Συνέντευξη στην εφημερίδα ΘΑΡΡΟΣ και στο δημοσιογράφο: Χάρη Χαραλαμπόπουλο

Κυριακή 8 Ιανουαρίου 2012

1. Είναι το 15ο νομίζω βιβλίο, που γράφετε, με τελείως διαφορετική θεματολογία από τα προηγούμενα. Αυτή τη φορά, από που εμπνευσθήκατε;

Έχει ριζώσει μέσα μου η πεποίθηση ότι τα οικονομικά και κοινωνικά προβλήματα που ταλαιπωρούν τη χώρα ανάγονται σε μια γενικευμένη κρίση του αξιακού μας συστήματος. Η υπονόμευση των θεσμών, η αυτονόμηση της πολιτικής δράσης από κοινωνικές αναφορές, η απαξίωση της παραγωγικής διαδικασίας, ο παραγοντισμός και το παιχνίδι μεταβίβασης ευθυνών είναι ορισμένες από τις πτυχές αυτής της κρίσης. Το χειρότερο είναι πως το μεγαλύτερο μέρος των βαρών σε αυτή τη συγκυρία καλούνται να επωμιστούν και πάλι οι εργαζόμενοι και οι έχοντες μικρομεσαίες επιχειρήσεις. Γι’ αυτό αισθάνθηκα την ανάγκη να βάλω στο τραπέζι το ζήτημα της μισθωτής εργασίας.  Η παραπέρα συμπίεση του μισθολογικού κόστους οδηγεί στη φτώχεια εκατομμύρια συμπολιτών μας και σε μεγαλύτερη ύφεση. Κατά τη γνώμη μου σε λίγο το πρώτο εθνικό πρόβλημα θα είναι η διασφάλιση της κοινωνικής συνοχής.

2. Πού βρέθηκε χρόνος για τη συγγραφή, δεδομένου ότι τα καθήκοντα του Γενικού Γραμματέα Αποκεντρωμένης Διοίκησης είναι ιδιαίτερα απαιτητικά; Πόσος χρόνος χρειάστηκε για τη συλλογή των στοιχείων και την καταγραφή τους;

Όταν έχεις πίστη σε αυτό με το οποίο καταπιάνεσαι,  βρίσκεις χρόνο να του αφιερώσεις. Όταν μέσα σου έχεις ξεκαθαρίσει από ποια πλευρά του ποταμού πορεύεσαι έχεις χρέος αυτή την πλευρά να την υπηρετείς εμπράκτως. Η μελέτη αυτή για τις δυνάμεις εργασίας αποτελεί προϊόν μιας ευρύτερης πανεπιστημιακής έρευνας που διήρκησε  περισσότερο από δέκα χρόνια. Μέρος αυτής της ερευνητικής δουλειάς αποτυπώνεται στο βιβλίο αυτό.  Το βιβλίο αυτό γίνεται επίκαιρο ιδιαίτερα σήμερα που κάποιοι πιστεύουν, λανθασμένα κατά τη γνώμη μου, ότι η σωτηρία της πατρίδας μας διέρχεται μέσα από τη συρρίκνωση μισθών και συντάξεων.

3. Το βιβλίο πραγματεύεται ένα πολύ σημαντικό ζήτημα, καθώς οι εξελίξεις που διαμορφώνονται, δείχνουν να απειλούν, με βάση τα όσα υποστηρίζουν πολλοί, τις δυνάμεις εργασίας. Οι ισχυρισμοί κάνουν λόγο για την αφαίρεση εργασιακών κατεκτημένων 100ετίας, που καταρρέουν, που προβλέπουν μείωση μισθών ή και ακόμη και την παρέμβαση στο ιδιωτικό τομέα, ο οποίος ήδη πλήττεται βαρύτατα. Ποια είναι τελικά η άποψή σας;

Πράγματι, κατά το τελευταίο διάστημα, οι εργαζόμενοι είδαν το εισόδημά τους να μειώνεται και περιήλθαν σε κατάσταση γενικευμένης ανασφάλειας. Ταυτόχρονα η μείωση της αγοραστικής δύναμής τους οδήγησε την οικονομία σε πρωτόγνωρη ύφεση. Η εμπορική κίνηση, άρα η επιβίωση της αγοράς εξαρτάται από την αγοραστική δύναμη των ανθρώπων της εργασίας. Στα μαγαζιά της Καλαμάτας δεν εισέρχονται μεγαλοβιομήχανοι αλλά κυρίως οι άνθρωποι της μισθωτής εργασίας και οι αγρότες μας.  Ειδικά οι δημόσιοι υπάλληλοι έγιναν στόχος μιας εκστρατείας κατασυκοφάντησης ως πρόξενοι όλων των δεινών του τόπου. Δεν πιστεύω ότι η απορρύθμιση των εργασιακών σχέσεων και η ανατροπή όλων των κοινωνικών σταθερών μπορούν να δώσουν προοπτική. Χρειάζεται να εστιάσουμε στην αποκατάσταση σχέσεων εμπιστοσύνης μεταξύ πολίτη και υπηρεσιών και στον εξορθολογισμό της λειτουργίας τους προκειμένου να μπουν οι βάσεις για ένα αποδοτικό και παραγωγικό δημόσιο. Δεν ισχυρίζομαι ότι ο δημόσιος τομέας λειτουργεί σωστά. Το αντίθετο μάλιστα. Αλλά άλλο οι μεταρρυθμίσεις που πρέπει να γίνουν για μια ανεξάρτητη, ισχυρή, αποτελεσματική και παραγωγική δημόσια διοίκηση στην υπηρεσία του πολίτη και άλλο η οριζόντια περικοπή μισθών και συντάξεων.

4. Πως προβλέπετε να διαγράφεται το εργασιακό μέλλον για την Ελλάδα, όχι μόνο για τους εργαζόμενους στο δημόσιο, αλλά και στον ιδιωτικό τομέα;

Αδιαμφισβήτητα οι εργαζόμενοι περνούν μία ιδιαίτερα δύσκολη συγκυρία και ανησυχούν για το τι τους επιφυλάσσει το μέλλον. Εδώ ακριβώς βρίσκεται το χρέος του πολιτικού κόσμου, των συνδικαλιστικών οργανώσεων και όσων κατέχουν θέσεις ευθύνης. Πρέπει να στηριχθούν οι δυνάμεις της εργασίας, αφού οι λογικές απερίσκεπτης συρρίκνωσης του μισθολογικού κόστους και βάναυσης συμπίεσης προς τα κάτω του βιοτικού επιπέδου της πλειοψηφίας των συμπολιτών μας πλήττει άμεσα την κοινωνική συνοχή και υποθηκεύει τις ελπίδες ανάκαμψης της οικονομίας μας. Το μοντέλο του πολιτικού συστήματος που οικοδομήσαμε, παραμορφώνοντας θεσμούς και δημοκρατικές λειτουργίες, έχει πλέον τελειώσει και αυτό θα πρέπει να γίνει κατανοητό ιδιαίτερα σε αυτούς που ψηφίζουν νομοθετήματα και στη συνέχεια αδυνατούν ή αποφεύγουν και να τα υπερασπιστούν ακόμη.