Η ομιλία αυτή εκφωνήθηκε στη μνήμη του συνδικαλιστή

Κώστα Τζανιδάκη

στο χωριό Ελεύθερνα της Κρήτης

το Νοέμβριο του 2004

Πέρασαν κιόλας έξι ολόκληροι μήνες από τότε που έφυγε από κοντά μας, για το μεγάλο ταξίδι στην απέραντη αιωνιότητα, ο εκπαιδευτικός, ο συνδικαλιστής, ο Άνθρωπος Κώστας Τζανιδάκης. Ο δικός μας Κώστας που δίδασκε με την ζωή του, με τις πράξεις του, με τις αρχές του, που σμίλευε νεανικές ψυχές, που ενέπνεε αγώνες, που υπηρετούσε ιδέες και ιδανικά που οραματιζόταν και αγωνιζόταν ταυτόχρονα για ένα καλύτερο μέλλον, για μια δικαιότερη κοινωνία, για στήριξη των δυνάμεων του μόχθου και της εργασίας.

     Σε όλη του τη ζωή, ο Κώστας, στάθηκε στο ύψος του τιμημένου δασκάλου, του αγωνιστή δασκάλου, του εμπνευστή δασκάλου. Διαπνεόταν από βαθιά συναίσθηση του καθήκοντος προς τη σπουδάζουσα νεολαία, διέθετε ακμαίο φρόνημα, εμφορούνταν από πίστη και είχε αμετακίνητη αφοσίωση στα κοινωνικά ιδεώδη. Πάντα στην πρώτη γραμμή του αγώνα, πάντα μπροστάρης του συνδικαλιστικού κινήματος.  Τις αρετές του αυτές δεν τις έκρυβε «υπό το μόδιον». Μπορούσε και τις μεταλαμπάδευε σ΄ όλους όσοι των συναναστρέφονταν και προπαντός στους μαθητές του. Οι αγώνες για καλύτερη εκπαίδευση, για ποιοτικότερη εκπαίδευση, για ίσες ευκαιρίες μάθησης, για καλύτερα σχολεία, για δημόσιες υπηρεσίες αναβαθμισμένες στην υπηρεσία του πολίτη ήταν η ζωογόνος τροφή του που τον τραβούσε σα μαγνήτη. Είχε ρίξει βαθιά τις ρίζες της ψυχής του στην υπηρεσία του κοινωνικού συνόλου. Αυτό το κρητικό λουλούδι, δεν έμελλε να ομορφαίνει για πολύ τη ζωή μας, να μας οδηγεί στη σωστή πορεία όταν θα τύχαινε να ΄ρθουν δύσκολες στιγμές, να κυριαρχήσουν οι μικρότητες και οι σκοπιμότητες στο εκπαιδευτικό και δημοσιοϋπαλληλικό συνδικαλιστικό κίνημα φαινόμενο όχι σπάνιο στις μέρες μας. Ο μίσχος του κεραυνοβολήθηκε, έσπασαν οι ρίζες του και με οδυνηρό τρόπο σωριάστηκε κατάχαμα, αφού πάλεψε σα Διγενής  στα “Ψηλά Αλώνια” με το Xάροντα. Ακολούθησε τη μοίρα των θνητών όπου κάθε πόνος και στεναγμός ζωής γίνεται αιώνια ηρεμία και γαλήνη. Γιατί ο θάνατος δεν είναι οριακό σημείο μονάχα για τη ζώσα ύπαρξη, την οποία καταστρέφει, αλλά είναι σημείο οριακό ως αφετηρία μιας άλλης πορείας, άυλης και πνευματικής. Εξάλλου αρχές και ιδέες σαν αυτές που υπηρέτησε ο Κώστας Τζανιδάκης έχουν διαχρονική ισχύ και δεν νικιούνται ούτε από το θάνατο, ούτε από το φθοροποιό χρόνο.

Ο Κώστας Τζανιδάκης  ένα από τα τρία παιδιά του Νίκου και της Ελένης γεννήθηκε το 1949 στο χωριό Ελεύθερνα της λεβεντογέννας Κρήτης. Η ζωή δύσκολη και σκληρή και οι αγρότες γονείς του αφιερώθηκαν στη μόρφωση και στην αποκατάσταση και των τριών  παιδιών τους, της Στέλλας, του Μανόλη και του Κώστα. Πάνω απ΄ όλα αγωνίστηκαν και πέτυχαν να τα γαλουχήσουν με ηθικές αξίες και αρχές. Σ΄ αυτές τις ηθικές αξίες και τις ηθικές αρχές εδραιώθηκε όλος ο εσωτερικός κόσμος του αείμνηστου Κώστα Τζανιδάκη. Τελειώνοντας τη δευτεροβάθμια εκπαίδευση ο Κώστας αποφάσισε να σπουδάσει παιδαγωγικά και να γίνει δάσκαλος. Αποφάσισε να αφιερωθεί στην εκπαίδευση, στη μόρφωση των παιδιών του ελληνικού λαού. Πίστευε και σωστά ότι η επίλυση των πολλών και πολύπλοκων προβλημάτων της χώρας μας θα λύνονταν μέσα από την παιδεία, μέσα από την απελευθέρωση της γνώσης, μέσα από τη μόρφωση των παιδιών της εργατιάς και της αγροτιάς. Ήξερε από τη γέννησή του τι θα πει αγροτιά, τι θα πει καθημερινός αγώνας για την επιβίωση. Οραματιζόταν έναν άλλο καλύτερο κόσμο, μακριά από εξαρτήσεις, μακριά από ανισότητες, μακριά από εκμεταλλεύσεις και αποκλεισμούς. Πέρασε στην Παιδαγωγική  Ακαδημία της Ρόδου αλλά γρήγορα επέστρεψε στην αγαπημένη του Κρήτη όπου αποφοίτησε από την  Παιδαγωγική Ακαδημία του Ηρακλείου. Απ΄ εδώ και εμπρός αφιερώνεται κυριολεκτικά στη μάχιμη  εκπαίδευση. Απ΄ εδώ και εμπρός αγωνίζεται να κάνει πράξη το όραμά του. Στοχαστής και οραματιστής αλλά ταυτόχρονα και ασυμβίβαστος αγωνιστής. Δε νόθευε το κρασί του, δε συμβιβαζόταν με τη μετριότητα, δεν έκανε εκπτώσεις. Υπηρέτησε αρχικά για είκοσι συναπτά έτη τις σχολικές μονάδες του νομού Χανίων.

Με τη γυναίκα του Μαρία απόκτησαν δυο κόρες την Ελένη και τη Χρυσούλα. Υπήρξε καλός σύζυγος, τρυφερός πατέρας, άριστος οικογενειάρχης, ανιδιοτελής, ειλικρινής και πιστός φίλος, ήρεμος, αθόρυβος, σεμνός, πάντα φιλικός, χαρούμενος και χαμογελαστός και με μια καλή κουβέντα για τον καθένα μας, χωρίς έπαρση και με μια γλυκύτητα που ακτινοβολούσε πάντα. Αντιπροσωπευτικός Κρητικός, φιλόξενος και καλλιεργημένος. Προσβλήθηκε από την επάρατο νόσο με την οποία πάλεψε παλικαρίσια για μεγάλο χρονικό διάστημα και φάνηκε πως θ΄ απέφευγε το μοιραίο… Στο πλευρό του πάντα βρισκόταν η γυναίκα του, τα παιδιά του, τα αδέρφια του, οι συγγενείς του και οι φίλοι του. Έχασε, όμως, τη μάχη και η θλίψη όλων όσων τον γνώρισαν υπήρξε απερίγραπτη. Απερίγραπτος ήταν ο πόνος  και της οικογένειά του όπως ήταν φυσικό. Εξ΄ άλλου αν για όλους εμάς ο Κωστής Τζανιδάκης ήταν ένας καταξιωμένος αγωνιστής, για την ίδια την οικογένειά του ήταν ο κόσμος όλος… Όμως, και οι συγγενείς και οι συγχωριανοί και οι φίλοι και οι εκπαιδευτικοί και οι εκλεγμένοι εκπρόσωποι των δημοσίων υπαλλήλων αισθάνονται υπερήφανοι για την ζωή, το έργο, τη δράση και την προσφορά του Κωστή.

Κυρίες και κύριοι

Γνώρισα τον συμπατριώτη σας Κωστή Τζανιδάκη στους κοινωνικούς αγώνες. Πιασμένοι μπράτσο με μπράτσο διαδηλώσαμε, διαμαρτυρηθήκαμε, αγωνιστήκαμε για τα δίκαια και τα συντεχνιακά αιτήματα των εκπαιδευτικών και των δημοσίων υπαλλήλων. Ο Κωστής, όμως, ξεχώριζε απ΄ όλους μας. Δε σταματούσε τον αγώνα του εκεί. Δεν τον ενδιέφερε, μόνο το μικρό, το συντεχνιακό, ήθελε κάτι περισσότερο. Ήθελε ανακατανομή του πλούτου, ήθελε την άρση των ανισοτήτων που κρατούσαν και κρατούν αλυσοδεμένες και περιθωριοποιημένες μεγάλες μάζες του λαού μας. Δεν τον ενδιέφεραν τα οφίτσια, οι προβολές και οι καρέκλες. Τα αποστρεφόταν μάλιστα. Αντιπαθούσε τους κόλακες, τους γλοιώδης τύπους που περισφίγγουν  την εκάστοτε εξουσία. Δεν έμπαινε σε ομαδοποιήσεις, σε παρασκηνιακές και υπόγειες διαδρομές. Οι κινήσεις του ήταν πάντα στο φως, στη διαφάνεια. Μια πορεία δύσκολη που τη ζηλεύαμε γιατί δεν ήταν εύκολη να την κατακτήσουμε. Μια πορεία αρετής που για την κάνεις έπρεπε να είχες πλεόνασμα ψυχής, να διακατέχεσαι από μια αστείρευτη πηγή ιδεών, να πατάς καλά στα πόδια σου. Αυτά τα πλεονεκτήματα ήταν ταυτισμένα με την προσωπικότητα του Κώστα. Γιατί ο Κώστας ήταν μια πλατιά φυσιογνωμία κι ένας πέρα για πέρα ιδεολόγος για μια κοινωνία διεπόμενη από την ελευθερία και τη δικαιοσύνη. Το συνδικαλιστικό κίνημα, οι εκπαιδευτικοί και οι δημόσιοι υπάλληλοι φτώχυναν χάνοντας μια τέτοια αγνή προσωπικότητα.

Ο Κωστής Τζανιδάκης εκλεγμένος εκπρόσωπος στο Γενικό Συμβούλιο της Α.Δ.Ε.Δ.Υ. πρόσφερε, επίσης, σημαντικότατο έργο και από το πόστο αυτό. Βγήκε μετά από μακροχρόνια προσφορά έξω από τα στενά όρια της Κρήτης και έγινε ο δικός μας Κώστας με πανελλαδική αναγνώριση. Αγωνίστηκε για τους δημοσίους υπαλλήλους, αγωνίστηκε για τις δημόσιες υπηρεσίες, αγωνίστηκε για την παιδεία και την υγεία, αγωνίστηκε για το ασφαλιστικό και συνταξιοδοτικό σύστημα της χώρας, αγωνίστηκε για την αντιμετώπιση της ανεργίας, της φτώχιας. Πάλεψε για το ολοήμερο δημοτικό σχολείο και νηπιαγωγείο, για τη δημόσια δωρεάν εκπαίδευση, για την αύξηση των κοινωνικών δαπανών, για την επίλυση των προβλημάτων της ιατροφαρμακευτικής και νοσοκομειακής περίθαλψης, για τη σταθερή και τη μόνιμη εργασία, για την προστασία των εισοδημάτων, για την οικονομική αναβάθμιση των εργαζομένων, για ένα καλύτερο βιοτικό επίπεδο του λαού μας. Πάλεψε για δημοκρατικούς θεσμούς. Ένας βαθυστόχαστος δημοκράτης ήταν ο Κωστής Τζανιδάκης.

Για όλα αυτά και για πολλά ακόμη που λόγω χρόνου δεν αποτυπώσαμε, η Εκτελεστική Επιτροπή της Α.Δ.Ε.Δ.Υ. αποφάσισε να τιμήσει τον συνδικαλιστή Κωστή Τζανιδάκη για τους αγώνες του στο εκπαιδευτικό και δημοσιοϋπαλληλικό συνδικαλιστικό κίνημα με τη σημερινή εκδήλωση. Επίσης, απονέμει πλακέτα στη γυναίκα του με το έμβλημα της Α.Δ.Ε.Δ.Υ. και με αναφορά στο όνομά του αγωνιστή Κώστα Τζανιδάκη. Στα παιδιά του απονέμει στη μνήμη του πατέρα τους τιμητικό δίπλωμα που αναφέρει:

Α. Δ. Ε. Δ. Υ.

Ανώτατη Διοίκηση Ενώσεων Δημοσίων Υπαλλήλων

ΤΙΜΗΤΙΚΟ ΔΙΠΛΩΜΑ

Στη μνήμη του εκπαιδευτικού και συνδικαλιστή Κώστα Τζανιδάκη, η Εκτελεστική Επιτροπή της Α.Δ.Ε.Δ.Υ. απονέμει στα παιδιά του τιμητικό δίπλωμα για την προσφορά και τους αγώνες του πατέρα τους στο εκπαιδευτικό και δημοσιοϋπαλληλικό συνδικαλιστικό κίνημα της Ελλάδας.

Για την Εκτελεστική Επιτροπή

Ο Πρόεδρος                                      Ο Γεν. Γραμματέας

Σπ. Παπασπύρος                                     Η. Ηλιόπουλος

Κυρίες και κύριοι κλείνοντας αυτή την εκδήλωση είμαστε σίγουροι ότι ο Κώστας Τζανιδάκης θα μείνει στη μνήμη μας με ανεξίτηλα γράμματα, θα μας οδηγεί και θα εμπνέει για νέους αγώνες για νέες κατακτήσεις.

Σας ευχαριστώ

Στη συνέχεια παραθέτουμε σχόλιο του ΔΙΔΑΣΚΑΛΙΚΟΥ ΒΗΜΑΤΟΣ για την εκδήλωση

ΔΙΔΑΣΚΑΛΙΚΟ ΒΗΜΑ, Νοέμβριος-Δεκέμβριος 2004, αρ. φ. 1130