα.
Οι πολιτικοί προκειμένου να τους ευχαριστήσουν όλους μετακινούνται από την μία γιορτή στην άλλη.
Η θυσία του Παπαφλέσσα αντί να μας ενώνει μας χωρίζει και δείχνει τα ρεζίλια του σύγχρονου Έλληνα και τις αδυναμίες πολιτικής και εκκλησίας να ενώσουν τους πολίτες. Ως πότε…όμως;
Τέρμα ο αμίαντος για τη Βουφράδα
Στις 3 Απριλίου 2005 η Γενική Γραμματέας Περιφέρειας Πελοποννήσου κ. Αβούρη προχώρησε στην προέγκριση δημοπράτησης του δικτύου ύδρευσης των χωριών Βλάση, Κουρτάκι, Πετρίτσι, Χαραυγής και Καζάρμας. Έτσι το δίκτυο ύδρευσης που είναι από καρκινογόνο αμίαντο θα αντικατασταθεί σε λίγο διάστημα. Οι μελέτες ετοιμάστηκαν από τη δημοτική αρχή της Βουφράδας και κατατέθηκαν εδώ και μεγάλο χρονικό διάστημα στην Περιφέρεια Πελοποννήσου. Η ύδρευση των δημοτικών διαμερισμάτων του δήμου Βουφράδας είναι συνολικού προϋπολογισμού 882.000 ευρώ.
 |
|---|
| Η έδρα του δήμου μας το Χατζή αντικατέστησε τους αμιαντοσωλήνες το 2000. Το έργο στοίχισε 120.000.000 δρχ Η φωτογραφία είναι από το έργο ύδρευσης στην πλατεία Χατζή. |
Προβλέπεται αντικατάσταση του εσωτερικού δικτύου ύδρευσης Κουρτακίου, μήκους 2,573 χλμ, η αντικατάσταση εσωτερικού δικτύου ύδρευσης Βλάση μήκους 2,472 χλμ, η αντικατάσταση εσωτερικού δικτύου ύδρευσης Πετριτσίου μήκους 3,840 χλμ, η αντικατάσταση εσωτερικού δικτύου ύδρευσης Χαραυγής Καζάρμα μήκους 6,644 χλμ και η κατασκευή πιεστικού συγκροτήματος στην Καζάρμα. Με το έργο αυτό θα αποκατασταθεί η πλήρης, συνεχής και απρόσκοπτη υδροδότηση των Δημοτικών Διαμερισμάτων Κουρτακίου – Βλάση – Πετρίτσι – Χαραυγή – Καζάρμα τα οποία είχαν συνεχή προβλήματα με τη υδροδότηση τους. Λόγω παλαιότητας των αγωγών δημιουργούνταν πολλές βλάβες και βέβαια θα εκλείψουν τα ακατάλληλα υλικά (αμιαντοσωλήνες). Με την πραγματοποίηση του έργου θα επιτευχθεί και η εξάλειψη των τυφλών σημείων, με τη δημιουργία κυκλοφοριακού δικτύου που θα έχει σαν αποτέλεσμα την καλύτερη προστασία της υγείας των πολιτών. Επίσης, με την μείωση των διαρροών θα επιτευχθεί εξοικονόμηση νερού, ενώ παράλληλα θα έχουμε μείωση του κόστους λειτουργίας των υδραγωγείων. Ο άμεσα ωφελούμενος πληθυσμός είναι περίπου 1.400 κάτοικοι.
Μήλο της έριδας ο δρόμος Πελεκανάδας – Στρέφι
Μεγάλη αντιπαράθεση ξέσπασε ανάμεσα στο δήμαρχο Αριστομένη Ιωάννη Μπρατσιάκο, στον τοπικό σύμβουλο Πελεκανάδας Δημήτρη Πετρόπουλο και στο δημοτικό σύμβουλο της μειοψηφίας Κώστα Αδαμόπουλο για τη χάραξη δρόμου ανάμεσα στην Πελεκανάδα και το Στρέφι προϋπολογισμού 1.200.000 ευρώ που ο δήμος θέλει να εντάξει στο ΠΕΠ Πελοποννήσου. Ο Κώστας Αδαμόπουλος φέρεται από δημοσιεύματα στον τοπικό τύπο να θεωρεί το έργο αυτό υπερβολή τη στιγμή που ο δήμος έχει να αντιμετωπίσει άλλα ζητήματα υποδομών που ιεραρχικά προηγούνται. Ο δήμαρχος Ιωάννης Μπρατσιάκος και ο δημοτικός σύμβουλος Πελεκανάδας Δημήτρης Πετρόπουλος κατάγγειλαν με σκληρές εκφράσεις τον κ. Αδαμόπουλο κατηγορώντας τον ότι φέρεται έτσι γιατί στα χωριά αυτά τα εκλογικά αποτελέσματα δεν ήταν ευνοϊκά για το συνδυασμό του. Μια αντιπαράθεση που απ’ ότι φαίνεται θα τραβήξει μακριά…
Λίγα λόγια για την οικογένεια των Βουδουραίων
Το 1685 έχουμε την κάθοδο των Βουδουραίων σε διάφορες περιοχές. Οι Βουδουραίοι έμεναν στο χωριό Γαράντζα που σήμερα φέρνει την ονομασία Άνω Μέλπεια και μάλιστα ζούσαν στη συνοικία Καλαϊδανού.
Για τα αίτια της φυγής τους μας γράφει ο Κώστας Γουναρόπουλος στη έρευνά του «Περί της εν Ελλάδι οικογενείας των Μπουντουραίων» που δημοσιεύθηκε στο «Δελτίον της Ιστορικής και Εθνολογικής Εταιρείας» το 1883: «Οι Μπουντουραίοι, πέντε τον αριθμόν, Γεώργιος, Αναστάσιος, Αθανάσιος και άλλοι δύο αδελφοί, εφόνευσαν εν Γκαράντσα πέντε Βενετούς ανθρώπους της αρχής, τους πέντε ίππους και τους κύνας αυτών, διότι εβίασαν γυναίκα εκ της οικογενείας των Μπουντουραίων, μετά δε τον φόνον τα πτώματα τούτων έρριψαν εις βάραθρον. Η επιτόπιος αρχή ηρεύνησε περί της απώλειας των ανθρώπων, και μετέβη εις το βάραθρον, όπου δια σχοινίου κρεμασθείς Αιθίοψ, ανεκάλυψε το πράγμα αλλ’ απέθανεν άμα εξελθών. Δια την ειρημένην αιτίαν πάντες οι Μπουντουραίοι εδραπέτευσαν, έκαστος όπου ηδύνατο, χάριν σωτηρίας». Στη συνέχεια αναφέρει ότι πιθανόν οι «Μπουντουραίοι απήλθον εκ Γκαράτσας το πρώτον επί της μετά το Μοραζίνην ενετοκρατίας (1689-1715) εις διάφορα μέρη, και κατόπιν άλλοι (1798) εις Ύδραν και Χαλκίδα μετά την αναχώρησιν των Ρώσων εκ Πελοποννήσου, όπου Τουρκαλβανοί πολλά έπραξαν κακά».
Σύμφωνα με πληροφορίες που συγκεντρώσαμε μέσα από την τοπική βιβλιογραφία και όχι μόνο ο ένας πήγε στην περιοχή της Πάτρας, ο άλλος στην Ύδρα, ο άλλος στη Χαλκίδα της Εύβοιας, ο άλλος στο Καραμούσταφα και ο τελευταίος πιθανόν στη Βουφράδα.
Η οικογένεια των Μπουντουραίων, όπως τους έλεγαν τότε, ήταν ισχυρή οικογένεια και έλαβε μέρος στην επανάσταση του 1770 καθώς και στην επανάσταση του 1821. Ονομαστοί καπετανέοι ήταν ο Γεώργιος στα Ορλωφικά και ο Δημητράκης στο 1821.
Σήμερα στο δήμο Βουφράδας υπάρχουν οικογένειες που φέρνουν αυτό το επίθετο.
Όταν ξυπνάς, μην το ξεχνάς:
στον έρωτα χρωστάς
τον κόσμο που αγαπάς,
μ’ αγάπη μόνο να μεθάς.
Η αγάπη μεθά τη σκέψη
στ’ όνειρο αυτό το γαλανό,
ψάχνει να βρει στον ουρανό
πίστα για να χορέψει.
Τ’ άστρα βάζει στη σειρά
και τους ρυθμούς αλλάζει,
τους γαλαξίες με χαρά
φωτίζει και γιορτάζει.
Το θόλο ντύνει θαλασσί
σε τούτο το γιορτάσι,
κερνά το σύμπαν άνοιξη
και ήλιο σα χαράξει.
Κωνσταντίνος Αντ. Μάστορας
Από τη ποιητική συλλογή
«Στο βάθος του αύριο»
Ρήσεις συμπατριωτών μας: «Έβαλε το λύκο να φυλάξει τα πρόβατα»
Όταν θέλουμε να υποδείξουμε πως δεν τοποθετήθηκε το κατάλληλο πρόσωπο, για να φυλάξει κάτι, μεταχειριζόμαστε τη φράση: «έβαλε το λύκο να φυλάξει τα πρόβατα».
Η έκφραση έχει και αυτή την προέλευσή της από τους μύθους του Αισώπου: Κάποτε ένας βοσκός αντιλήφθηκε πως κάθε μέρα ένας λύκος ερχόταν πίσω από τα πρόβατά του. Στην αρχή φοβήθηκε πολύ και φυλαγόταν. Σιγά – σιγά όμως πήρε θάρρος, γιατί είδε πως ο λύκος μάλλον τα φύλαγε τα πρόβατα, μια και ποτέ του δεν πείραξε κανένα. Τότε παραπήρε θάρρος και μια μέρα αποφάσισε να βάλει το λύκο να φυλάξει τα πρόβατα κι αυτός να κατέβαινε στην πόλη, για να ψωνίσει. Έτσι κι έγινε.
Αυτό, όμως, περίμενε και ο λύκος και σαν είδε τον τσοπάνη να απομακρύνεται, έπεσε απάνω στο κοπάδι και το αποδεκάτισε. Όταν γύρισε πίσω ο βοσκός και είδε τη συμφορά που του έκανε ο λύκος, κούνησε με λύπη το κεφάλι του λέγοντας: «ποιος μου είπε να εμπιστευτώ τα πρόβατά μου σε ένα λύκο;»
Όταν οι άνθρωποι των χωριών μας έβλεπαν έγκυο γυναίκα, είχαν πάντα να πουν τις καλύτερες ευχές όπως: «Καλή ξελευτεριά», «Η ώρα η καλή να’ ναι», «γερό να’ ναι και ό,τι να’ ναι», «Σαν κοτούλα να ξελευτερωθείς».
Εκτός βέβαια απ’ αυτά τα ευχολόγια, όταν κάποιος συναντούσε γκαστρωμένη γυναίκα, η οποία μυρίστηκε ή είδε κάτι και το «λιγούρεψε», έπρεπε να της το προσφέρει και να τη φιλέψει για να μην ρίξει το παιδί. Αλλά και από μόνη της η κυοφορούσα έπρεπε να ζητά ό,τι λαχταρούσε η όρεξη της για να μην ρίξει το παιδί αλλά και μην πάρει τον κόσμο στο λαιμό της…
Επιπρόσθετα, σύμφωνα με τις μαρτυρίες και άλλων γυναικών που ήδη έχουν αφήσει εδώ και αρκετά χρόνια τον πάνω κόσμο, αρκετές γυναίκες παλαιότερα είχαν γεννήσει στα χωράφια τους ή και στο δρόμο ακόμη, χωρίς μαμή και δίχως γιατρό, που, κι αν τον ειδοποιούσαν, έφτανε πάντοτε καθυστερημένα. Δεν ήταν βέβαια και σπάνιες οι περιπτώσεις που γυναίκες πέθαιναν στη διάρκεια της γέννας.
Ωστόσο- για να επανέλθουμε στα επακόλουθα του τοκετού- όταν το παιδί γεννηθεί φυσιολογικά πια, τότε η μαμή φροντίζοντάς το κατάλληλα, το ακούμπα πάνω στην κοιλιά της μάνας του και το αφαλοκόβει. Ύστερα το πλένει και βάζοντας αλάτι στον αφαλό του, το δένει χαλαρά και το παραδίδει της μάνας.
Συνήθως ο πατέρας του παιδιού, αν τύχαινε να βρίσκεται στο χωριό κατά τη διάρκεια της γέννας, δεν έπρεπε να παρευρίσκεται στον τοκετό και να βλέπει, καρτερούσε όμως στην αυλή να μάθει τα «νέα», όταν θα έβγαινε η μαμή ή όποια άλλη γυναίκα έκανε τη μαμή.
Έτσι λοιπόν, αν είχε γεννηθεί κορίτσι, η μαμή του έλεγε συνήθως παίρνοντας βέβαια τα «συχαρίκια». «Να σας ζήσει», « Καλή τύχη να’ χει». «Στου καλότυχου την πόρτα, θηλυκό γεννιέται πρώτα».
Αν το παιδί ήταν όμως αγόρι η χαρά της μαμής ήταν απερίγραπτη, γι’ αυτό και στις ευχές της: «να σας ζήσει», «να τον χαιρόμαστε», «και γαμπρό να τον καμαρώσετε», ο πατέρας ανταποκρινόταν με ευχαριστήρια και γενναίο φιλοδώρημα, ως ασήμωμα, για την υπηρεσία και τη βοήθεια που προσέφερε, για να γεννηθεί το παιδί.
Η φωτογραφία είναι από τη στρατιωτική ζωή του αείμνηστου συμπατριώτη μας Στυλιανού Μάστορα. Η φωτογραφία τραβήχτηκε στις 16 Ιουνίου 1954 μπροστά στον ανδριάντα του Αθανασίου Διάκου στη Λαμία. Ο Στυλιανός Μάστορας γεννήθηκε στο Βλάση το 1929 και πέθανε το 1984. Παντρεύτηκε την Κανελλοπούλου-Μάστορα Κανέλλα από τη Δροσιά που ζει σήμερα μόνιμα στην Αθήνα μαζί με τις κόρες τους Ευγενία, Παναγιώτα και Ελευθερία.
Δυο φίλες και συμμαθήτριες φωτογραφίζονται τη δεκαετία του 1960 στα σκαλιά του δημοτικού σχολείου στο Βλάση. Σήμερα κατοικούν και οι δυο με τις οικογένειες τους στην Αθήνα. Πρόκειται για την Ελένη Μητροπούλου του Αναστασίου (αριστερά στη φωτογραφία) και την Ευγενία Μάστορα του Στυλιανού.
Ο δρόμος για την Αγία Παρασκευή
Σε κάποιο από τα προηγούμενα φύλλα της εφημερίδας μας κάναμε αναφορά για το δρόμο που άνοιξε από τα κυπαρίσσια του Γιαννάκη μέχρι τη βρύση και την Αγία Παρασκευή. Μάλιστα είχαμε επαινέσει τη δημοτική αρχή γιατί νομίσαμε ότι αυτή τον κατασκεύασε. Πληροφορηθήκαμε, όμως, ότι το κόστος της διάνοιξης του δρόμου (700 περίπου Ευρώ) πλήρωσε ο Δημήτριος Κακούρης του Κωνσταντίνου. Τον συγχαίρουμε δημόσια αν και το έργο έπρεπε να επιβαρύνει το δήμο.
Στις πρόσφατες εκλογές του συνδέσμου ύδρευσης «Τέλος Άγρας» στον οποίο ανήκει και το Βλάση την θέση του προέδρου κατέλαβε ο δήμαρχος Γαργαλιάνων κ. Σταύρος Καλοφωλιάς. Αντιπρόεδρος εκλέχτηκε ο κ. Μαστρογιαννόπουλος ενώ στην ελεγκτική επιτροπή εκλέχτηκε τακτικό μέλος η συμπατριώτισσά μας Λεντούδη-Μητροπούλου Βασιλική με αναπληρωματικό τον κ. Μπουγάτσο. Ο σύνδεσμος είναι υπεύθυνος για το νερό που έρχεται από το Αληκοντούζι και φτάνει μέχρι το Μάραθο.
Για το πρόγραμμα «Βοήθεια στο Σπίτι» έχουμε αναφερθεί κατ΄ επανάληψη. Σήμερα θέλουμε να αναφερθούμε και να επαινέσουμε τρία πρόσωπα που καταξιώνουν το θεσμό και που στηρίζουν έμπρακτα το Βλάση. Πρόκειται για την Κοινωνική Λειτουργό Σοφία Παναγιωτέα, τη Νοσηλεύτρια Μαρία Διαμαντή και την Οικιακή Βοηθό Ελεονώρα Μανουσοπούλου. Βλασαίοι μόνιμοι κάτοικοι του χωριού μας ζήτησαν να τις επαινέσουμε δημόσια κάτι που κάνουμε αφού και εμείς διαπιστώσαμε τη μεγάλη προσφορά τους.
Σας ζητάμε προκαταβολικά συγγνώμη για τα όποια λάθη παρατηρούνται στην εφημερίδα μας. Θυμηθείτε δεν είμαστε επαγγελματίες δημοσιογράφοι και φυσικά δε διεκδικούμε τέτοια ιδιότητα. Όσον αφορά τις παραλείψεις μας, αυτές οφείλονται μόνο στη μη ενημέρωσή μας. Γι΄ αυτό φροντίστε να ενημερωνόμαστε έγκαιρα για όλα τα γεγονότα. Η εφημερίδα είναι όλων των Βλασαίων και γιατί όχι όλων των Βουφραδιωτών. Είναι ανοιχτή σε όλες τις απόψεις. Είναι ανοιχτή και στον αντίλογο.
Ένας Βλασαίος στη δίκη της «17 Νοέμβρη»
Στην περιβόητη δίκη της «17 Νοέμβρη» ένας Βλασαίος, ο Παύλος Γαλάζιος, βρέθηκε στην επικαιρότητα αφού ήταν ένας από τους μάρτυρες υπεράσπισης. Όλοι οι Βλασαίοι ξαφνιάστηκαν όταν στις 5 Νοεμβρίου 2002 είδαν σε ολοσέλιδο ρεπορτάζ της αθηναϊκής εφημερίδας «Ελευθεροτυπία» τον Παύλο Γαλάζιο να φωτογραφίζεται με τον κατηγορούμενο της 17 Νοέμβρη Γιάννη Σερίφη και να δηλώνει γι’ αυτόν «Μετά το Θεό αυτός» προσθέτοντας ότι «…δεν ανήκουμε στον ίδιο πολιτικό χώρο αλλά πρέπει να πω ότι ο Σερίφης αγωνίζονταν και αγωνίζεται για τη βελτίωση του μεροκάματου των εργαζομένων».
 |
|---|
| Γιάννης Σερίφης (αριστερά), Παύλος Γαλάζιος (δεξιά) |
Μικρός ή μεγάλος ο κόσμος; Όπως τον δει κανένας. Η ετυμηγορία του δικαστηρίου ήταν αυτή που ήταν. Ο Παύλος Γαλάζιος υπερασπίστηκε έναν συνάδελφό του και φίλο του που για χρόνια δούλευαν στο ίδιο μηχανουργείο στην πλατεία Αττικής. Έκανε το καθήκον του. Το Βλάση έστω και με αυτό τον τρόπο ήρθε στην επικαιρότητα… Η αθώωση του Γιάννη Σερίφη γέμισε τον Παύλο Γαλάζιο με αισθήματα ικανοποίησης. Θα μου πείτε γιατί τα γράφουμε αυτά τώρα; Τι νόημα έχουν; Μα βρίσκεται σε εξέλιξη μια άλλη μεγάλη δίκη, η δίκη του «Ε.Λ.Α» όπου και πάλι είναι κατηγορούμενος ο Γιάννης Σερίφης με υπεράσπιση τον Παύλο Γαλάζιο.
Ο δήμος Παπαφλέσσα προχώρησε στις 17 Απριλίου 2005 στη δεντροφύτευση της 10ης Επαρχιακής Οδού από την περιοχή Τουλούπα Χάνια μέχρι το Μανιάκι. Η δεντροφύτευση χρηματοδοτήθηκε από το Συμβούλιο Απόδημου Ελληνισμού για το πρόγραμμα «Φύτευσε τις ρίζες σου στην Ελλάδα». Ένα άξιο επαίνου πρόγραμμα. Στη δεντροφύτευση που όπως είπαμε έγινε υπό την αιγίδα του δήμου Παπαφλέσσα (το Μανιάκι ανήκει διοικητικά στο δήμο αυτό) συμμετείχαν πολλοί φορείς μεταξύ των οποίων ήταν ο σύλλογος «Ανθεστήρια Μεσσηνίας», ο Πεζοπορικός-Ορειβατικός σύλλογος «Ο Ευκλής», ο σύλλογος γυναικών δήμου Παπαφλέσσα. Στη δεντροφύτευση συμμετείχαν εκπρόσωποι του δασαρχείου Καλαμάτας, αστυνομικοί από το αστυνομικό τμήμα Πύλου και πυροσβέστες από την πυροσβεστική υπηρεσία Γαργαλιάνων. Το πότισμα των δέντρων ανέλαβε η πυροσβεστική υπηρεσία Γαργαλιάνων. Να σημειωθεί ότι η περιοχή πριν από λίγα χρόνια είχε καταστραφεί από πυρκαγιά. Ένα μεγάλο μπράβο σε όλους, δήμο, απόδημο ελληνισμό και φορείς.
Η παράδοση που θέλει τους Βουφραδιώτες τις μέρες της Μεγάλης Εβδομάδας και του Πάσχα να επισκέπτονται τα χωριά τους και να συμμετέχουν ενεργά στο λαμπρό εορτασμό του Πάσχα συνεχίστηκε και φέτος. Εκατοντάδες Βουφραδιώτες βρέθηκαν στα πάτρια εδάφη και μαζί με τους συγγενείς τους, μόνιμους κάτοικους των χωριών γιόρτασαν τη μεγαλύτερη γιορτή της Χριστιανοσύνης. Τα δώδεκα ευαγγέλια, ο επιτάφιος θρήνος, η περιφορά του επιταφίου στα σοκάκια και στις ρούγες των χωριών μας, το «Δεύτε λάβετε Φως», το «Χριστός Ανέστη» έχουν ιδιαίτερο νόημα να τα ζεις στα Βουφραδοχώρια και όχι σε μια μεγαλούπολη όπου όλα είναι τυποποιημένα και εσύ ένας παθητικός δέκτης. Στο Βλάση που κατακλύστηκε από επισκέπτες η παράδοση θέλει να σειέται συθέμελα η εκκλησία της Κοίμησης της Θεοτόκου από τα βομπάκια, τα πυροτεχνήματα και τα βεγγαλικά και αυτή η παράδοση συνεχίστηκε και φέτος με πιο έντονο, μάλιστα, τρόπο.
Στην περιφορά του επιταφίου στο Βλάση η νύχτα έγινε μέρα. Τόσα βεγγαλικά που ρίχτηκαν δεν ρίχνονται ούτε στις μεγαλύτερες εκδηλώσεις, στις μεγάλες πόλεις της χώρας μας. Η νύχτα έγινε μέρα και η περιφορά του επιταφίου πήρε ξεχωριστό χρώμα. Το βεγγαλικά έριξαν ο Γαλάζιος Παύλος και ο Παπαδάτος Παναγιώτης. Τα βομπάκια αυτά που οι πιτσιρικάδες και όχι μόνο ονομάζουν «γουρούνες» που έπεσαν στην περιφορά του επιταφίου ήταν αναρίθμητα.
Δεν πρόφτασε ο ιερέας του χωριού μας ο παπα-Θόδωρος να πει από το πλατύσκαλο της εισόδου της εκκλησίας του «Δεύτε λάβετε φως…» και ο ουρανός άστραψε. Τα βεγγαλικά από την ταράτσα του σπιτιού του Γιώργου Θεοδωρακόπουλου έπεφτα βροχή. Αυτή τη φορά στην ομάδα Γαλάζιου – Παπαδάτου προστέθηκε και η δύναμη του Σταύρου Θεοδωρακόπουλου. Ο Σταύρος έφερε νέο…υλικό και η νύχτα έγινε μέρα.
Ανάσταση στο προαύλιο της εκκλησίας
Μετά από απαίτηση πολλών συγχωριανών μας ο πάντα πρόθυμος και καλοσυνάτος ιερέας του χωριού έκανε φέτος για πρώτη φορά ανάσταση στο προαύλιο χώρο της εκκλησίας. Ο περισσότερος κόσμος έμεινε ευχαριστημένος. Υπήρξαν, όμως και κάποιοι που εκφράσανε αντιρρήσεις. Αυτό δεν πρέπει να στενοχωρεί κανένα. Κάθε αλλαγή έχει και τα προβλήματά της. Σε καμιά περίπτωση, όμως, δεν πρέπει να στρεφόμαστε ενάντια στον ιερέα του χωριού μας που μέσα σε αντίξοες συνθήκες πασχίζει για το καλύτερο στην ενορία του.
Σήμερα είναι και οι τρεις φοιτητές σε ανώτατα ιδρύματα της χώρας. Τότε ήταν παιδιά που έτρωγαν, έπαιζαν και ζούσαν ανεπανάληπτες παιδικές στιγμές. Πρόκειται για την Κατερίνα Κοσκορέλου που η γιαγιά της είχε γεννηθεί στο Βλάση και τα αδέρφια Νικόλαο και Σωτήρη Αποστολοπούλο.
Το δίμηνο που πέρασε πλήρωσαν την συνδρομή τους στο σύλλογο ή ενίσχυσαν την εφημερίδα και τις άλλες δραστηριότητες του συλλόγου οι:
Έμπορος ηρωίνης συνελήφθη στις 19 Απριλίου 2005 στο χωριό Χανδρινού από ασυνομικούς της δίωξης ναρκωτικών Καλαμάτας.. Πρόκειται για τον Γ.Α. που πουλούσε ηρωίνη και χάπια σκευασμάτων. Αρχικά στην κατοχή του 39χρονου βρέθηκαν 0,6 γραμμάρια ηρωίνης αλλά ακολούθησε έρευνα στο σπίτι του όπου βρέθηκαν μια σύριγγα γεμάτη με διάλυμα ηρωίνης, 158 χάπια σκευασμάτων και 1795 ευρώ που κατασχέθηκαν ως προερχόμενα από την εμπορία.
Ήταν ντροπή για τη Μεσσηνία ο δρόμος που οδηγεί στα ταμπούρια του Παπαφλέσσα, στον τόπο θυσίας των ηρώων, να είναι χωματόδρομος σε κακή μάλιστα κατάσταση και σε σημείο να μην είναι προσπελάσιμη με αυτοκίνητα. Τις μέρες αυτές μάλλον η ντροπή απαλείφθηκε αφού είδαμε μηχανήματα να ρίχνουν άσφαλτο. Εμείς εκείνο που θέλουμε να τονίσουμε είναι ότι λαοί που δεν τιμούν τους ήρωές τους και δεν σέβονται την ιστορία τους δεν έχουν κανένα μέλλον…
Χωριά της Βουφράδας επισκέφτηκε στις 27 Απριλίου 2005 ο βουλευτής Μεσσηνίας Δημήτρης Κουσελάς μεταξύ των οποίων και το Βλάση. Κουβέντιασε με τους κατοίκους των χωριών και ενημερώθηκε για τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν.
Το σπίτι του προέδρου του δημοτικού συμβουλίου Βουφράδας κ. Γιάννη Κατσούλα έβαλαν στο στόχαστρο οι κλέφτες. Το σπίτι βρίσκεται στην άκρη του χωριού Χατζή, στο δρόμο που οδηγεί στο Πετρίτσι. Τον κλέφτη βρήκε μέσα στο σπίτι η γυναίκα του κ. Κατσούλα. Ο κλέφτης πανικοβλήθηκε και με απειλές τράπηκε σε φυγή. Όπως τις άλλες κλοπές που έχουν γίνει στο δήμο μας έτσι και αυτή ανέλαβε να εξιχνιάσει το αστυνομικό τμήμα Πύλου. Πάντως το πρόβλημα με τις κλοπές στη Βουφράδα είναι σε έξαρση και η αστυνομία οφείλει να λάβει τα μέτρα της.
Ο Παναγιώτης Αννίβα Μπαρούνης θα είναι ο εργολάβος που ανέλαβε τη διαμόρφωση του δρόμου Σκάρμιγκα – Χώρα. Το έργο χρηματοδοτείται από το ΠΕΠ Πελοποννήσου του Γ΄ ΚΠΣ και έχει προϋπολογισμό 1.312.000 ευρώ. Ο μειοδότης εργολάβος ανέλαβε το έργο με έκπτωση 41,29% κάτι που δημιούργησε επιφυλάξεις από το Νομαρχιακό Σύμβουλο Θανάση Πετράκο.
Διαμαρτυρία Δημοτικού Συμβουλίου
Πριν από λίγο καιρό η εφημερίδα μας με πρωτοσέλιδο άρθρο είχε αναφερθεί στην έλλειψη αστυνόμευσης της περιοχή κάνοντας ταυτόχρονα αναφορά στην υπολειτουργία του αστυνομικού τμήματος Χατζή. Το συγκεκριμένο τμήμα έχει μόνο έναν αστυνομικό που αδυνατεί να αστυνομεύσει την περιοχή. Λίγο καιρό αργότερα το δημοτικό συμβούλιο Βουφράδας εξέφρασε με ψήφισμα την έντονη διαμαρτυρία του για την επικείμενη κατάργηση του αστυνομικού σταθμού Χατζή. Μεταξύ των άλλων το ψήφισμα αναφέρει ότι η έλλειψη αστυνόμευσης έχει ως αποτέλεσμα «να επικρατεί φοβία στους δημότες, τόσο για την προσωπική τους ασφάλεια, όσο και για την περιουσία τους».
Με απόφαση της Γενικής Γραμματέας Πελοποννήσου κ. Αβούρη εντάχτηκε στο ΠΕΠ Πελοποννήσου στο 3ο ΚΠΣ η διαμόρφωση του χώρου στον ιερό ναό Αναστάσεως στο Μανιάκι συνολικού προϋπολογισμού 72.536,84 ευρώ. Το έργο αφορά τη διαμόρφωση του περιβάλλοντος χώρου του ναού της Αναστάσεως. Στο χώρο πρόσφατα τοποθετήθηκε ανδριάντας του Παπαφλέσσα από μπρούντζο που φιλοτέχνησε ο γλύπτης Χρήστος Ρηγανάς, συνολικού ύψους, αγάλματος και βάσης περίπου πέντε μέτρων. Η πρόταση οργανώνεται με δυο στόχους και κατ΄ επέκταση σε δυο ενότητες στη διαμόρφωση του προαυλιακού χώρου της εκκλησίας και στη συνέχεια αυτού, τον χώρο που τοποθετείται το άγαλμα.
Μια Βλασαία, αγωνίστρια ζωής, άφησε τον Απρίλιο μήνα τη ματαιότητα και πέρασε στην αιωνιότητα. Πρόκειται για τη Μαρία Τσάκαλη – Νικητοπούλου που είχε γεννηθεί στο Βλάση το 1928. Η αείμνηστη Μαρία ήταν κόρη του Ιωάννη Τσάκαλη και είχε παντρευτεί στους Γαργαλιάνους το Θεόδωρο Νικητόπουλο. Κατοικούσαν μόνιμα στην Αθήνα και είχαν αποκτήσει δυο γιους, τον Τάκη και τον Κώστα. Πλούσια σε αρετές υπήρξε πρότυπο συζύγου. Αγαπητή στους πάντες, η ζωή της υπήρξε πρότυπο μίμησης. Από νεαρή ηλικία ρίχτηκε στη σκληρή βιοπάλη του χωριού και αργότερα της πόλης. Ήξερε να αγαπάει και να προσφέρει. Τον Απρίλιο του 2005 η ψυχή της φτερούγισε στα ουράνια δώματα, στους αιωνίους μονάς ένθα οι δίκαιοι αναπαύονται. Στην οικογένειά της ευχόμαστε καλή υπομονή να ζήσουν να τη θυμούνται.
Την Τρίτη 12 Απριλίου κηδεύτηκε στον ιερό ναό Αγίου Δημητρίου η Δήμητρα Δούβαλη 58 ετών. Η αείμνηστη Δήμητρα Δούβαλη είχε παντρευτεί το Βλασαίο στην καταγωγή Κωνσταντίνο Δούβαλη. Την νεκρώσιμο ακολουθία παρακολούθησαν συντετριμμένοι ο σύζυγός της Κωνσταντίνος Δούβαλης, τα παιδιά της Ευάγγελος, Παναγιώτης, Αλεξάνδρα, Γεώργιος, Μαρία και Δημήτριος Κότσης, οι αδερφοί Σταυρούλα χα Αθ. Μανούσου, Ευθυμία και Θεόδωρος Γεωργιάδης, Θέμη και Θανάσης Καμβύσης, Δημήτριος και Βασιλική Λιανού, Σπύρος και Ιωάννα Λιαννού, Αγγελική και Στέλιος Διάκος, Δήμος και Δήμητρα Δούβαλη, Παναγιώτης και Πιπίτσα Δούβαλη, οι εγγονοί, οι ανιψιοί, οι λοιποί συγγενείς και δεκάδες κόσμος από τη Μεσσήνη και από χωριά της Μεσσηνίας. Η Δήμητρα Κων. Δούβαλη που τόσο νωρίς επέλεξε ο χάροντας να την πάρει μαζί του ήταν καλοσυνάτη και αγαπητοί σε όλους. Το διοικητικό συμβούλιο του συλλόγου μας και η σύνταξη της εφημερίδας μας εκφράζει τα θερμά συλλυπητήρια στους οικείους της και εύχεται να είναι ελαφρύ το χώμα που σκεπάζει τη σορό της.
Στις 14 Απριλίου 2005 έφυγε από το μάταιο αυτό κόσμο και οδηγήθηκε στο χώρο των αγγέλων ο Γκότσης Σωτήριος του Βασιλείου από το Χατζή. Ο αείμνηστος Σωτήρης ήταν ένας γενναίος άνθρωπος με μεγάλη καρδιά. Στάθηκε πάντα όρθιος καραβοκύρης σε όλες τις δοκιμασίες και τις μεγάλες μπόρες της ζωής. Ήταν προικισμένος με αρετές: ταπεινός, εργατικός, δημιουργικός, καλόκαρδος, φιλόξενος, ευγενικός, πάντα γελαστός, γεμάτος ελπίδα και αισιοδοξία. Υπομονετικός στο γέλιο και στο δάκρυ, στη χαρά και στο πόνο. Ήταν καθαρός στην καρδιά, αγαθός στην ψυχή και πάρα πολύ αγαπητός στον κόσμο. Πάλεψε όσο λίγοι στη ζωή. Πάλεψε και στο κρεβάτι του πόνου αγόγγυστα τα δυο τελευταία χρόνια της ζωής του. Πάλεψε με την επάρατο, πάλεψε με τον χάροντα και βγήκε νικητής, αλλά ως θνητός ακολούθησε το δρόμο των θνητών.
Ο Σωτήρης Γκότσης γεννήθηκε το 1927 στο Χατζή. Το 1961 παντρεύτηκε τη Βασιλική Αλεξοπούλου από το Ματαράγκα. Μαζί απόκτησαν δυο κόρες τη Φωτεινή που είναι νηπιαγωγός και τη Γιαννούλα που είναι ιδιωτική υπάλληλος. Για ένα χρονικό διάστημα υπηρέτησε στη Χωροφυλακή και στη συνέχεια εργάστηκε στην πολεμική βιομηχανία στην Τανάγρα απ΄ όπου και συνταξιοδοτήθηκε. Επέστρεψε στο Χατζή όπου άσκησε και το επάγγελμα του τσαγκάρη. Η κηδεία του έγινε στο Χατζή. Στους οικείους του η εφημερίδα μας εκφράζει τα θερμά συλλυπητήρια.
Πορεύτηκε την οδό της αιωνιότητας
Με μεγάλη καθυστέρηση πληροφορηθήκαμε το θάνατο της συμπατριώτισσά μας Παναγιώτας Ασημάκη – Κωνστάνταρου γι΄ αυτό και δεν αναφερθήκαμε στο προηγούμενο φύλλο μας. Η αείμνηστη Παναγιώτα είχε γεννηθεί στις 27 Μαΐου 1929 και ήταν κόρη του Αλέξανδρου Ασημάκη. Παντρεύτηκε τον αυτοκινητιστή Αναστάσιο Κωνστάνταρο και κατοικούσαν στην Καλαμάτα. Απόκτησαν δυο γιους, Το Μανόλη που είναι δάσκαλος και τον Αλέκο που είναι αυτοκινητιστής. Η μακαρίτισσα αγωνίστηκε σκληρά στη ζωή για την οικογένειά της, διέθετε εξυπνάδα, φυσική ευγένεια και τόλμη. Στοργική μάνα αγωνίστηκε για τα παιδιά της με αποφασιστικότητα. Ήταν πάντα ακριβοδίκαιη. Έφυγε απ΄ αυτό τον μάταιο κόσμο στα τέλη του Ιανουαρίου 2005. Το διοικητικό συμβούλιο του συλλόγου μας και η εφημερίδα μας εκφράζει στους οικείους της τα θερμά συλλυπητήρια.
Το σπίτι του Σπύρου Μαρινόπουλου
Ένα ακόμη όμορφο πέτρινο σπίτι στο Βλάση απ΄ αυτά που κράτησαν το χρώμα τους, κράτησαν την ταυτότητά τους. Ένα σπίτι που ευτυχώς δεν καλύφτηκε η πέτρα με σοφά. Το σπίτι είναι σήμερα ιδιοκτησία του Σπύρου Μαρινόπουλου και το κληρονόμησε από τον πατέρα του. Οι επισκευές που έχουν γίνει στο σπίτι δεν αλλοίωσαν την εικόνα του.
Φαίνεται απλό είναι ένα έργο ουσίας. Δίπλα στον ιερό ναό της Κοίμησης της Θεοτόκου στο Βλάση δεν υπήρχαν τουαλέτες με ότι αυτό συνεπάγεται. Πρόσφατα ο δήμος Βουφράδας με τα χρήματα που πήρε από το υπουργείο εσωτερικών, μετά από έτοιμα του εκλησιαστικού συμβουλίου, για να αναπλάσει τον προαύλιο χώρο της εκκλησίας κατασκεύασε και την τουαλέτα που βλέπουμε στην φωτογραφία.
Ο συμπατριώτης μας υπουργός Εσωτερικών Δημόσιας Διοίκησης και Αποκέντρωσης Προκόπης Παυλόπουλος έκανε Πάσχα στην ιδιαίτερη πατρίδα του την Πελεκανάδα. Το βράδυ του Μεγάλου Σαββάτου ο υπουργός παρακολούθησε την Ανάσταση στην εκκλησία του χωριού και την Κυριακή γιόρτασε το Πάσχα με την οικογένειά του στο πατρικό του σπίτι. Είναι γνωστό σε όλους ότι ο υπουργός αγαπάει ιδιαίτερα την Πελεκανάδα και όταν βρίσκει ευκαιρία την επισκέπτεται.
Το σπίτι του Κυριαζή Αποστολόπουλου
Ένα από τα νέα σπίτια που έχουν κατασκευαστεί στο Βλάση. Οι Βλασαίοι αγαπούν υπέρμετρα τον τόπο που γεννήθηκαν και μεγάλωσαν γι΄ αυτό και όταν τα γυρίσματα της ζωής τους το επιτρέψουν επιστρέφουν στις ρίζες τους κατασκευάζουν νέα σπίτια ή επισκευάζουν τα πατρικά. Το σπίτι της φωτογραφίας είναι ιδιοκτησία του Κυριαζή Αποστολόπουλου.
Στο Βλάση και σ΄ όλη τη Βουφράδα, όπως εξάλλου και σε όλα τα μέρη της πατρίδας μας, υπάρχουν αρκετές φράσεις που αναφέρονται στη συμπεριφορά, τη δουλοπρεπή ή την προκλητική, την κοινωνική ή την προσχηματική, την ανέμελη ή την τυπική, την επιτρεπτή ή την λαϊκιστική, την ευγενική ή την προσποιητή, την απαράδεκτη ή την υπεύθυνη κλπ. Στις παρακάτω σειρές θα προσπαθήσουμε να δώσουμε όσες τέτοιες φράσεις θυμόμαστε και τις οποίες χρησιμοποιούσαμε στο χωριό μας. Κάνει τεμενάδες, πηγαίνει γυρεύοντας, δίνει το καλό παράδειγμα, κρατεί τη θέση του, κάνει στροφή 180μοιρών, αλλάζει πρόσωπο, αλλάζει\γυρίζει σελίδα, τόριξε στο σορολό, τον τρώει η ράχη του, κάνει το μάγκα, τηρεί\κρατεί τα προσχήματα ή τις υποσχέσεις, πηγαίνει\ταξιδεύει κόντρα ( στον άνεμο ή τον καιρό), παραπήρε θάρρος, πήραν τα μυαλά του αέρα, σκληραίνει τη στάση του, λαϊκίζει, δημαγωγεί, το παίζει (σπουδαίος\τρανός), του τη βαράει (δίνει, βλέπει κάποιον), φέρεται με το γάντι, τον έχουν του κλότσου και του μπάτσου, δεν τον αναγνωρίζω, όπως βρίσκει τον καιρό έτσι τον αρμενίζει, κάνει\φέρεται σα να του έχουν σκοτώσει τον πατέρα\τη μάνα, κάνει τούμπες, πέφτει στο επίπεδο (κάποιου), κάνει κόλπα, κάνει πως δε βλέπει κάποιον, κοιτάζει αφ’ υψηλού, παίρνει πόζα, έχει καλούς\λεπτούς τρόπους, έχει κακούς τρόπους, δεν έχει τρόπους, δε χρωστάει καλό, έχει το διάολο μέσα του, η καρδιά του είναι μάρμαρο, τον τσίμπησε μύγα τσε-τσε, κρατάει τους τύπους, αυτός δεν τρώγεται, τρελός παπάς τον βάφτισε, τα παιδία παίζει, (νύφη) όχι όπως ήξερες αλλά όπως βρήκες, όταν λείπει η γάτα χορεύουν τα ποντίκια, όποιος καεί στο χυλό φυσάει και το γιαούρτι, με τους μικρούς μικρός, με τους μεγάλους μεγάλος, έκανε και η μύγα κώλο κι έχεσε τον κόσμο όλο, ο λόγος σου με χόρτασε και το ψωμί σου φάτο, κι ύστερα λένε πως φταίει ο φονιάς, είναι για τα πανηγύρια, δάσκαλε που δίδασκες (και νόμο δεν εκράτεις), έτσι κάνετε στο χωριό σου; Ο καθένας με την τρέλα του, γλείφοντας και έρποντας, άβυσσος η ψύχη του ανθρώπου, βαρύς και ασήκωτος, σαν (τη) βρεγμένη γάτα, βαρύ πεπόνι, βλάχικη συμπεριφορά, χονδροειδής συμπεριφορά, κάνει καμώματα, κάνει νάζια, ωραίος τρόπος! Κρεβατομουρμούρα, χοντροκοπιά, μετριοπαθής, χοντράνθρωπος, χοντρός (χωρίς καλούς τρόπους), ο τρελός του χωριού, γραφικός.
Άφησε τα ιερά χώματα του Κουρτακίου τη δεκαετία του 1960 και μετανάστρια βρέθηκε στη μακρινή Αυστραλία αναζητώντας καλύτερη τύχη. Επιθυμούσε σφόδρα να επιστρέψει για μόνιμη εγκατάσταση στην Ελλάδα. Δεν τα κατάφερε αφού η ζωή παίζει πολλές φορές τα δικά της παιχνίδια. Τελευταία της επιθυμία που ικανοποιήθηκε ήταν να μεταφερθεί η σορός της για ταφή στο Κουρτάκι. Πρόκειται για την Κωνσταντοπούλου Φωτούλα κόρη του Κολαδάκη που ενταφιάστηκε στο Κουρτάκι στις 12 Απριλίου 2005.
Αλήθεια τι είναι ευτυχία, τι ομορφαίνει τη ζωή; Τίποτε άλλο από τέτοιες στιγμές. Στιγμές που ο παππούς κρατά στα χέρια το εγγονάκι του και παίζει μαζί του. Στιγμές που ο παππούς ονειροπολεί για τον εγγονό του. Επιθυμεί έναν κόσμο καλύτερο για το μέλλον. Θέλει και απαιτεί τη συνέχεια. Στη φωτογραφία ο Κυριαζής Αποστολόπουλος κρατάει στα χέρια του τον εγγονό του παιδί της κόρης του Χριστίνας. Η ευτυχία είναι ζωγραφισμένη στο πρόσωπό του.
Όλοι όσοι έχουμε μια κάποια ηλικία και έχουμε γεννηθεί και μεγαλώσει στο Βλάση και στα Βουφραδοχώρια θυμόμαστε τον γανωματή που έρχονταν και γάνωνε τις κατσαρόλες, τα ταψιά, τα κουτάλια, τα πηρούνια και γενικά τα χαλκωματένια οικιακά σκεύη. Όλοι θυμόμαστε τη φιγούρα αυτού του ανθρώπου που φώναζε από μακριά: «Γανωματηηηής! Χαλκώματα, ταψιά και τετζερέδες γανώνω» σήμερα οι γανωματήδες έχουν χαθεί… Όπως χάθηκαν και εκείνες οι φωνές. Όμως οι αναμνήσεις έχουν μείνει στο μυαλό του καθενός μας. Ο καλατζής, όπως αλλιώς λέγεται ο γανωματής είναι πλέον δυσεύρετος, γιατί δεν έχει δουλειά επειδή έχουν λείψει από τα σπίτια τα χάλκινα σκεύη που χρησιμοποιούσαμε παλιά για το μαγείρεμα, το φαγητό και το πλύσιμο. Ο πολιτισμός και η πρόοδος για την καλυτέρευση της ζωής, έχουν αλλάξει τα πάντα.
Έτσι τα οικιακά σκεύη έγιναν από άλλα μέταλλα και υλικά και τα διάφορα φαγητά, για τα οποία χρησιμοποιούνταν αυτά, μαγειρεύονται σε ηλεκτρικές κουζίνες. Στα παλιά χρόνια στο χωριό απαραίτητα ήταν τα ξύλα και τα κάρβουνα για τη θέρμανση των σπιτιών το χειμώνα, για το βράσιμο ή το ψήσιμο των φαγητών, για το βράσιμο του νερού για πλύσιμο κλπ., για τις δουλειές αυτές του σπιτιού με καύσιμη ύλη τα ξύλα και τα χάλκινα σκεύη για να αντέχουν για πολλά χρόνια. Όλα τότε τα σπίτια είχαν ταψιά και νταβάδες με καπάκια διαφόρων μεγεθών, για το ψήσιμο των φαγητών, τεντζερέδες (κατσαρόλες) με καπάκια σε πολλά μεγέθη και σαγάνια, με και χωρίς καπάκια, που χρησιμοποιούνταν αντί για πιάτα κι ιδιαίτερα όταν έπρεπε να ξαναζεσταθεί λίγο φαγητό στα αναμμένα κάρβουνα. Επίσης είχαν δοχεία μικρά και μεγάλα για τη μεταφορά νερού από τη βρύση του χωριού στην Αγία Παρασκευή, βαρέλια για το νερό ή το κρασί τσουκάλι ή κατσαρόλα, για να βράζουν το νερό, λεκάνη για να λούζονται ή να πλένουν τα πόδια και το καζάνι, για βράσιμο του νερού, για μπάνιο ή λούσιμο ή πλύσιμο ρούχων στο σκαφίδι καθώς επίσης στραγγιστήρι (τρυπητό, σουρωτήρι) και κουτάλες.
Αυτά τα χάλκινα σκεύη έπρεπε να γανώνονται με λεπτό στρώμα κασσίτερου (καλάι), που είναι άσπρο και στιλπνό μέταλλο για τη προφύλαξη τους και κυρίως να γίνονται κατάλληλα για οικιακή χρήση και ακίνδυνα σε δηλητηριάσεις από φαγητά. Το γάνωμα των παραπάνω σκευών διαρκούσε ορισμένο χρόνο, ανάλογα μα τη χρήση.
Έτσι τα οξειδωμένα χαλκώματα έπρεπε να γανώνοντα και πάλι, γιατί αλλιώς θα ήταν άχρηστα και επικίνδυνα. Η δουλειά αυτή γινόταν τότε από πολλούς γανωματήδες, οι οποίοι είχαν εργαστήρια στα χωριά μας και δούλευαν σ’ αυτά με τα σύνεργα της τέχνης τους και σε μια γωνιά των εργαστηρίων που ήταν απαραίτητη για το γάνωμα των χαλκωμάτων. Οι περισσότεροι γανωματήδες δεν περίμεναν μόνο τους πελάτες να πάνε στο εργαστήρι τους το κανονικό ή το πρόχειρο, αλλά με ένα μεγάλο σάκο (σάκινο) τριγύριζαν από γειτονιά σε γειτονιά φωνάζοντας με δυνατή φωνή: « Ο γανωματηηηής!».
Οι νοικοκυρές, που τον άκουσαν έβγαιναν στην πόρτα των σπιτιών τους και τον καλούσαν να του δώσουν το χάλκινο σκεύος που ήθελε γάνωμα.
Η γανωματική εργασία ήταν και είναι σκληρή, τραχιά και βρώμικη. Γι αυτό πάντα σχεδόν ο γανωματής ήταν κουρασμένος και μαυρισμένος στα χέρια του κυρίως. Μερικές φορές μπέρδευε τα χαλκώματα και τότε αλλοίμονο τι άκουγε απ’ τις νοικοκυρές !
Εκατοντάδες μαθητές από τα χωριά της Βουφράδας πέρασαν από τις αίθουσες του εγκαταλελειμμένου κτιρίου της φωτογραφίας. Εδώ κάποτε στεγαζόταν το γυμνάσιο – λύκειο Χατζή. Εδώ κατοικούσε ο φάρος της γνώσης των χωριών μας. Δεκάδες επιστήμονες που κατέχουν σήμερα καίριες θέσεις στην κοινωνία πήραν τα φώτα της γνώσης σ΄ αυτές τις αίθουσες.
Με έκτακτη οικονομική ενίσχυση θα επιχορηγηθούν 54 Κέντρα Εξυπηρέτησης Πολιτών της Περιφέρειας Πελοποννήσου μεταξύ των οποίων και το Κέντρο Εξυπηρέτησης Πολιτών του δήμου Βουφράδας που λειτουργεί στο Χατζή. Συνολικά και τα 54 ΚΕΠ θα επιχορηγηθούν με 708.000 ευρώ. Απ΄ αυτά ο δήμος Βουφράδας θα πάρει 12.000 ευρώ, ο δήμος Παπαφλέσσα 12.000 ευρώ, ο δήμος Χιλιοχωριών 6.000 ευρώ και ο δήμος Πεταλιδίου 12.000 ευρώ. Η επιχορήγηση γίνεται προκειμένου να καλυφθούν δαπάνες (οικοδομικών εργασιών και ενοικίασης χώρων στέγασης των ΚΕΠ), για την καλύτερη λειτουργία τους.
Στην τελική του ευθεία μπήκε ο δρόμος Χατζή – Κρεμμύδια. Το έργο προϋπολογισμού 60.000 ευρώ δημοπρατήθηκε στις 27 Απριλίου 2005 από τη Νομαρχιακή Επιτροπή Προγραμματισμού και Υποδομών. Μειοδότης ανακηρύχθηκε ο εργολάβος Ηλίας Μέγγος με έκπτωση 15%. Είναι ένα σημαντικό έργο που θα ενώσει απ΄ ευθείας το δήμο Βουφράδας με το δήμο Χιλιοχωριών.
Ο δήμαρχος Παπαφλέσσα Περικλής Ψώνης στις 26 Απριλίου 2005 επισκέφτηκε τη Γενική Γραμματέας Περιφέρειας Πελοποννήσου Αγγέλα Αβούρη και συζήτησε μαζί της διάφορα διαδημοτικά έργα μεταξύ των οποίων η βελτίωση του δρόμου Μυρσινοχώρι – Μεταμόρφωση, τη μελέτη του αποχετευτικού δικτύου του δήμου και τη σύνδεσή του με το βιολογικό καθαρισμό Χώρας που έχει προγραμματιστεί να γίνει.
Την Πέμπτη 5 Μαΐου, στον Ιερό Ναό Αγίων Πάντων στη Μεταμόρφωση (Σκάρμιγκα) έγινε η κηδεία του Μαρίνου Μαθιόπουλου ο οποίος απεβίωσε σε ηλικία 72 χρονών. Το νεκρό ακολούθησαν στην τελευταία του κατοικία η σύζυγός του Σταυρούλα, τα παιδιά του Κωνσταντίνος Μαθιόπουλος και Παναγιώτης και Αγγελική Μπαρακάρη, τα εγγόνια, οι λοιποί συγγενείς και πλήθος κόσμου από το Σκάρμιγκα και τα διπλανά χωριά.
Για άλλη μια φορά μεταφέρουμε σ΄ όλους του αρμόδιους φορείς την έντονη αγανάκτηση των κατοίκων των χωριών Κουρτακίου, Βλάση και Μηλιωτίου για την κατάσταση του οδικού δικτύου που ενώνει αυτά τα χωριά. Ο δρόμος έχει εγκαταλειφθεί και είναι γεμάτος λακκούβες. Οι κάτοικοι έχουν σπάσει κυριολεκτικά τα αυτοκίνητά τους. Έντονη ήταν και οι αγανάκτηση τον Αθηναίων που επισκέφθηκαν τις μέρες του Πάσχα τα χωριά αυτά.